Από τις αίθουσες στους δρόμους - Κείμενο από την επιτροπή αγώνα Α' ΕΛΜΕ Αχαΐας

Tweet

Αγαπητοί μας μαθητές,

Τούτο τον Σεπτέμβρη εμείς οι δάσκαλοί σας σάς διδάσκουμε όχι στην αίθουσα και το μαυροπίνακα, μα από τους δρόμους και το μάθημα είναι μάθημα αξιοπρέπειας.

Βγήκαμε στο δρόμο να αγωνιστούμε για το αυτονόητο. Αγωνιζόμαστε για δημόσιο και δωρεάν σχολείο, ένα σχολείο για όλους, ένα σχολείο χωρίς ταξικούς και κοινωνικούς και κάθε μορφής φραγμούς. Ένα σχολείο που θα δίνει τη δυνατότητα ανάπτυξης κάθε δημιουργικής ανησυχίας των νέων.

Αντί γι αυτό η νέα

μεταρρύθμιση (έχουμε χάσει τι αριθμό φέρει αυτή, αν είναι εβδομηκοστή πέμπτη ή εκατοστή πέμπτη, δεν το γνωρίζουμε) καθιερώνει το νέο σχολείο με ταξικούς, κοινωνικούς και κάθε είδους αποκλεισμούς, τέτοιους που να οδηγούν τους νέους από τα 15 τους χρόνια, διακόπτοντας την εκπαίδευσή τους, στη δουλεία, βορά των όποιων επιχειρήσεων, με εξευτελιστικές αμοιβές που να εξασφαλίζουν τις βασικές ζωώδεις ανάγκες – της τροφής και του ύπνου, ώστε με ανανεωμένη την εργατική τους δύναμη να μπαίνουν και πάλι στην αλυσίδα της γραμμής παραγωγής για την αύξηση των υπερκερδών των αφεντικών.

(Οι φραγμοί που μπαίνουν στην εκπαίδευση και ιδιαίτερα στη μεταγυμνασιακή, δεν σταματούν βέβαια εκεί. Αρκεί να σκεφτούμε τη δαπάνη για σπουδές στην τριτοβάθμια που ξεπερνούν το διπλάσιο του βασικού μισθού και τότε καταλαβαίνουμε γιατί λέμε ταξική την παιδεία.)

Ποιο είναι το κίνητρο και ποια η βασική ιδέα αυτής της μεταρρύθμισης;

Κίνητρο είναι μόνο το υπερκέρδος των οικονομικά ισχυρών, αυτών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Τα μέσα παραγωγής και οι μηχανές, όσο εξελιγμένες και αν είναι, χρειάζονται τον άνθρωπο να τα κινεί. Χρειάζεται ο άνθρωπος ως εξάρτημα, αναλώσιμο μάλιστα.

Ο άνθρωπος έχει το «ελάττωμα» να σκέφτεται. Ο σκεπτόμενος, όμως, άνθρωπος θα αναρωτηθεί: είναι ανάγκη να υπάρχουν αφεντικά; Και η απάντηση: Όχι βέβαια. Έτσι ο σκεπτόμενος άνθρωπος γίνεται εμπόδιο στη διαδικασία της υπερκερδοφορίας για το κεφάλαιο και θανάσιμη απειλή για τον ίδιο τον κεφαλαιοκράτη.

Με βάση αυτό το πρόβλημα οι εξυπηρετητές του κεφαλαίου – κυβέρνηση και οικονομική ολιγαρχία – σχεδίασαν το « νέο σχολείο» για σας « για το καλό σας», έτσι το παρουσιάζουν οι «μούσες» στα δουλοκάναλα των σκουπιδιών και της ύπνωσης του λαού μας. Με βάση αυτό λοιπόν το πρόβλημα του κεφαλαίου σχεδίασαν οι εντολοδόχοι του το λεγόμενο και «νέο σχολείο» και το ψήφισαν καλοκαιριάτικα οι βολεμένοι - βουλευτές – βολευτές.

