Η χωρίς τέλος κινεζοποίηση είναι πίσω από την αναστολή της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων

Από τις αρχές του Οχτώβρη μαίνονται οι αψιμαχίες μεταξύ υπουργείου Παιδείας και εκδοτικών οίκων. Αφορμή αποτέλεσε η απόφαση του Συλλόγου Εκδοτών Επιστημονικών Βιβλίων (ΣΕΕΒΙ) να προχωρήσει σε αναστολή της διανομής πανεπιστημιακών συγγραμμάτων στους φοιτητές για το χειμερινό εξάμηνο του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους, επειδή το υπουργείο Παιδείας χρωστάει στους εκδότες όλο το οφειλόμενο ποσό για το περσινό πανεπιστημιακό έτος (2016-17), ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ

οφείλονται και ποσά σε μερικούς εκδότες για το προπέρσινο εαρινό εξάμηνο του 2015-16.

Με οργισμένη ανακοίνωση απάντησε το υπουργείο Παιδείας, κάνοντας λόγο για «εμφανή πολιτική στόχευση με την πλήρη υποστήριξη της ΝΔ» και για «ωμό εκβιασμό εννέα εκδοτικών οίκων που έχουν στη διάθεσή τους χιλιάδες τίτλους βιβλίων και εισπράττουν εδώ και χρόνια τη μερίδα του λέοντος (50%) των 60 εκατομμυρίων ευρώ που δαπανά ετησίως το Υπουργείο Παιδείας». Παράλληλα «διαβεβαιώνει τους φοιτητές ότι θα συνεχίσει τη δωρεάν παροχή όλων των συγγραμμάτων».

Πίσω απ΄τις αψιμαχίες αυτές, κρύβεται η αλήθεια. Πρόκειται για το στραγγαλισμό όλων των κοινωνικών δαπανών που έχουν επιβάλει οι ιμπεριαλιστές δανειστές με τα Μνημόνια και οι ντόπιοι υπηρέτες τους όλων των αποχρώσεων που έχουν σπεύσει ασμένως να υπηρετήσουν μια σκληρή και απάνθρωπη αντεργατική πολιτική προκειμένου να διαχειρίζονται την εξουσία.

Η δρομολόγηση της κατάργησης της δωρεάν διανομής πανεπιστημιακών συγγραμμάτων εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο της οικονομικής ασφυξίας και η σχετική φιλολογία επεξεργασίας της εργαζόμενης κοινωνίας και της φοιτητικής νεολαίας έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Κερασάκι στην τούρτα ήταν απλώς η αντίδραση των εκδοτικών οίκων («φυσιολογική» σε επιχειρηματίες που έχουν σκοπό το κέρδος και όχι τη μορφωτική και επιστημονική ανύψωση της φοιτητικής νεολαίας) στους οποίους έχει παραχωρηθεί το δικαίωμα της έκδοσης των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων.

Βήματα στην κατεύθυνση της κατάργησης των συγγραμμάτων έγιναν από την εποχή που η Μαριέττα Γιαννάκου ήταν υπουργός Παιδείας της ΝΔ (Ν. 3549/2007, άρθρο 15). Τη σκυτάλη στη συνέχεια πήρε και η Αννα Διαμαντοπούλου (Ν. 4009/2011, άρθρο 37).

Ηδη, με βάση τους νόμους αυτούς δίνεται δωρεάν ένα μόνο διδακτικό σύγγραμμα για κάθε διδασκόμενο υποχρεωτικό ή επιλεγόμενο μάθημα του προγράμματος σπουδών. Τα συγγράμματα που διανέμονται ισούνται στον αριθμό με τα υποχρεωτικά και επιλεγόμενα μαθήματα που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι επιλογή δεύτερου συγγράμματος για το ίδιο μάθημα δεν επιτρέπεται, αν ο φοιτητής π.χ. απορρίφθηκε σε προηγούμενη εξεταστική περίοδο και το σύγγραμμα άλλαξε για το συγκεκριμένο μάθημα. Επίσης σημαίνει ότι αν κάποιος φοιτητής επιλέξει περισσότερα επιλεγόμενα μαθήματα από όσα απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου δεν δικαιούται για αυτά τα περισσότερα δωρεάν σύγγραμμα. Και σημαίνει, βεβαίως, ότι αν κάποιος φοιτητής θεωρεί αναγκαίο για την επιστημονική του κατάρτιση και δεύτερο σύγγραμμα ανά διδασκόμενο μάθημα, τότε υποχρεούται να το αγοράσει με δικά του έξοδα.

Δικαιούχοι των διδακτικών συγγραμμάτων είναι όλοι οι φοιτητές έως και 2 χρόνια μετά τον ελάχιστο προβλεπόμενο αριθμό ετών για τη λήψη του πτυχίου (ν+2 έτη), με την προϋπόθεση ότι δεν έχουν ξαναλάβει σύγγραμμα για το ίδιο μάθημα κατά το παρελθόν. Από το ακαδημαϊκό έτος 2012-2013 δεν χορηγούνται δωρεάν έντυπα διδακτικά συγγράμματα σε όσους παρακολουθούν προγράμματα σπουδών για τη λήψη δεύτερου πτυχίου από κατατακτήριες.

