Επιμόρφωση εκπαιδευτικών: Με αφορμή τα σεμινάρια με δίδακτρα της ΑΣΠΑΙΤΕ

Η σημασιοδότηση λέξεων και όρων είναι ιστορικά και κοινωνικά προσδιορισμένη και εξαρτάται κάθε φορά από ποιον χρησιμοποιείται σε ποιο πλαίσιο και με ποια σκοπιμότητα. Εάν θέλουμε να κάνουμε ένα λογικό άλμα θα λέγαμε ότι ο όρος «επιμόρφωση, αυτομόρφωση» κλπ σε ένα ιστορικό κενό –που κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να υπάρξει- έχει θετικό πρόσημο και στοχεύει στην «ουσιαστική αναβάθμιση» του επιμορφούμενου.

Για να αποφύγουμε μια ιστορική αναδρομή για το πώς η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από τις πολιτικές ηγεσίες και συνέβαλε στην οπισθοχώρηση του

εκπαιδευτικού κινήματος θα αρκεστούμε στο σήμερα. Τι νόημα αποκτά η επιμόρφωση όταν ο Γαβρόγλου δηλώνει ότι «Θα υπάρξει αυστηρή επιμόρφωση πριν από την αξιολόγηση»; Ποιον εξυπηρετεί η ολιγόωρη επιμόρφωση των καθηγητών των ΓΕΛ που έλαβε χώρα στις αρχές Σεπτέμβρη για τις Δημιουργικές Εργασίες; Γιατί καταφεύγουν σε επιμόρφωση με δίδακτρα στην ΑΣΠΑΙΤΕ οι εκπαιδευτικοί ΤΕ01 και ΔΕ01, όταν την ίδια στιγμή προωθείται από το Υπουργείο το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας για τους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών, που αποσυνδέει το πτυχίο από κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα;

Το ερώτημα είναι κομβικό. Γίνεται η επιμόρφωση ως μια αθώα διαδικασία για να εφοδιαστούν οι εκπαιδευτικοί με γνώσεις επιστημονικές και βάσει της προόδου των επιστημών ή για να εσωτερικεύσουν μια «ανεπάρκεια» γνωστική, παιδαγωγική και επαγγελματική και να εμπεδώσουν την κουλτούρα της αξιολόγησης, όπως θέλει το Υπουργείο; Για εμάς ισχύει προφανώς το δεύτερο. Αυτή τη στιγμή η πολιτική των ΟΟΣΑ, ΣΕΒ, ΕΕ και Κυβέρνησης πλασάρει την επιμόρφωση ως το τυράκι στη φάκα.

Προβάλλεται η επιμόρφωση ως το αθώο ζητούμενο της κοινωνίας –οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν τα παιδιά του κόσμου οφείλουν να γίνουν «καλύτεροι»- για να ανοίξει ο δρόμος για την αξιολόγηση, τον οδοστρωτήρα δηλαδή των εργασιακών μας δικαιωμάτων (κινητικότητα, άρση μονιμότητας, απολύσεις ) αλλά και των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας. Όταν μάλιστα η επιμόρφωση –έστω και φτιασιδωμένη, δωρεάν, με απαλλαγή από τα εργασιακά καθήκοντα- είναι αίτημα όχι μόνο της ΟΛΜΕ αλλά και των αριστερών παρατάξεων γίνεται επικίνδυνη.

Από τη μια οι συνάδελφοι που παρακολουθούν επιμορφωτικά σεμινάρια ακόμη και με χρήματα –και είναι πολλά αυτά που γίνονται και όχι μόνο της ΑΣΠΑΙΤΕ- εκφράζουν την καθόλα σεβαστή ανάγκη τους για επιστημονική και παιδαγωγική ενίσχυση και εμπλουτισμό, από την άλλη όμως η εξάπλωση του φαινομένου εκφράζει την οπισθοχώρηση έως και διάλυση των σωματείων μας, την απογοήτευση από τη συλλογική διεκδίκηση, την εξατομίκευση των εργασιακών μας προβλημάτων, την αντίληψη ότι είμαστε ατομικά υπεύθυνοι για τις εργασιακές μας συνθήκες και για το εάν θα έχουμε δουλειά, με τη λογική της απόκτησης προσόντων.

Σε αυτό το πλαίσιο οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών προφανώς είναι ενάντια σε οποιαδήποτε επί πληρωμή σεμινάριο –πολύ περισσότερο όταν προέρχεται από δημόσιο φορέα, όπως η ΑΣΠΑΙΤΕ-.Βέβαια ,ας μην ξεχνούμε ότι και στο παρελθόν έγιναν μια σειρά από δωρεάν επιμορφώσεις για τους εκπαιδευτικούς οι οποίες επιδοτούνταν από ευρωπαϊκά και άλλα προγράμματα και πρόσφεραν πακτωλό χρημάτων στους διοργανωτές και στους επιμορφωτές.

Ταυτόχρονα, όμως, καλούμε τα σωματεία να πουν τα πράγματα με το όνομα τους, να μην καλλιεργούν στους συναδέλφους αυταπάτες περί χρήσιμης και αθώας επιμόρφωσης, να αποκαλύψουν σε αυτή την συγκυρία πως χρησιμοποιεί το Υπουργείο την επιμόρφωση ως προάγγελο της αξιολόγησης, να απαντήσουμε στον φόβο και στην εργασιακή επισφάλεια μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση και τους αγώνες των εργαζομένων στα σωματεία τους.

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικώνεπιμόρφωση εκπαιδευτικώνεπιμόρφωσηΑΣΠΑΙΤΕ