Για την αξιολόγηση, της αιρετού Παρασκευής Φιρίπη

Ανακοινώσεις

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Σύνταγμα της Ελλάδας, Αρθρο16 «Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες, η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους»

Το δικαίωμα στην Παιδεία αποτελεί αναμφισβήτητα κορυφαίο κοινωνικό δικαίωμα, η διασφάλιση του οποίου αποτελεί δείκτη πολιτισμού και ύπαρξης κοινωνικού κράτους σε μια δημοκρατική χώρα.

Η τρικομματική κυβέρνηση της κοινωνικής συμφοράς, σε

αγαστή σύμπνοια με τους μέντορες των μνημονίων, περιφρονώντας βασικές αρχές του Συντάγματος και καταπατώντας τα δικαιώματα του λαού αυτής της χώρας, με τις πολιτικές της έχει στοχοποιήσει το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, και, ας μην εθελοτυφλούμε, τα ίδια τα παιδιά μας.

Σε εφαρμογή των όσων προβλέπονται από το νόμο 4024/2011, και έχοντας ήδη στρώσει το δρόμο με τα προσκείμενα σ’ αυτήν ΜΜΕ-διάβαζε παραπληροφόρησης- προωθεί Προεδρικό Διάταγμα για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, μέσα από την οποία επιδιώκει τάχα «τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης», σύμφωνα με την αγοραία ρητορική των νεοφιλελεύθερων θεωρητικών του «ανταγωνιστικού σχολείου».

Η πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αν και παλαιάς δικομματικής κοπής, δεν είναι τυχαίο ότι νεκρανασταίνεται σήμερα. Την επικαιροποιούν οι βάρβαρες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που οι συμπράττοντες στην παρούσα κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» συνδιαμορφώνουν παρά την κοινωνική κατακραυγή.

Ενεργοποιούν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, χωρίς, φυσικά, να «αξιολογήσουν» τις δικές τους καθοριστικές ευθύνες για την άθλια κατάσταση που επικρατεί στη Δημόσια Εκπαίδευση: Σχολεία που λειτουργούν με ελάχιστους οικονομικούς πόρους, με δεκάδες κενά εκπαιδευτικών και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, με περικοπές προγραμμάτων σπουδών και με ανάθεση υποχρεωτικών υπερωριών στους εκπαιδευτικούς, με άθλιες κτηριακές και τεχνολογικές υποδομές, με 30αρια τμήματα μαθητών και προγράμματα σπουδών, που οδηγούν στην κατάρτιση αλλά όχι στη μόρφωση του μαθητή, με μαθητές που κρυώνουν και υποσιτίζονται και εκπαιδευτικούς σε ταπείνωση και οικονομική εξαθλίωση.

Ας τολμήσει το Υπουργείο Παιδείας να αξιολογήσει πρώτα και κύρια και να θέσει σε δημόσια διαβούλευση τί προσέφεραν στο μαθητή και πόσο κόστισαν στην ελληνική οικογένεια οι αλλεπάλληλες αλλαγές του στα προγράμματα σπουδών και στον σχεδιασμό των σχολείων, οι αλλεπάλληλες αλλαγές στην ταλαίπωρη Τεχνική Εκπαίδευση με τα μηδενικά μέσα και εφόδια για την εκπαίδευση των μαθητών της, η κατάργηση της Ενισχυτικής Διδασκαλίας και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, οι αλλεπάλληλες, αλλοπρόσαλλες αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και στη βαθμολόγηση των μαθητών.

Η υποβάθμιση όμως του δημόσιου σχολείου για το Υπουργείο Παιδείας δεν οφείλεται παρά μόνον στο μάχιμο εκπαιδευτικό, που η αξιολόγησή του σε παιδαγωγικό και διοικητικό επίπεδο αποτελεί την «πανάκεια» για τη βελτίωση της εκπαίδευσης. Ο εκπαιδευτικός θα αξιολογηθεί παιδαγωγικά από το σχολικό σύμβουλο της ειδικότητάς του και διοικητικά από τον εκάστοτε διευθυντή του.

