Μπουτάκια κοτόπουλου μπρεζέ. Έτσι, χωρίς συνταγή!

Ήταν μία από εκείνες τις ημέρες που αν μπορούσα θα έμενα στο κρεβάτι να χουζουρεύω, παίζοντας με τις δύο κοπέλες μου, μέχρι αργά το μεσημέρι…. Δεν μπορούσα, όμως…

Και όταν πια σηκώθηκα, εάν μπορούσα θα βυθιζόμουνα στη σεζλόνγκ της βεράντας και δεν θα σήκωνα κεφάλι από την κυριακάτικη εφημερίδα μου (και τα ένθετά της), μέχρι να φθάσει η ώρα του φαγητού… Δεν μπορούσα όμως…

Αφού δεν βγήκα στη βεράντα, εάν μπορούσα θα πήγαινα μία βόλτα στα δρομάκια της γειτονιάς, να αγριεύω τους σκύλους με το πέρασμά μου έξω από τον “χώρο” τους, να κλέβω όποιο λουλούδι ξεμυτίζει από τις περιφράξεις,

να κλωτσώ ότι ντενεκεδόκουτο βρισκόταν μπροστά μου (μα τι δουλειά έχουν αυτά στο δρόμο;), να βρίσω κανα-δυό οδηγούς που δεν σέβονται τα STOP… Δεν μπορούσα όμως…

Και δεν μπορούσα τίποτα από όλα αυτά επειδή οι γυναίκες σήμερα πάνε …..Μουσείο. Η τάξη της Έρρικας θα πάει επίσκεψη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και κάποιος έπρεπε να τη συνοδεύσει. Έτσι, κάποιος άλλος έπρεπε να μείνει στο σπίτι, εν είδη “Διοικητικής Μέριμνας” και να… μεριμνήσει για το φαγητό του …εκστρατευτικού σώματος

Έλα όμως που δεν είχα όρεξη για δύσκολα πράγματα, για συνταγές και δοσολογίες…. Ας ανοίξουμε το ψυγείο και… όπου μας βγάλει! Θα φτιάξω κάτι έτσι, χωρίς συνταγή!