Το Caprice της Μυκόνου στο Κεφαλάρι

Ένα νέο Caprice of Mykonos άνοιξε στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς. Ψυχή στην κουζίνα του ο ιταλός σεφ Daniele Chiantini από τη μυκονιάτικη “La Cucina di Daniele”.

Το νέο εστιατόριο προσδιορίζεται από τους δημιουργούς του σαν εστιατόριο μεσογειακών γεύσεων:

«…ένας καινούριος, τεράστιος και ανοιχτόκαρδος χώρος, που, όπως πάντα, θα ανήκει σε όλους. Με την χαρακτηριστική διακόσμηση του CoMykonos και την γνωστή «best of the best/Greece and beyond» μουσική μας, πάντα με μια δόση τρέλας».

Λέει χαρακτηριστικά ο Daniele Chiantini:

Η φιλοσοφία μου περί κουζίνας

«Για μένα η μαγειρική δεν είναι τέχνη, είναι τεχνική. Και όπως όλες οι τεχνικές, χρειάζονται δύο πράγματα: καλά υλικά και ικανά χέρια. Στον ελεύθερο χρόνο μου κάνω ατελείωτες δοκιμές υλικών και συνδυασμών. Προ ημερών ένας φίλος μου είπε κάτι πολύ σωστό: Daniele, η ποδιά σου έχει γραμμένο το δικό σου όνομα αλλά αυτό σου έχει στοιχίσει μια περιουσία σε δοκιμές.Ιδανικά θα ήθελα κάθε πιάτο να μην περιέχει πάνω από 4 υλικά (εξαιρουμένου φυσικά του αλατοπίπερου). Μου αρέσει η απλότητα, δεν συμπαθώ τα περίπλοκα πιάτα. Όπως στα κουαρτέτα ένα ικανό αυτί μπορεί να ξεχωρίσει όλα τα όργανα, έτσι στα πιάτα μου θα ήθελα ένας που αγαπάει το καλό φαΐ να μπορεί να διακρίνει τα δεμένα αρμονικά μεταξύ τους υλικά.»

Στο site του εστιατορίου βρήκαμε και θυμηθήκαμε το παραμύθι που μας είχε διασώσει η αξέχαστη παραμυθού της Μυκόνου, η Βαγγελιώ Καμμή.

«Τα φασουλάκια τα Μυκονιάτικα»

Παραδοσιακό Μυκονιάτικο παραμύθι Μιά βολά κι ἕναν καιρό, ἤτανε μιά γριά κι ἕνας γέρος. Ἐκεῖ πού καθούντανε, φαίνεται πώς θά πεινάσανε. Λέει τό λοιπόν ἡ γριά στό γέρο:-Τί νά μαειρέψομε γέρο μου σήμερα ;-Δέ πιάνεις γριά νά βράσεις δυό φασουλάκια γρινιά, κή λέει ὁ γέρος. Παίρνει ἡ γριά τά φασουλάκια στήν ποδιά της γιά νά τά καθαρίσει. Ὅπως τά καθάριζε ἀπό τά πετραδάκια καί τά κουσουλάκια, κή ξεφεύγει ἕνα καί πάει καί σταλίζει σέ μιά γωνιά. Τέλως πάντω, ἀφοῦ καθαρίζει ἡ γριά τά φασουλάκια σκώνεται παίρνει καμπόσα ξυλαράκια καί πάει ν’ ἀνάψει φωτιά στό μαεριό, γιά νά βάλει τό νερό νά βράσει, νά βάλει καί τά φασουλάκια. Ἐκεῖ ὅμως πού ἄναβενε ἡ φωτιά, πετιέτε ἕνα ξυλαράκι καί πάει καί πέφτει κοντά στό φασουλάκι. Μιά κουβέντα ἀπό δῶ, μιά ἀπό κεῖ, ἐγινήκανε πρῶτοι φίλοι τό φασουλάκι καί τό ξυλαράκι. Σέ λίγη ὥρα, κι ἀφοῦ ἡ φωτιά εἶχενε ἀνάψει γιά τά καλά, πετιέται μιά ἀθάλη καί πάει καί ‘φτή στή γωνιά, κοντά στό φασουλάκι καί στό ξυλαράκι. Μιά κουβέντα ἀπό δῶ,μιά ἀπό κεῖ ἐγενίκανε πρῶτοι φίλοι τό φασουλάκι καί τό ξυλαράκι μέ τήν ἀθάλη. Σέ λίγο, λέει τό φασουλάκι πού τοῦ ‘κόβενε πιό πολύ:-Τώρα ἡ γριά, μόλις θέ νά φᾶνε, θέλει νά πιάσει τή φροκαλιά, νά σκουπίσει τήν κάμαρα. Θά σκουπίσει καί μας μαζί μέ τά κούσουλα καί ποιός ξέρει ποῦ θά πεταχτοῦμε. Δέ πᾶμε τό λοιπόν νά φύγουμε,νά βροῦμε τήν τύχη μας κι οἱ τρεῖς μαζί; Ὅπως τά σοφίστηνε τό φασουλάκι, ἔτσι καί τά κάμανε.Ἐβγήκανε καί τά τρία ἀπό τήν κάμαρα, περάσανε τ’ αὐλιδάκι, κατεβήκανε στό κηπαράκι καί τέλος ἐβγήκανε στό δρόμο.Πααίνανε, πααίνανε καί σέ λίγο βρίσκουν ἕνα ποταμάκι.Τότες λέει ἡ ἀθάλη:-Καί τώρα,ἴνταμως θέ’ νά περάσουμε στήν ἄλλη μεριά;-Ἐγώ ξέρω νά κολυμπῶ καί λέου νά σᾶσε πάρω στήν πλάτη μου, ἕναν-ἕναν, εἶπε τό ξυλαράκι.Ἔτσι ξεκινήσανε γιά νά περάσουνε ἀπέναντι. Πρώτη ἀνέβηκε ἡ ἀθάλη. Ἀλλά μόλις πού εἴχανε μπεῖ στό νερό, καί τό ξυλαράκι ὅσο τ’ ἀκούμπανε ἡ ἀθάλη, ἐκαιούντανε. Τῆς εἶπε τό λοιπόν νά κατεβεῖ πάραυτα γιατί καίγεται. Ἡ ἀθάλη ὅμως ἐφοβούντανε τό νερό καί στό τέλος ἐκάηνε τό ξυλαράκι, ἐκόπηνε στά δυό, ἤπεσε καί ἡ ἀθάλη στό νερό καί τούς πῆρε καί τούς δυό τό ρέμα.