Ας δούμε ποια είναι τα θεσμικά όργανα που θα αξιολογήσουν το συνάδελφό τους, ποιος είναι καθένας από αυτούς και ποια η πορεία και προσφορά του στην Εκπαίδευση, πώς και με ποια εχέγγυα και κριτήρια εξελέγησαν οι ίδιοι. Ας δούμε ποιά επιμόρφωση προσφέρθηκε στον εκπαιδευτικό στη διάρκεια εκπαίδευσης της σταδιοδρομίας του, τόσο στο επιστημονικό του πεδίο, όσο και σε επίπεδο παιδαγωγικής προσαρμοσμένης κάθε φορά στα νέα κοινωνικά δεδομένα και τη νέα σύνθεση του ελληνικού σχολείου.

Ας δούμε ποιό είναι σήμερα το καθεστώς που επέβαλε ή διατηρεί η παρούσα κυβέρνηση σε σχέση με τις εκπαιδευτικές άδειες των εκπαιδευτικών για την αναβάθμιση των επιστημονικών τους γνώσεων. Ας δούμε ποια καινούρια σχολικά βιβλία προσέφερε το Υπουργείο Παιδείας ή «φωτοτυπίες» ως υλικό διδασκαλίας και εκπαίδευσης εκπαιδευτικών και μαθητών. Ας δούμε ποιες υλικοτεχνικές υποδομές προσφέρθηκαν στο συνάδελφο για την αναβάθμιση της καθημερινής διδασκαλίας του.

Και βέβαια η αξιολόγηση όπως σχεδιάζεται από το υπουργείο δεν σταματά στην περιβόητη «αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας». Η προωθούμενη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν στρώνει μόνο το δρόμο στη μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών, στο όνομα της εξόφλησης των δανείων της χώρας, αλλά και στην απόλυση του εκπαιδευτικού, όταν οι «εγνωσμένων πολιτικών-εκπαιδευτικών φρονημάτων» αξιολογητές του τον θεωρήσουν «ανεπαρκή»(;) για δεύτερη φορά.

Ταυτόχρονα και παράλληλα με το ήδη εφαρμοζόμενο νέο Πειθαρχικό Δίκαιο των Δημοσίων Υπαλλήλων, το οποίο καταργεί βασικές αρχές του Συνταγματικού και Ποινικού Δικαίου της χώρας, το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκει να χειραγωγήσει τον εκπαιδευτικό: από δάσκαλος του πνεύματος και της ψυχής των μαθητών καταντά ένας σκυμμένος, φοβισμένος υπάλληλος, πρόθυμος να εξυπηρετήσει αυτό που η οικονομία της αγοράς θέλει να προσφέρει στους αυριανούς πολίτες της χώρας, ένα μάθημα πιστής εφαρμογής όσων αποφασίζουν άλλοι ερήμην και εις βάρος του λειτουργήματός του.

Το Υπουργείο κτυπά επίσης το κυρίαρχο όργανο του σχολείου, το Σύλλογο Διδασκόντων και αναδεικνύει σε κυρίαρχο όργανο το διευθυντή - manager, κατά τα αγοραία πρότυπα αξιολόγησης των διευθυντών των επιχειρήσεων και όχι των σχολικών μονάδων.

