Ενδοσχολική βία από όπου κι αν προέρχεται..., της Αθηνάς Χαλκιαδάκη

...Πόσοι και πόσοι συνάδελφοι δεν υποφέρουν καθημερινά σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια από την σχολική βία των μαθητών τους. Για τη βία αυτή κανείς δεν κάνει λόγο. Κρύβεται επιμελώς από τους αρμόδιους ενώ κάθε τρεις και λίγο φουντώνουν τα δημοσιεύματα για εκπαιδευτικούς που έχουν πέσει θύματα σχολικής βίας γονέων. Δε θέλει προφητικές ικανότητες για να μαντέψει κανείς ότι όλη αυτή η “βία” των γονέων θα περνούσε στα χέρια των μαθητών αργά ή γρήγορα. Μέχρι που πριν λίγες μέρες σκάει το δημοσίευμα με τον καθηγητή από την Πάτρα....

Μάθετε λοιπόν ότι οι δάσκαλοι όχι μόνο δεν προστατεύονται αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν, χωρίς υποστηρικτικές δομές, χωρίς "ειδικούς" στα σχολεία για παρεμβατικές συμπεριφορές, κυρίως τους γονείς τους που όχι μόνο δε συνεργάζονται αλλά κλείνοντας τα μάτια στο πρόβλημα του παιδιού τους δεν ακούν κουβέντα, δε δέχονται συμβουλές και προτάσεις αντιθέτως επιθυμούν διακαώς να "επιβάλουν" το βλαστάρι τους στο γύρω του περιβάλλον ενισχύοντας έτσι τα όσα κάνει. Βεβαίως ο νόμος τους έχει δώσει το δικαίωμα να αρνούνται τις προτάσεις μας, να μας κρίνουν, να μας εξευτελίζουν, να μας θεωρούν ανίκανους να "αντιμετωπίσουμε" το παιδί τους, να επεμβαίνουν στο παιδαγωγικό και διδακτικό μας έργο, να μας "παύουν" με αναφορές και καταγγελίες.....

Αντί λοιπόν εκείνοι που αποφασίζουν τις τύχες μας να φροντίσουν να ενισχύουν τα σχολεία με ειδικούς παιδαγωγούς, να στελεχώνουν τα κέντρα υποστήριξης με δυναμικό (πας να κλείσεις ραντεβού και μετά από 2 χρόνια που σου το κλείνουν...το τρένο έχει φύγει...), να τροποποιήσουν τους νόμους ώστε να έχει βαρύτητα η κάθε πρότασή του σχολείου ή του σχολικού συμβούλου προς τους γονείς και να μην ακυρώνει στην πράξη το σχολείο....μας προτείνουν καλοστημένα- και ακριβοπληρωμένα για αυτούς που τα διαχειρίζονται-προγράμματα...ενδοσχολικής βίας...

Ποιος στα αλήθεια πιστεύει ότι η κρίση της ελληνικής οικογένειας, το έλλειμμα των αξιών αλλά και των ορίων θα θεραπευτεί με τους υπεύθυνους σχολικής βίας; Με τις θεωρίες των εξ' αποστάσεως επιμορφώσεων που χρίζουν ειδήμονες τους “εκπαιδευτικούς-υπεύθυνους ενδοσχολικής βίας” σε κάθε σχολείο, θα νομιμοποιηθούν οι όποιες παρεμβάσεις προταθούν; Θα δεχθούν οι γονείς, οι οποίοι δεν δέχονται καν τη βοήθεια “ειδικού εκπαιδευτικού” που υπάρχει σε κάποια σχολεία (τμήμα ένταξης) για μην “στιγματιστεί” τάχα το παιδί τους, τη συνεργασία με τον υπεύθυνο ενδοσχολικής βίας; Κι αν ακόμα γίνουν όλα αυτά, όταν θα πάει στο γυμνάσιο ο μαθητής/τρια- εκεί που που τα παιδιά κυκλοφορούν με κινητά και ο έλεγχος δεν είναι εύκολος, η εφηβεία στα ντουζένια της και οι εκπαιδευτικοί του σχολείου στο φτύσιμο λόγω της απογευματινής παραπαιδείας- ποια συνέχεια και ποια συνέπεια έχουν όλα αυτά τα προγράμματα για τη “θεραπεία” της ενδοσχολικής βίας που εκδηλώνουν κάποιοι μαθητές;

Ενδοσχολική βία υφίσταται ο εκπαιδευτικός καθημερινά, στριμώχνεται στη γωνία με νόμους που καταργούν το τεκμήριο της αθωότητας, απειλείται με καταγγελίες και πειθαρχικά από παντού, πιέζεται για να αποδείξει με προγράμματα που υποβάλλονται σε ηλεκτρονικές φόρμες, την ποσότητα της δουλειά του (και μάλιστα χωρίς επιμόρφωση, χωρίς να ξέρει πώς πραγματικά να στήνει, να εκπονεί και να αξιολογεί ένα project αφού ποτέ δεν είχε ανατροφοδότηση πέρα από μια ριμάδα βεβαίωση στο τέλος της χρονιάς, χωρίς δηλαδή να βελτιώνεται η “ποιότητα”).

Ενδοσχολική βία δέχεται ο εκπαιδευτικός κάθε φορά που ρημάζονται τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του εφόσον δεν τολμά να μιλήσει και να αντιδράσει στους “ανωτέρους”, να τους καταγγείλει για τις απειλές τους (πέφτουν βροχή από πολλούς διευθυντές και συμβούλους) γιατί έχουν κρεμάσει πάνω από το κεφάλι του τη γκιλοτίνα της αξιολόγησης....

“Το κρέας δικό σας....τα κόκαλα δικά μου....” λέει η ανώτερη εκπαιδευτική αρχή του τόπου στην ελληνική κοινωνία κάθε μέρα που στέλνει το δάσκαλο στο σχολείο....

Αθηνά Χαλκιαδάκη

Δασκάλα

View the discussion thread.