Αυτό το ζοφερό μέλλον αγωνιζόμαστε να αποτρέψουμε. Για σας τους μαθητές μας είμαστε περήφανοι και ακριβώς επειδή γνωρίζουμε τους μαθητές μας γι αυτό ελπίζουμε σε ένα διαφορετικό μέλλον από αυτό που σχεδιάζουν να μας επιβάλλουν.

Όταν συναντηθούμε στην αίθουσα διδασκαλίας θα έχετε σαν καινούργια γνώση πως ο άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται για το δημόσιο καλό και να διακινδυνεύει για τις ιδέες του παραμερίζοντας το προσωπικό του όφελος, όταν χρειάζεται. «Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ».

Ο αγώνας που δίνεται για την αξιοπρέπεια ποτέ δεν είναι αγώνας χαμένος.

Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου, Μπ. Μπρεχτ Αυτοί που βρίσκονται ψηλάΘεωρούνε ταπεινόΝα μιλάς για το φαΐΟ λόγος; Έχουνε κι όλας φάει Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμοΧωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονταιΚαι πού πηγαίνουνΕίναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοιΤο βουνό και την πλατειά τη θάλασσαΔεν τά’χουν ακόμα δει Όταν σημαίνει η ώρα τους Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοίΓι’αυτό που είναι ταπεινόΠοτέ δε θα υψωθούν Το ημερολόγιοΔεν δείχνει ακόμα την ημέραΌλοι οι μήνες, όλες οι ημέρεςΕίναι ανοιχτέςΚάποια απ’ αυτές θα σφραγιστείΜ’ έναν σταυρό Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμίΟι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορέςΟι άνεργοι πεινούσανΤώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζιΚηρύχνουν τη λιτότηταΑυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματαΖητάνε θυσίεςΟι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένουςΓια τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουνΑυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσοΛες πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαόΕίναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένεΠόλεμος και ειρήνηΕίναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικάΌμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τουςΜοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλαΟ πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τουςκαθώς ο γιος από την μάναέχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικάο πόλεμός τους σκοτώνειό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους Όταν αυτοί που είναι ψηλάΜιλάνε για ειρήνηΟ απλός λαός ξέρειΠως έρχεται ο πόλεμοςΌταν αυτοί που είναι ψηλάΚαταριούνται τον πόλεμοΔιαταγές για επιστράτευσηΈχουν υπογραφείΣτον τοίχο με κιμωλία γραμμένοΘέλουνε πόλεμοΑυτός που το’ χε γράψειΈπεσε κιόλας Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένεΝα ο δρόμος για τη δόξαΑυτοί που είναι χαμηλάΝα ο δρόμος για το μνήμα Τούτος ο πόλεμος που έρχεταιΔεν είναι ο πρώτοςΠριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοιΌταν ετέλειωσε ο τελευταίοςΥπήρχαν νικητές και νικημένοιΣτους νικημένους ο φτωχός λαόςΠέθαινε απ’ την πείναΤους νικητές ο φτωχός λαόςΠέθαινε το ίδιο Σαν θα’ ρθει η ώρα της πορείαςΠολλοί δεν ξέρουνΠως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τουςΗ φωνή που διαταγές τους δίνειΕίναι του εχθρού τους η φωνήΕκείνος που για τον εχθρό μιλάειΕίναι ο ίδιος τους ο εχθρός ΝύχταΤ’ ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τουςΟι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά Στρατηγέ το τανκς σου Είναι δυνατό μηχάνημαΘερίζει δάση ολόκληραΚι εκατοντάδες άνδρες αφανίζειΜόνο που έχει ένα ελάττωμαχρειάζεται οδηγό Στρατηγέ το βομβαρδιστικόΕίναι πολυδύναμοΠετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμοΚι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύΜόνο που έχει ένα ελάττωμαχρειάζεται πιλότο Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύΞέρει να πετάειΞέρει και να σκοτώνειΜόνο που έχει ένα ελάττωμαξέρει να σκέφτεται Tags: Α' ΕΛΜΕ Αχαΐας Tweet Share on

View the discussion thread.