Η εκπαίδευση στα μονοπάτια του "Δόγματος του Σοκ"

Tweet Αρθρογράφος: Χρήστος Ρέππας

ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ

Η εκπαίδευση στα μονοπάτια του "Δόγματος του Σοκ"

Τα όσα έγιναν την περασμένη Τρίτη 24.03.2014 με την τρίτη εγκύκλιο για την αυτοαξιολόγηση είναι μια εξαιρετικά αυταρχική και αρνητική εξέλιξη. Από την πλευρά του Υπουργείου και του υπόλοιπου διοικητικού και τεχνοκρατικού μηχανισμού της εκπαίδευσης (διοικητικοί προϊστάμενοι , σχολικοί σύμβουλοι, Ι.Ε.Π) είναι

επιβεβαίωση της μεγάλης στρατηγικής ήττας που υπέστησαν στον μέχρι τώρα πόλεμο που άνοιξαν εναντίον των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου. Μια στρατηγική ήττα που διαμορφώθηκε με τις αρνητικές αποφάσεις για την αυτοαξιολόγηση εκατοντάδων συλλόγων διδασκόντων , στους οποίους ο βασιλιάς της εξουσίας αποδείχτηκε γυμνός και τα όπλα του πολύ μικρού βεληνεκούς. Ούτε ο εφησυχασμός πέρασε ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα και κάνουμε ό,τι κάναμε μέχρι τώρα ούτε ο εκφοβισμός ότι όλα αυτά είναι νόμος του κράτους και άρα δεν έχουμε δικαίωμα να διαφωνήσουμε. Όλα αυτά ήταν εξουσιαστικές τακτικές που αποσκοπούσαν να μεγαλώσουν το φόβο ή την απάθεια, δεν μπορόυσαν όμως ν΄απαντήσουν στα επιχειρήματα της πολιτικής και συνδικαλιστικής πρωτοπορίας (τέτοιο ήταν το ρεύμα των Παρεμβάσεων Π.Ε και Δ.Ε στις πρόσφατες εξελίξεις) της οποίας ο λόγος έγινε στην κυριολεξία ηγεμονικός και ουσιαστικά καθόρισε τις εξελίξεις σε επίπεδο βάσης , δηλ. των Συλλόγων Διδασκόντων.Στη συγκεκριμένη ανάλυση για τον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο της αυτοαξιολόγησης, τη σχέση της με τον αγοραίο προσανατολισμό της εκπαίδευσης , την ενοχοποίηση γονιών και εκπαιδευτικών για την κρίση της εκπαίδευσης, η μόνη απάντηση που συνήθως ακούγονταν από τους υποστηρικτές της αυτοαξιολόγησης ήταν ελπίζω ότι η ''Πολιτεία δεν θα δώσει τέτοια διάσταση στην αυτοαξιολόγηση, σαν αυτή που λέτε." Αλλού, σε διαδικασίες που οργανώθηκαν από Συλλόγους , ΕΛΜΕ ή κινηματικές συλλογικότητες, δεν τόλμησαν καθόλου ν΄αρθρώσουν επιχειρηματολογία.