Στην πραγματικότητα η αξιολόγηση όπως αυτή που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι παρά το όχημα για να χτυπηθεί ό,τι απέμεινε από το δημόσιο δωρεάν σχολείο, αυτό που σπούδασε πολλούς από αυτούς που σήμερα μας τυραννούν και επιδιώκου την κατάλυσή του. Το ζητούμενο για το Υπουργείο δεν είναι ένα δημόσιο σχολείο που θα αμβλύνει τις κραυγαλέες πλέον κοινωνικές ανισότητες. Αντίθετα θέλει να ρίξει στο κοινωνικό περιθώριο και να οδηγήσει εκτός σχολείου τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, όπως ήδη συμβαίνει σε όσες χώρες εφαρμόστηκε η νεοφιλελεύθερης έμπνευσης αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων. Στόχος του Υπουργείου Παιδείας είναι η ενδυνάμωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και η επέκταση της παραπαιδείας σε όλες τις βαθμίδες, ώστε η ιδιωτική πρωτοβουλία να υποκαταστήσει το κοινωνικό κράτος, που αποτελεί συνταγματική υποχρέωση των κυβερνήσεων αλλά στοιχίζει και δεν αποφέρει κέρδη στους εκλεκτούς του συστήματος.

Οι εκπαιδευτικοί δεν θα γίνουν το άλλοθι για τη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου. Η ΟΛΜΕ και το ΚΕΜΕΤΕ έχουν καταθέσει προτάσεις για τη στήριξη του δύσκολου έργου του εκπαιδευτικού. Η τρικομματική κυβέρνηση, αν ήθελε να αφουγκραστεί την υπαρξιακή αγωνία της σχολικής κοινότητας, σ αυτήν την αδήριτη ανάγκη στήριξης θα έπρεπε να απαντήσει.

Oι θέσεις τις οποίες διαμόρφωσε η ΟΛΜΕ για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου ήδη από το 8ο Συνέδριό της συναντούν ευρύτατη αποδοχή και επιβεβαιώνονται από τα πορίσματα των ευρωπαϊκών συνδικάτων και του Συμβουλίου της Eυρώπης (Δελτίο OΛME, τεύχος 618, Φεβρουάριος ’91). Σύμφωνα με την απόφαση του 8ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, «η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στοχεύει στην αναμόρφωση της σχολικής ζωής σε μία κατεύθυνση χειραφέτησης των δρωσών κοινωνικών δυνάμεων, στον εκδημοκρατισμό του εκπαιδευτικού συστήματος, στη μορφωτική – παιδαγωγική ενίσχυση της εκπαιδευτικής πράξης, στη διαρκή επιστημονική ανανέωση του γνωστικού περιεχομένου, στην κοινωνιολογική αποτίμηση της εκπαιδευτικής λειτουργίας, στην προώθηση των στόχων του κλάδου μας. .. .οι θέσεις συνδέονται με τη συνολική επανεξέταση και διαπραγμάτευση του πλαισίου που ρυθμίζει το περιεχόμενο, την οργάνωση και τη διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Στα πλαίσια αυτής της συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης, αντιλαμβανόμαστε την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού ως μία διαδικασία αποκεντρωμένη και συλλογική, στα πλαίσια της σχολικής μονάδας. Kάθε σχολείο αποτελεί ιδιαίτερη εκπαιδευτική μονάδα με ιδιαιτερότητες υποδομής, με τους δικούς της κοινωνικούς και πολιτισμικούς προσδιορισμούς και με τους δικούς της φορείς, που συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στην εκπαιδευτική διαδικασία.»

Οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται ήδη καθημερινά από το περιβάλλον του σχολείου και, κατά κύριο λόγο, από τους μαθητές/τριές τους. Επιπλέον αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουν οι κρατούντες, αν είχαν σχέση με τη σχολική ζωή, είναι ότι εδώ και χρόνια το δημόσιο σχολείο υπάρχει και εκπληρώνει τον κοινωνικό-μορφωτικό του ρόλο αποκλειστικά και μόνο χάρη στον πατριωτισμό των κακοπληρωμένων-κατασυκοφαντημένων εκπαιδευτικών, που καθημερινά δίνουν την ψυχή τους στους μαθητές τους.

ΦΙΡΙΠΗ Ε. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΑΙΡΕΤΟΣ ΑΠΥΣΔΕ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Εκπρ. ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Tags: Αξιολόγηση εκπαιδευτικώναξιολόγηση