Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών: Ηρθε το τέλος; Ή η αρχή ενός μεγάλου αγώνα;‏

Tweet

Τι συντελέστηκε

Μέσω του πολυνομοσχεδίου που ψήφισαν , κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ έχουν τριπλό στόχο:

· Να συντρίψουν το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.

· Να διαλύσουν οποιαδήποτε δομή που είχε έστω και ψήγματα δωρεάν κοινωνικών παροχών: παιδεία – υγεία – δημοτικές υπηρεσίες.

· Να κάνουν δώρο σε ιδιώτες τμήματα της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης.

Από την άλλη, το

πέταγμα εκπαιδευτικών στην ανεργία πάει παράλληλα πιο με το πέταγμα μαθητών έξω από το δημόσιο σχολείο. Οι μαζικοί τομείς που κλείνουν διώχνουν χιλιάδες μαθητές έξω από τη δημόσια εκπαίδευση όχι μόνο μακροπρόθεσμα αλλά και βραχυπρόθεσμα.

Τι έρχεται

Η επιτυχία του συστήματος να χτυπήσει τη μονιμότητα στο δημόσιο ανοίγει την όρεξη του, ώστε –στη βάση του συσχετισμού- να διαλύσει πλήρως οποιαδήποτε έννοια μόνιμης και σταθερής εργασίας. Τα νούμερα που κυκλοφορούν για το μέλλον μπορεί και να ξεπεραστούν αν δεν παρέμβει ο λαϊκός παράγοντας. Το ενδεχόμενο της δημιουργίας νέων λιστών απολύσεων ακόμα και μέσα στον Αύγουστο δεν είναι καθόλου απίθανο. Ετσι και αλλιώς ο «κουβάς» ολοένα και γεμίζει: καθηγητές και δάσκαλοι με ψυχολογικά προβλήματα (που σύμφωνα με τη ναζιστική λογική του συστήματος πρέπει πεταχτούν στον καιάδα), πληροφορικής, ξένων γλωσσών, γυμναστές, υπεράριθμοι όλων των ειδικοτήτων που έχουν προκύψει από τις συμπτύξεις τμημάτων, από τα κλεισίματα τομέων και από τις συγχωνεύσεις σχολείων και στους οποίους μπορεί να προστεθούν νέοι «υποψήφιοι» από τις αλλαγές που θα φέρει το «νέο» γενικό και τεχνολογικό λύκειο.

Γιατί η απάντηση του κινήματος ήταν κάτω από τις απαιτήσεις

Κάποιες σοβαρές προσπάθειες που έγιναν περιορίστηκαν σε περιοχές της περιφέρειας. Ακόμα και στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που έγινε στις 17 Ιούλη, η συμμετοχή εκπαιδευτικών από τα άλλα μέρη της χώρας ήταν πολύ πιο μαζική αν και η διαδήλωση γινόταν στην Αθήνα. Τα θετικά στοιχεία κίνησης πάντως δεν αναιρούν η γενική εικόνα που ήταν εικόνα απάντησης μικρής μαζικότητας και αποφασιστικότητας αλλά και κακής ψυχολογίας. Οι βασικές αιτίες για την κατάσταση αυτή θεωρούμε ότι είναι τρεις (με τη σειρά που αναφέρουμε):

· Η διάλυση που έχει επέλθει από τη χρόνια κυριαρχία συστημικών και ρεφορμιστικών απόψεων, το για δεκαετίες αδυνάτισμα της λογικής του αγώνα και η αντικατάσταση του από παζάρια και αυταπάτες.

· Το φιάσκο της προσπάθειας απεργίας του Μάη, που αποδεικνύει με τραγικό τρόπο ότι όταν ο αντίπαλος σού κάνει πόλεμο και εσύ δεν προσέρχεσαι, ο αντίπαλος δεν τον αναβάλλει αλλά τον δίνει με μεγαλύτερη ένταση.

· Η περίοδος του καλοκαιριού που συνδυασμένη με το πρώτο σημείο (και μόνο έτσι) διαμορφώνει όρους αδυναμίας απάντησης.

Τι κάνουμε

Η γραμμή από εδώ και πέρα είναι μια και μόνη: Δεν υπάρχει βήμα πίσω! Ενας είναι ο στόχος: συνελεύσεις τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη που θα αποφασίσουν να κλείσουν τα σχολεία και να αρχίσει ένας μεγάλος και παρατεταμένος απεργιακός αγώνας με απαίτηση να ανατραπεί το Πολυνομοσχέδιο, να επαναπροσληφθούν ΟΛΟΙ οι απολυμένοι συνάδελφοι (μόνιμοι και αναπληρωτές) και να επιστρέψουν όλοι οι μαθητές στα σχολεία!

Το ενδιάμεσο διάστημα πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε για εξορμήσεις, για ενημερώσεις των τοπικών κοινωνιών, για επαφές με γονείς και μαθητές.

