Χωρίς, ποίημα της Ζαμπίας Σκαράκη

Tweet

Χωρίς παιδεία, χωρίς υγεία

Χωρίς μια Κυριακή αργία

Με τη δική σου τη συνεργία

Πόσοι πετιούνται στην ανεργία;

Μέσα σ' αυτή τη λοταρία

Δεκάρα πια δεν έχω μία

Δεκάρα πια δεν έχω τσακιστή

Ούτε ευρώ, ούτε δραχμή

Ούτε δεκάλεπτο κι ούτε στιγμή

Δεν έχω πια εγώ να χάσω

Στον καναπέ δεν θα προφτάσω

Στον καναπέ μου άνετα να κάτσω

Με μια κλωτσιά τ' αφεντικά

Δεν είχαν χρόνο για "περαστικά"

έτσι με διώξαν μία νύχτα βιαστικά

Δουλειά να πιάσω, πρέπει να τρέξω

Να μείνω μέσα, να φύγω έξω;

Και στο κρεβάτι δεν μπορώ να πέσω

Να μείνω μες σ' αυτή τη χώρα

Αυτή η κρίση είναι μία μπόρα

Παιδέψου μόνος σου, και στο γκρεμό προχώρα

Έτσι πορέψου σε γειτονιές

Άλλες χλιδάτες, άλλες παρακατιανές

Και τράβα δες, αν θέλεις ψώνια τις Κυριακές

Ή θα δουλεύεις μέχρι το βράδυ

Για λίγα ευρώ μέχρι να βγει το λάδι

Για σένα και για κείνα ούτε χάδι

Αυτό το χάδι πώς το μπορείς

Μήπως δε βλέπουν πως το στερείς

Τη νέα γενιά να συντηρείς

Να συντηρείς κι υποκριτές

Φοροφαγάδες, επικριτές

και πληρωμένους αναλυτές

Όταν τους βλέπεις τους χαιρετάς

και για ρουσφέτια τους προσκυνάς

πιάνεις το χέρι και το φιλάς

Θα σε ξηλώσουν

θα τα μπαλώσουν

και άδικα θα σε σταυρώσουν

Εσύ το χρέος τους να κουβαλάς

"Δήθεν δεν ξέρεις πόσα μου χρωστάς"

Σε ρίχνουν κάτω, δεν αντιδράς

Και σε γιουχάρουν, και σε χλευάζουν

Η κρίση τέλειωσε, ζητωκραυγάζουν

"Ανέβα στο σταυρό" προστάζουν:

"Ανέβα πάνω, μη φοβηθείς

το ξέρω δεν θ' αντισταθείς

από την κρίση θ' αναστηθείς"

Με τη δική σου τη θυσία

Ως τη Δευτέρα την Παρουσία

Θα έχουν κάνει περιουσία

Σκαράκη Ζαμπία

Tags: ποιήματαΖαμπία Σκαράκη Tweet Share on

View the discussion thread.