Τα “Μεγάλα Μεγέθη”: Tagliatelle και Fettuccine

Έχουν και τα ζυμαρικά τα...“Μεγάλα Μεγέθη” τους, την “Φαρδιά Γραμμή” τους, καλύτερα. Ο “αρχηγός”, ο αδιαμφισβήτητος “ηγέτης”, ο... Ντέμης Ρούσσος αυτής της κατηγορίας, είναι τα λαζάνια (le lasagna), με το πλατύ, παραλληλόγραμμο σχήμα τους. To... “βαρύ πυροβολικό” (λόγω και του σχήματός τους) είναι ασφαλώς τα σωληνόμορφα κανελόνια (I cannelloni). Και υπάρχουν και τα πιο.... slim (αλλά πάντα μεγάλα με μέγεθος –και όχι μόνο στο μήκος), η κατηγορία των “ζυμαρικών σε κουβάρι” (in matasse) ή “σε φωλιές” (in nidi): Οι ταλιατέλες (le tagliatelle), το λαζανάκι (le lasagniette), οι φετουτσίνε (le fettuccine), οι παπαρδέλες (le pappardelle), οι πάλια ε φιένο (le paglia e fieno) (που δεν είναι άλλο από δίχρωμες ταλιατέλες, στο χρώμα του “άχυρου και του σανού”), οι καζαρέτσε (le casarecce). Δεν είναι και λίγα... Εκείνα που κλέβουν τη δική μου προτίμηση, και είναι “ζυμαρικά για όλες τους δουλειές”, είναι ταλιατέλες, οι φετουτσίνε, το λαζανάκι, ακόμα και οι παπαρδέλες. Ζυμαρικά φτιαγμένα συχνά με αυγά στα υλικά τους (και συνεπώς διατηρούνται στο ψυγείο και πρέπει να καταναλώνονται σε μικρό χρονικό διάστημα), δένουν θαυμάσια με πάρα πολλές σάλτσες, κυρίως λευκές (πιστεύω) αλλά και με ντομάτα.
Η ετοιμασία τους στο σπίτι, είναι ίσως από τα πιο απλά πράγματα στον χώρο της μαγειρικής. Αλεύρι και αυγά ανακατεύονται, ζυμώνονται, ανοίγουν σε φύλλο, κόβονται... et voila!!! Αυτό ήταν.