Ενάντια σε φανερές ή συγκαλυμμένες θεωρίες ήττας

Θα αναφερθούμε σε κάποιες απόψεις – προτάσεις που έχουν κατατεθεί και απέναντι στις οποίες είτε έχουμε επιφυλάξεις είτε διαφωνούμε ολοκληρωτικά:

«Εχουμε την κοινωνία απέναντί μας»

Ας μην μπερδεύουμε την κοινωνία με τους Πρετεντέρηδες. Οπου συνάδελφοι βγήκαν και μίλησαν στην κοινωνία, σε πλατείες και λαϊκές που μοιράστηκαν ενημερωτικές ανακοινώσεις, φάνηκε ότι στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι μαζί μας – όπως είναι δίπλα σε όποιο κομμάτι χτυπιέται από το σύστημα και αγωνίζεται. Ποιος δεν ήταν δίπα στους Χαλυβουργούς; Ποιος δεν ήταν δίπλα στους (επιστημονικά συκοφαντημένους) εργαζόμενους της ΕΡΤ;

«Να μην κάνουμε απεργία το Σεπτέμβρη αλλά να κρατήσουμε ανοιχτά τα σχολεία και να διδάσκουν οι υπό απόλυση συνάδελφοι στους τομείς που καταργήθηκαν»

Είναι φανερό. Ούτε από τους μαθητές μπορούμε να ζητάμε να έρχονται να παρακολουθούν σε τομείς στους οποίους δεν έχει ανατραπεί η κατάργηση ούτε από τους υπό απόλυση συναδέλφους μπορούμε να ζητάμε να δουλεύουν απλήρωτοι με αμφισβητούμενο στόχο. Οι συνάδελφοι αυτοί πρέπει να βρίσκονται από την 1η Σεπτέμβρη στα σχολεία για να οργανώνουν μαζί με ΟΛΟΥΣ τους συνάδελφους τον αγώνα!

«Δεν μπορεί ο κλάδος να ξεκινήσει απεργία μόνος του»

Η πραγματικότητα είναι αντίθετη. Ο κλάδος μας, είναι ένας κλάδος με πάνω από 88.000 εργαζόμενους, που διαθέτει πανελλαδική συνδικαλιστική δομή και που έρχεται σε καθημερινή επαφή με το λαό, μέσω των μαθητών. Εχει, δηλαδή, τεράστιες δυνατότητες να πληροφορεί το λαό κόντρα στην προπαγάνδα του συστήματος και να διαμορφώνει κοινωνικές συμμαχίες. Ναι, θα έχουμε κόντρα το σύστημα, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, τις δυνάμεις καταστολής. ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Ταυτόχρονα, ένας μεγάλος απεργιακός αγώνας των καθηγητών μπορεί, επίσης, να λειτουργήσει ως πυροδότης απελευθέρωσης των αγωνιστικών διαθέσεων ευρύτερων κομματιών κόντρα στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Η δυσκολία, λοιπόν, της κατάστασης αφήνει χώρο στο να κυκλοφορούν προσεγγίσεις που, παρά τις διαφορές τους και ανεξάρτητα από τις προθέσεις (που μπορεί να είναι οι πιο τίμιες) συμπυκνώνονται σε μια φράση: «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Προσεγγίσεις που μεταθέτουν τον αγώνα σε ένα αόριστο μέλλον, σε μια υποθετική χώρα, σε κάποιες κατά παραγγελία ευνοϊκές συνθήκες. Προσεγγίσεις αναβολής του αγώνα που έχουν δοκιμαστεί και μας έχουν φέρει εδώ.

Δυστυχώς, οι συνθήκες δε θα γίνουν πιο ευνοϊκές παρά μόνο μέσα από σκληρούς αγώνες. Η μόνη λύση είναι εδώ. Είναι τώρα. Στον αποφασιστικό, παρατεταμένο απεργιακό αγώνα κόντρα στις απολύσεις και το πέταγμα μαθητών έξω από την εκπαίδευση! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που δεν έχει δοκιμαστεί, αυτός είναι ο δρόμος που θα ανοίξει προοπτικές νίκης!

· Καμία διαθεσιμότητα, καμία υποχρεωτική μετάθεση, καμία απόλυση, κανένας κλάδος μόνος του. ΚΑΤΩ το ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ!

· Ενάντια στον κοινωνικό αυτοματισμό να σφυρηλατήσουμε κοινούς αγώνες των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία

· Όλοι για έναν, ένας για όλους, ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

· Ολοι οι σε διαθεσιμότητα συνάδελφοι την 1η Σεπτέμβρη στα σχολεία, για να οργανώσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τον αγώνα!

· να μην ανοίξει κανένα σχολείο το Σεπτέμβρη αν δεν ανατραπεί το Πολυνομοσχέδιο, αν δε γυρίσουν ΟΛΟΙ οι συνάδελφοί μας, μόνιμοι και αναπληρωτές, ΟΛΟΙ οι μαθητές στα σχολεία.

deltioake.blogspot.com 20/7/2013

Tags: Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Tweet Share on

View the discussion thread.