Γιατί ο Ομπάμα είναι κάτι περισσότερο απο τον Μπους με ανθρώπινο πρόσωπο

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Σλαβόι Ζίζεκ

 

Μετάφραση - Επιμέλεια

Γιώργος Πουλιμενάκος

Πώς ο Ομπάμα κέρδισε την επανεκλογή του; Ο φιλόσοφος Jean- Claude Milner πρόσφατα πρότεινε την έννοια της «σταθεροποιτικής τάξης» , που δεν είναι η παλιά άρχουσα τάξη αλλά όλοι όσοι δεσμεύονται για την σταθερότητα και τη συνέχεια του υπαρκτής κοινωνικής, οικονομικής τάξης – η τάξη αυτών που ακόμα και αν καλούν για αλλαγή, το κάνουν για να εξασφαλίσουν ότι τίποτα

δεν θα αλλάξει πραγματικά. Το κλειδί για την εκλογική νίκη σήμερα στα ανεπτυγμένα κράτη εδράζεται στην εξασφάλιση αυτής  της τάξης. Απέχοντας πολύ από το να  κάνει κάποιο ριζοσπαστικό μετασχηματισμό ο Ομπάμα κέρδισε αυτές τις κοινωνικές τάξεις και αυτός είναι ο λόγος που επανεξελέγη…

Αλλά μακροπρόθεσμα είναι αυτό αρκετό; Στις σημειώσεις του Προς έναν ορισμό του πολιτισμού ο Βρετανός συντηρητικός TS Eliot σημειώνει ότι υπάρχουν στιγμές οπου η μόνη επιλογή είναι ανάμεσα στην αίρεση και στη μη πίστη, οπου ο μόνος τροπος για να κρατηθεί μια θρησκεία ζωντανή είναι να εκτελέσει μια θρησκευτική διάσπαση. Κάτι παρόμοιο χρειάζονται για να ξεφύγουν  από την εξουθενωτική κρίση  οι δυτικές κοινωνίες. Κάτι που ο ομπάμα δεν έκανε. Πολλοί απογοητευμένοι από την προεδρία του στράφηκαν εναντίον του ακριβώς για το γεγονός  ότι ο πυρήνας της πολύδημοσιευμένης  «ελπίδας» αποδείχτηκε να είναι απλά μια επιβίωση του συστήματος με μηδαμηνές αλλαγές.

Θα πρέπει λοιπόν να γράφουμε ότι ο Ομπάμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον Μπούς με ανθρώπινο πρόσωπο; Υπάρχουν σημάδια που αμφισβητούν αυτή την απαισιόδοξη οπτική. Παρα το γεγονός ότι οι μεταρυθμίσεις στην υγειονομική περίθαλψη υπέπεσαν σε τόσους πολλούς συμβιβασμούς που  κατέληξαν να μην αλλάζουν τίποτα, η αντιπαράθεση που έγινε είχε τεράστια σημασία. Μια μεγάλη τέχνη της πολιτικής είναι να επιμένει σε ένα συγκεκριμένο αίτημα που ενώ είναι ρεαλιστικό, εφικτό και νόμιμο διαταράσει τον πυρήνα της ηγεμονικής ιδεολογίας. Οι μεταρυθμίσεις στην υγειονομική περίθαλψη ήταν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση – πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί ο πανικός και η οργή που προκλήθηκε στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων. Άγγιξε ένα νεύρο στο Αμερικάνικο ιδεολογικό οικοδόμημα: Την ελευθερία της επιλογής.

Οι μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας ελευθέρωσαν αποτελεσματικά ένα μεγάλο μέρος  του πληθυσμού από την αμφίβολη «ελευθερία» στο να ανησυχούν για το ποιος θα τους καλύπτει σε περίπτωση ασθένειας. Το να θεωρείς δεδομένη την ιατρική σου περίθαλψη, το να υπολογίζεις σε  αυτή  όπως υπολογίζεις στο νερό και στο ηλεκτρικό χωρίς να ανησυχείς για το ποιος το παρέχει, σημαίνει ότι οι άνθρωποι δαπανούν περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους σε άλλα πράγματα. Το μάθημα που πρέπει να παρθείείναι ότι η ελευθερία της  επιλογής λειτουργεί μόνο εάν ένα πολύπλοκο δίκτυο από νομικές, εκπαιδευτικές, ηθικές και οικονομικές συνθήκες