Βλέπει ἐντωμεταξεῖ τό φασουλάκι εὐτά πού πάθανε οἱ φίλοι του, κι ἀρχινᾶ τά κλάματα. Μά λέμε τώρα ὅτι ἤμαμε τέτοιο δυνατό κλάμα, ὥσπου τελικῶς ἤσκασενε.

Ἀπ ‘ τό σκασμό του τό λοιπόν ἐχώρισε στά δυό. Ἀκούει ὁ γέρος τά κλάματα, πάει τό βρίσκει, καί τί νά διεῖ: τό φασουλάκι δυό κομμάτια. Τό πιάνει τό λοιπόν προσεχτικά προσεχτικά, εἴχενε καί μιά βελόνα μαζί του μέ μαύρη κλωστή, καί τό ράβει ἴσα ἴσα πού νά ἑνώσει. Τό παίρνει ὕστερα μαλακά μαλακά καί πάει καί τό φυτεύει μές στό κηπαράκι.

Μετά ἀπό λίγο καιρό βγαίνει μιά ὡραία φασουλιά πού ἤβγαλενε πολλά πολλά λουβιά. Κάμποσα ἀπό ‘φτανα τά ‘κάμενε ὁ γέρος ξερά ἀλλά μιά μέρα πού ἐπήενε νά φασουλολοΐσει βλέπει πώς οὖλα τά καινούρια φασουλάκια εἴχανε στήν κοιλιά τωνε ἐκεῖνο τό μαῦρο σημαδάκι πού εἴχενε τό πρῶτο ἀπό τήν μαύρη κεντιά τοῦ γέρου.

Ἀπό τότες κάθε φορᾶ πού ἤφτευε ἀπό ‘φτα τά φασουλάκια οὖλα ἐβγένανε μ’ ἕνα μαῦρο ματάκι, γι’ αὐτό τά εἴπανε καί μαυρομάτικα. Κι ἐπειδῆς αὐτό τό πράγμα γίνηκε στή Μύκονο τά εἴπανε μαυρομάτικα φασουλάκια τῆς Μυκόνου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΕΡΩΝΗ – ΚΑΜΜΗ

…παλιά, μυκονιάτικα παραμύθια

ΜΥΚΟΝΟΣ 1992

Ευχόμαστε στο team του Caprice και στους φίλους Νίκο και Μέλπω, μια δυναμική και πετυχημένη πορεία στο νέο εγχείρημα. Περισσότερα για το Caprice of Mykonos: www.caprice.gr μια ιστοσελίδα που αξίζει να περιηγηθεί κανείς πέρα από το καθαρά εστιατορικό κομμάτι και για τα μικρά πολιτισμικά διαμαντάκια που κρύβει. Αναδημοσίευση από το karvouna.wordpress.com