Έτσι το Υπουργείο Παιδείας δεν μπόρεσε να βάλει φραγμό στην ηγεμονία της ριζοσπαστικής άποψης. Δεν μπόρεσε να πείσει, αν και αυτή ήταν η αρχική του επιδίωξη. Το ότι επιδίωκε τη συναίνεση ήταν φανερό από το γεγονός ότι ανέθεσε στους Συλλόγους Διδασκόντων την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης και επιχείρησε να το πετύχει με την έκδοση μιας δεύτερης εγκυκλίου και με τη συμπληρωματική πίεση του διοικητικού μηχανισμού, προσδοκούσε ότι θα μπορούσε να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά : μεγάλο μέρος τους εκπαιδευτικού σώματος στάθηκε εναντίον της συγκρότησης αυτών των επιτροπών στα σχολεία γιατί κατάλαβε ότι η αυτοαξιολόγηση είναι αποφασιστικός κρίκος της νεοφιλελεύθερης - μνημονιακής πολιτικής που άμεσα απειλεί την ύπαρξη του δημόσιου σχολείου και την εργασιακή του υπόσταση. Κατάλαβε ότι η επιδιωκόμενη "ποιότητα της εκπαίδευσης", που κατακόρον επαγγέλεται η ρητορική της αυτοαξιολόγησης , όχι μόνο δεν έχει σχέση με τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας αλλά τα αντιστρατεύεται ανοιχτά. Οτι οι περίφημοι δείκτες ποιότητας είναι εργαλεία διάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου και μηχανισμοί για την ιδιωτικοποίησή του. Ότι οι παιδαγωγικοί προσανατολισμοί που υιοθετούνται στα πλαίσια αυτών των πολιτικών , έχουν ως στόχο, ανάμεσα σε άλλους, την απορρόφηση κοινοτικού χρήματος από το ΕΣΠΑ και το μοίρασμά του σε μια τεχνογραφεικρατική ελίτ που προωθεί τη νεοφιλελεύθερη πολιτική στην εκπαίδευση σε πολιτική συμμαχία με το Υπουργείο Παιδείας και τη μνημονιακή εξουσία. Την ίδια ώρα η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης όλα αυτά τα χρόνια έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις και από την άλλη η πραγματικότητα των σχολείων, ως μέρος συνολικής πραγματικότητας στη μνημονιακή εποχή, εξακολουθεί να καταγράφει περπιπτώσεις παιδιών που υποσιτίζονται.

Αυτό δείχνει την απόλυτη αντίθεση συμφερόντων που υπάρχει ανάμεσα στη μεγάλη βάση των εκπαιδευτικών της πράξης, των εργαζόμενων γονιών και των μαθητών των λαϊκών στρωμάτων απο τη μια πλευρά , και από την άλλη της πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας αλλά και της στάσης τεχνογραφειοκρατικής ελίτ, που λειτουργεί ως ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στην ηγεσία του Υπουργείου και τη βάση των εκπαιδευτικών και ως ιμάντας μεταβίβασης των επιλογών των επιλογών της πρώτης στους δευτερους.

Το κενό ηγεμονίας που μέχρι τώρα είχε το Υπουργείο και το οδήγησε στην ήττα στους Συλλόγους Διδασκόντων προσπαθεί να το καλύψει με τον διοικητικό αυταρχισμό και τις δικτατορικές μεθοδεύσεις.Να μην γελιόμαστε είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη , απέναντι στην οποία πρέπει να κινητοποιήσουμε το σύνολο των δυνάμεων του κλάδου. Είναι μια ακόμη εφαρμογή του δόγματος του σοκ που με την ένταση του αυταρχισμού , επιδιώκει να ξεπεράσει την ήττα της προηγούμενης φάσης. Η εγκύκλιος αφήνει πολύ μικρά χρονικά περιθώρια στη συγκρότηση των περίφημων επιτροπών, ακριβώς για να μην υπάρχει δυνατότητα ανασύνταξης του εκπαιδευτικού κινήματος, ενεργοποιεί με απόλυτο τρόπο τον διοικητικό καταναγκασμό, έτσι ώστε να κυριαρχήσει ο ατομικός φόβος. Η στιγμή που αυτή η εγκύκλιος υπογράφτηκε επίσης δεν είναι τυχαία από πολιτική άποψη. Έγινε τη στιγμή που κατοχύρώθηκαν στην πράξη οι πρώτες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και εκπαιδευτικών ανάμεσα σ' αυτούς , γυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας περισσότερο από έναν αιώνα πίσω. Κατοχυρώνοντας στην πράξη μια τόσο αντιδραστική εξέλιξη και βλέποντας ότι η αντίδραση δεν ήταν στο ύψος των περιστάσεων από την πλευρά των επίσημων συνδικαλιστικών ηγεσιών, προχώρησε στο αμέσως επόμενο αυταρχικό βήμα : την επιβολή της συγκρότησης των επιτροπών μέσω των διευθυντών των σχολείων , εξαναγκάζοντάς τους σε άρον -άρον και ανατρέποντας δημοκρατικά ειλημμένες αποφάσεις εναντίον της αυτοαξιολόγησης από εκατοντάδες Συλλόγους Διδασκόντων σε όλη την Ελλάδα.