Οι συριζαίοι, με το που πήραν την εξουσία και ανέλαβαν να παρατείνουν στο διηνεκές τον μνημονιακό χειμώνα, άρχισαν να προετοιμάζουν το κλίμα για περαιτέρω μείωση των δαπανών για τα δωρεάν συγγράμματα κατά τη διάρκεια του «εθνικού διαλόγου» για την «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση».

Ο Αντώνης Λιάκος, πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», κάνοντας τη διαπίστωση ότι «υπάρχει ανάγκη εξεύρεσης πρόσθετων πόρων, όσο επίσης και εξοικονόμησης πόρων», δήλωσε: «Οικονομική αιμορραγία των συγγραμμάτων: Γιατί να μη γίνουν ηλεκτρονικοί φάκελοι διαθέσιμοι στους φοιτητές; Μια ηλεκτρονική πλατφόρμα ελεύθερης πρόσβασης είναι απείρως οικονομικότερη από την εκτύπωση εκατοντάδων χιλιάδων τόμων».

Ο δε Φίλης, όντας υπουργός Παιδείας, κατέθεσε τροπολογία στο σχέδιο νόμου «Κύρωση της Απόφασης του Συμβουλίου 2014/335/ΕΕ, Ευρατόμ για το σύστημα των ιδίων πόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλες διατάξεις», στην αιτιολογική έκθεση της οποίας διαβάζουμε:

«Η δωρεάν διανομή 42.000 τίτλων πανεπιστημιακών συγγραμμάτων… με ετήσιο κόστος περί τα 60.000.000 ευρώ, σε έναν συνολικό αριθμό 2.120.000 εντύπων βιβλίων που διανέμονται σε 230.000 φοιτητές, αποτελεί μια οργανωτική και λειτουργική πρόκληση για κάθε διοικητικό σύστημα.

Ο μειωμένος κατά 66.000.000 ευρώ για το τρέχον έτος προϋπολογισμός του ΥΠΠΕΘ για την Ανώτατη εκπαίδευση καθιστά πλέον αδήριτη τη διενέργεια εξονυχιστικών ελέγχων στην κοστολόγηση των διανεμόμενων συγγραμμάτων…

Στόχος της παρέμβασης είναι να εισαγάγει ένα σύστημα θεσμικών αντίβαρων στην κοστολόγηση βάσει νέων αυστηρών κριτηρίων και διατύπωσης προδιαγραφών που, αφενός θα μειώνουν τη συνολική επιβάρυνση για τον κρατικό προϋπολογισμό, αφετέρου θα εξασφαλίζουν ποιοτικά συγγράμματα για τους φοιτητές. Να υποστηρίζει τις συνεπείς εκδοτικές επιχειρήσεις, εξυγιαίνοντας τον εκδοτικό χώρο…

Αντί για τον υπολογισμό του κόστους κάθε συγγράμματος η Επιτροπή Ελέγχου Κοστολόγησης θα ελέγχει τη διαμόρφωση της τιμής με βάση την ΚΥΑ κοστολόγησης, προσδιορίζοντας, μεταξύ άλλων, επακριβώς τα κριτήρια για την υπαγωγή του διδακτικού βιβλίου στην κατηγορία «ιατρικό-μαθηματικό-τεχνικό-τέχνης-μουσικής» (οι εμφάσεις δικές μας).

Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι στόχος είναι η με κάθε τρόπο μείωση των δαπανών, μιας και οι προϋπολογισμοί για το υπουργείο Παιδείας προβλέπουν κάθε χρόνο μειωμένα ποσά.

Η αντιεκπαιδευτική και αντεργατική αυτή πολιτική συνοδεύονται με την παραπλανητική προπαγάνδα της «οικονομικής στενότητας», την οποία πρέπει να χρεωθούν από κοινού εργατική τάξη και εργαζόμενοι, κεφάλαιο και αστικό κράτος για το «καλό της χώρας» (στην πραγματικότητα μόνο η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι).

Το φοιτητικό κίνημα, η εργαζόμενη κοινωνία δεν πρέπει με κανένα τρόπο να πέσουν σ’ αυτήν την παγίδα. Η κρίση δεν είναι δική τους, ίσα-ίσα που γίνεται το όχημα για την κινεζοποίηση της ελληνικής εργαζόμενης κοινωνίας (και της νεολαίας της), τη στιγμή που αυτή παράγει όλο τον κοινωνικό πλούτο και παράλληλα είναι το υποζύγιο της φορολογίας. Το αστικό κράτος δεν της κάνει καμιά χάρη όταν τηρεί (οφείλει να τηρεί) τις υποχρεώσεις του, εξασφαλίζοντας δωρεάν Παιδεία σε όλους.

ΥΓ: Την περασμένη Δευτέρα φοιτητές του Πανεπιστήμιου Αθηνών προχώρησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας (συμβολική κατάληψη, ανάρτηση πανό μοίρασμα τρικ στους διερχόμενους) για τα πανεπιστημιακά συγγράμματα στο εκτυπωτικό κέντρο του ΕΚΠΑ.

Οι φοιτητές ζητούν:

♦ Να δοθούν έγκαιρα όλα τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, δωρεάν με ευθύνη του υπ. Παιδείας χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός ιδιωτικού εκδοτικού οίκου.

♦ Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για να καλυφθούν πλήρως οι ανάγκες των φοιτητών.

♦ Ανατροπή του νόμου Γαβρόγλου για την Παιδεία.

Πηγή: Εφημερίδα Κόντρα

συγγράμματα