Η κυβέρνηση της διάλυσης και η διάλυση της κυβέρνησης, του Χρήστου Κυργιάκη

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}Η κυβέρνηση της διάλυσης και η διάλυση της κυβέρνησης Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμέσως μετά τη δημιουργία της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠαΣοΚ-ΔημΑρ είχαν υποστηρίξει ότι ο βίος της θα είναι βραχύς και περιπετειώδης. Η περιπέτεια της υγείας του ματιού του πρωθυπουργού επιβεβαίωσε συμβολικά την μετέπειτα πορεία της κυβέρνησης.

Όλοι θυμόμαστε,

ή μάλλον όσοι θέλουμε να θυμόμαστε, τις προεκλογικές υποσχέσεις της κυβερνητικής τρόικας και όλοι, επίσης, έχουμε στα αυτιά μας νωπούς τους ήχους της μετεκλογικής «γαργάρας» στην οποία, εν χορώ, τα τρία μέρη της κυβέρνησης, επιδόθηκαν.

Με την τρόικα να πιέζει αφόρητα από το εξωτερικό και τους εργοδότες να ζητούν όλο και περισσότερα στο εσωτερικό από μια κυβέρνηση δέσμια των αδιέξοδων δεσμεύσεων υποταγής στα μεγάλα συμφέροντα, είναι μάλλον θέμα ημερών η αρχή του τέλους της.

Ήδη είχαμε την παραίτηση του υφυπουργού εργασίας κυρίου Νικολακόπουλου ο οποίος τρόμαξε με όσα είδε να ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους.

Μετά άρχισε το γνωστό παιχνίδι τρομοκρατίας με τα μέτρα που πρόκειται να παρθούν τα οποία δίνουν, κυριολεκτικά τη χαριστική βολή στα φτωχά στρώματα και ανάσα ζωής στα πλούσιους και τους τραπεζίτες.

Πάνω από 80 επιδόματα έτοιμα να κοπούν τα οποία αποτελούσαν, τα περισσότερα από αυτά, ελάχιστη βοήθεια σε ευαίσθητες οικονομικά και κοινωνικά ομάδες όπως οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι τρίτεκνοι, οι πολύτεκνοι κλπ. Ούτε ένα ευρώ όμως δεν σκέφτηκαν στην κυβέρνηση να κόψουν από τα 25 δις ευρώ που έχουν πάρει ήδη οι τράπεζες, ανεβάζοντας την συνολική τους ενίσχυση σε πάνω από 100 δις ευρώ από τη ισχύ του μνημονίου. Και βέβαια, ακολουθεί και άλλη γενναιόδωρη ενίσχυση προς τις τράπεζες η οποία, όπως και οι προηγούμενες θα αποπληρωθούν από τους πολίτες και όχι από τους μετόχους των τραπεζών.

Μπροστά στη θύελλα των νέων μέτρων και στις απρόβλεπτες κοινωνικές αντιδράσεις που θα προκληθούν, οι εσωκομματικές μάχες στους κόλπους των τριών κυβερνητικών κομμάτων έχει ήδη ξεκινήσει.

Ο Παπανδρέου ο Γιώργος τα έβαλε με τον Βενιζέλο το Βαγγέλη, ενώ ο Φαήλος Κρανιδιώτης με τον «μυστήριο» μυστακοφόρο της κυβέρνησης θεωρώντας τον ανίκανο να μπορέσει να μας σώσει και πάει λέγοντας.

Ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες φωνές δειλά-δειλά που κάνουν λόγο για αδυναμία της κυβέρνησης αυτής να εξαντλήσει την τετραετία προτάσσοντας, δήθεν, την ανάγκη για άμεση επαναδιαπραγμάτευση πριν παρθούν τα μέτρα εκείνα που θα οδηγήσουν στο κυριολεκτικό ξεπούλημα του φυσικού πλούτου της χώρας και στην οικονομική εξαθλίωση το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της.

Δεν είναι τυχαίο που στο υπουργείο οικονομικών οι υπουργοί και υφυπουργοί δεν είναι πολιτικοί αλλά τεχνοκράτες. Ο φόβος του πολιτικού κόστους που ισοδυναμεί πλέον με πολιτικό θάνατο απωθεί τους, επίδοξους, σε άλλες εποχές, μνηστήρες του υπουργικού αυτού θώκου.

Στο χ