Όσο αντιλαμβάνονται την ήττα τους και την απομόνωσή τους από την κοινωνία , τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται.Ο Αρβανιτόπουλος μ' αυτή την εγκύκλιο οργάνωσε ένα ακόμη πραξικόπημα, βλέποντας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος γι' αυτόν και την άθλια κυβέρνησή του. Η μνημονιακή - νεοφιλελεύθερη συγκυβέρνηση σκοτώνει συστηματικά ότι έχει απομείνει ως δημοκρατικό δικαίωμα μέσα στην εκπαίδευση και ουσιαστικά σήμερα επιχείρησε να τσακίσει τους Συλλόγους Διδασκόντων και την ανεξάρτητη φωνή των εκπαιδευτικών.Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο επεισόδιο αλλά για το "κανονικό"τρόπο άσκησης της εξουσίας σ' ένα πολιτικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

Σωστά έχει επισημανθεί ο ολοκληρωτικός χαρακτήρας1 της αξιολόγησης και αυτός δεν αφορά μόνο το περιεχόμενο και τις στοχεύσεις της αλλά και τον τρόπο επιβολή ςτης στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Αξιολόγηση και δημοκρατία δεν μπορούν να συπυπάρχουν στην εκπαίδευση. Το νέο πραξικόπημα είναι μια έμπρακτη απόδειξη γι' αυτό. Η αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση δεν έχουν άλλο δρόμο να επιβληθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία, εκτός από τον διοικητικό αυταρχισμό και τις δικτατορικές μεθοδεύσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Και η επιβολή της σημαίνει απονέκρωση της δημοκρατίας και της παιδαγωγικής ελευθερίας στην εκπαίδευση.

Το πραγματικό πρόσωπο της κουλτούρας αξιολόγησης δεν είναι παρά η υποταγή στην εξουσία και τη διοικητική ιεραρχία , η ιδεολογική χειραγώγηση των συνειδήσεων , η καλλιέργεια του ατομικιστικού ανταγωνισμού και του εργασιακού κανιβαλισμού.

Κρίσιμο ζήτημα είναι τα επόμενα βήματα :

Με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα θα πρέπει να δοθεί η μάχη ενάντια σε όποια σεμινάρια αξιολογικών δυνάμεων υπάρχουν και να επιτύχουμε την ακύρωσή τους.

Η μάχη να δωθεί τόσο στα πλαίασια των συλλόγων διδασκόντων όσο και έξω με απεργίες , κινητοποιησεις σε αξιολογικά σεμινάρια , στάσεις εργασίας που θα μπλοκάρουν συνεχώς τις διαδικασίες υλοποίησης και την πολιτική καταγελία της όλης διαδικασίας σε επίπεδο κοινωνίας με την απομυθοποίηση των στόχων της.

Να γίνουν έκτακτες γενικές συνελεύσεις και να συγκληθεί άμεσα Ολομέλεια Προέδρων της ΔΟΕ.

Να συντονίσουμε τις ενέργειές μας με την Ο.Λ.Μ.Ε Η κοινή Ολομέλεια Προέδρων μαζί με την ΟΛΜΕ είναι μια καλή επιλογή που βοηθάει.

Βασικός και αδιαπραγμάτευτος στόχος είναι να διατηρηθούν οι αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων και να επεκταθεί η απόρριψη της αυτοαξιολόγησης σε όσα σχολεία δεν έχουν πάρει απόφαση ακόμα.

1. Γ.Μαυρογιώργος , Η ολοκληρωτική αξιολόγηση και η oλοσχερής διάλυση του δημόσιου σχολείου , www. alfavita.gr

ΧΡ. ΡΕΠΠΑΣ

Ετικέτες: Χρήστος Ρέππας Tweet

View the discussion thread.