Το κλειδί για καλή υγεία είναι η επιστροφή στις ρίζες, δηλαδή στις διατροφικές συνήθειες και τους τρόπους μαγειρέματος του παρελθόντος, τονίζουν ερευνητές και επιστήμονες.
Συχνά ψάχνουμε λύσεις για τα προβλήματα κοιτώντας στο μέλλον, όταν στην πραγματικότητα αυτές δίνονται πιο εύκολα και σωστά από το παρελθόν. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το φαγητό. Διατροφολόγοι από όλο τον κόσμο λένε τώρα πως προκειμένου να εμπλουτίσουμε και να διορθώσουμε τη διατροφή μας, η οποία συχνά πλέον μας αρρωσταίνει, είναι να κοιτάξουμε προς τα πίσω. Τα συστατικά, τους τρόπους καλλιέργειας αλλά
και μαγειρέματος του παρελθόντος. «Η επικράτηση του βιομηχανικού μοντέλου της γεωργίας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το γεγονός ότι οι άνθρωποι σήμερα έχουν χάσει την επαφή τους με το αληθινό φαγητό», δήλωνε στη
Guardian πριν από μερικές μέρες, η διατροφολόγος Σάρα Σομιάν. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι μια στροφή προς την παραδοσιακή διατροφή του κάθε τόπου είναι η
λύση για να αποκατασταθεί η σχέση μας με τη φύση καθώς και η υγεία μας. Πολλές παραδοσιακές πρώτες ύλες με πολύ μικρή ή καθόλου επεξεργασία που χρησιμοποιούν αγροτικές κοινότητες, όπως το κεχρί ή ο καναδικός τάρανδος, είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά και προσφέρουν υγιεινά λιπαρά οξέα και μια ευκαιρία για αποτοξίνωση, αλλά λείπουν από τη σύγχρονη διατροφή. Η διατροφή αυτόχθονων λαών σε όλο τον κόσμο, από ρίζες και κονδύλους στην ανατολική Ινδία μέχρι ψάρια κρύου νερού, τάρανδοι και φώκιες στον Καναδά, ταιριάζουν στα τοπικά οικοσυστήματα και δίνουν λύσεις για τον υποσιτισμό και τις ασθένειες. «Τα παραδοσιακά διατροφικά συστήματα πρέπει να καταγραφούν αναλυτικά ώστε οι νομοθέτες να γνωρίζουν ακριβώς το πόσο κοστίζει η καταστροφή αυτών των οικοσυστημάτων, όχι μόνο στους ιθαγενείς πληθυσμούς αλλά στην υγεία όλων μας», λέει η Χάριετ Κούνλαιν, διευθύντρια στο Κέντρο Διατροφής Αυτόχθονων Λαών και Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο McGill του Καναδά. Και η αλήθεια είναι πως η διάρρηξη του παραδοσιακού τρόπου ζωής σε πολλές από αυτές τις κοινότητες και η εισαγωγή στη διατροφή επεξεργασμένων τροφών, εξευγενισμένων λιπών και υδρογονανθράκων συμβάλλει στην επιδείνωση της υγείας των ντόπιων πληθυσμών, αλλά και του δυτικού κόσμου. Από τις αρχές της δεκαετίες του '60 έχει πολλαπλασιαστεί η κατανάλωση ζωικών προιόντων, όπως κρέας, αυγά και γαλακτοκομικά και πλέον η κτηνοτροφία καταναλώνει πάνω από το 1/3 των σπόρων του πλανήτη, ενώ αυτήν ευθύνεται και για μεγάλο μέρος της αποψίλωσης των δασών. Το μυστικό που πρέπει να «κλέψουμε» από αυτούς τους παραδοσιακούς λαούς, όπως οι φυλές της Παραγουάης, οι Μασάι της Κένυας, οι κοινότητες αλιέων των Ινουίτ του Καναδά, αλλά και οι Σάαμι της Σκανδιναβίας, είναι η ικανότητά τους να τρώνε θρεπτικά και υγιεινά χωρίς να καταστρέφουν το περιβάλλον. «Τα διατροφικά συστήματα αυτών των κοινοτήτων είναι γεμάτα θησαυρούς γνώσης αρχαίων πολιτισμών για μοντέλα ζωής και διατροφής σε τοπικά οικοσυστήματα», απεφάνθη μελέτη που έκανε το Κέντρο της Χάριετ Κούνλαιν το 2009.
