"Αξιοποίηση δυνατοτήτων" ή παγίδευση και υποταγή στην πολιτική του συστήματος;

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Αντώνης Αρχοντούλης, Νίκος Παπαβασιλείου

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ Υ.Σ.

«Αξιοποίηση δυνατοτήτων» ή

παγίδευση και υποταγή στην πολιτική του συστήματος;

‘Όταν κάνουμε εκλογές για την ανάδειξη Δ.Σ. της ΕΛΜΕ ζητάμε και επιδιώκουμε τη μέγιστη συμμετοχή

των συναδέλφων. Γιατί η ίδια η ύπαρξη των σωματείων είναι κατάκτηση που θέλουμε και πρέπει να την υπερασπιστούμε. Γιατί η μαζική και ενεργητική συμμετοχή είναι προϋπόθεση για να μπορεί το σωματείο να παλεύει ενάντια στο πλαίσιο της πολιτικής του Υπουργείου και συνολικά της κυβέρνησης που χτυπά όσα στοιχεία της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης και όσα δικαιώματα των εργαζομένων έχουν απομείνει. Αυτά είναι τα ελάχιστα που μια αγωνιστική και αριστερή φωνή και δύναμη-πρέπει να- θεωρεί και να παλεύει. Και ταυτόχρονα αυτά είναι και τα ελάχιστα που κατά τη γνώμη μας ο κάθε συνάδελφος πρέπει να θεωρεί και να παλεύει. Ιδιαίτερα σήμερα που μετά τα πολύ μεγάλα χτυπήματα που ήδη έχουμε δεχθεί, προωθούνται και ετοιμάζονται ακόμα χειρότερα: Ανατροπή στο ωράριο, υποχρεωτικές μεταθέσεις οπουδήποτε στην Ελλάδα, κατάργηση οργανικότητας-μονιμότητας, νέα μείωση μισθών-συντάξεων, κατάργηση –πρακτικά- κάθε περίθαλψης,  νέες συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων, αξιολόγηση, απολύσεις…

Όταν το Υπουργείο προκηρύσσει τις εκλογές για ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ (Υ.Σ.)  για ποιο λόγο θα «πρέπει» να συμμετέχουμε; Ποιο είναι το νόημα της «ανάδειξης» αιρετού εκπροσώπου σε ένα Υ.Σ. όπου καταρχάς το κράτος έχει φροντίσει να έχει έτσι κι αλλιώς την πλειοψηφία; (π.χ 3 στους 5 είναι διορισμένοι στο εδώ ΠΥΣΔΕ). Ακόμα περισσότερο ποιο είναι το νόημα της συμμετοχής «εκπροσώπου του κλάδου» σε  αυτό το διοικητικό όργανο που αποστολή του είναι να εφαρμόζει τους νόμους και τις εγκυκλίους της πολιτικής που αντιπαλεύουμε; Π.χ. να «μοιράσει» έναν συνάδελφο σε τόσα σχολεία ώστε αυτός να συμπληρώσει τις 24-25 ώρες που θα προβλέπει το νέο ωράριο;

Όσο αφορά τις κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) δεν μπορεί να υπάρχει καμιά απορία σχετικά με το γιατί με μανία υπερασπίζονται και με ευλάβεια συμμετέχουν στα Υ.Σ. Γι αυτές τα Υ.Σ. είναι τα καλύτερα «θερμοκήπια» ανάδειξης των στελεχών τους μέσα από τους γνωστούς τρόπους: Παραγοντισμός, δίκτυα πελατειακών σχέσεων, ρουσφέτια. Είναι ταυτόχρονα και ο καλύτερος τρόπος υπεράσπισης της πολιτικής των κυβερνήσεων τους, της πολιτικής που στηρίζουν και εκπροσωπούν. Γιατί ποιά αποτελεσματικότερη καθυπόταξη της δυσφορίας και της οργής που αυτή η πολιτική προκαλεί στους συναδέλφους μπορούν να βρουν από αυτή που προσφέρει η «δυνατότητα» των Υ.Σ.; Αντί ο κόσμος να απευθύνεται στο σωματείο του για να αποκρούσει ή να ακυρώσει μια απόφαση της τοπικής διοίκησης –ή πολύ περισσότερο του Υπουργείου- τρέχει στον «αιρετό του», να τον «βολέψει». Η δυσφορία και η οργή αντί να γίνει συλλογική, εξατομικεύεται. Το πρόβλημα του κλάδου γίνεται «πρόβλημα του συν