«Μου αρέσουν οι ανήθικες προτάσεις»!

Εχει βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει ένας σύγχρονος Φιλέας Φογκ, ο οποίος θα περιπλανηθεί σε όλο τον κόσμο και όχι απαραίτητα μέσα σε 80 μέρες! Ο σχεδιαστής Νίκος Αποστολόπουλος έκανε το Παρίσι να παραμιλάει με τη δουλειά του, αφού εκεί πήρε επί της ουσίας «το χρίσμα». Ο οίκος, τον οποίο διατηρούσε στην πόλη του φωτός, άφησε εποχή, ενώ από το παριζιάνικο ατελιέ του είχαν παρελάσει ονόματα όπως ο Αλέν Ντελόν και η Μιλέν Φαρμέρ,

ΑΠΟ ΤΗΝ
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ

Πλέον το... κάστρο «στρατηγείο» του βρίσκεται στον Κεραμεικό, μια περιοχή που χαρακτηρίζει το «απόλυτο κέντρο». Το έχει διακοσμήσει σύμφωνα με τις επιταγές του φενγκ σούι, κάτι που «φωνάζει» το πρώτο πράγμα που συναντάς, η κόκκινη εξώπορτά του, η οποία ανοίγει για να μας υποδεχτεί.

Συναντήσαμε τον designer λίγο πριν από τον ερχομό του νέου χρόνου και με θέα την Ακρόπολη, το Αστεροσκοπείο και τον Λυκαβηττό, μάθαμε τα πάντα για τον μεγάλο έρωτα και τον γάμο του με τη Μιραμπέλ, η οποία υπήρξε σπουδαίο στέλεχος μεγάλου παριζιάνικου οίκου μόδας, την αποθέωση που γνώρισε από τον γαλλικό Τύπο, αλλά και την κρίση που τον «χτύπησε» αλύπητα, χωρίς όμως να καταφέρει να τον ρίξει. Αλλωστε, όπως λέει σήμερα, μετά την οικονομική περιπέτειά του, σε δύσκολες καταστάσεις είναι που γίνονται πράγματα.

Ανάμεσα στα νέα επιτεύγματά του είναι η μεγάλη επιστροφή του στο Κολωνάκι. «Ημουν από τους πρώτους που έκαναν εκεί μαγαζί, φέτος κλείνω 30 χρόνια. Το νέο κατάστημά μου είναι πανέμορφο, με έξι βιτρίνες, ιδιαίτερα φωτεινό» αναφέρει με περηφάνια, ενώ προβλέπει ότι η περιοχή σύντομα θα αποκτήσει και πάλι την παλιά αίγλη της. «Πιστεύω πως το Κολωνάκι θα ξαναγίνει το κύριο αγοραστικό σημείο της Αθήνας. Θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του» επισημαίνει.

Ονειρο του Νίκου Αποστολόπουλου είναι να βάλει την υπογραφή του σε κοστούμια του Εθνικού Θεάτρου, αλλά και να αποκτήσει κάποια μέρα τη δική του φάρμα στην Πάτρα, απ' όπου ξεκίνησε ως ο ατίθασος νεαρός, που... πηδούσε από τα παράθυρα όταν τον έβαζαν τιμωρία οι γονείς του. Στα άμεσα σχέδιά του, ωστόσο, είναι να βρεθεί σύντομα το brand name «ΝΑ» στην Κωνσταντινούπολη και την Κίνα, όπου σκοπεύει να ανοίξει τα νέα καταστήματά του.

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Πολύ ευτυχισμένα! Θυμάμαι όμορφες στιγμές με τους γονείς μου και τις αδελφές μου, τη Μαρούλα και την Τζένη. Ημουν πολύ καλός μαθητής και ταυτόχρονα εξαιρετικά άτακτος και ατίθασος, έκανα συνέχεια σκανταλιές και ό,τι μου ερχόταν στο κεφάλι. Ημουν party animal. Θυμάμαι ότι δούλευα συγχρόνως και στον πατέρα μου, που ήταν σελοποιός, για να έχω το δικό μου εισόδημα, να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος και να μπορώ να κερνάω τους φίλους μου. Γενικά, μου άρεσε ανέκαθεν να είμαι ανατρεπτικός, αντιφατικός, εκκεντρικός και να κάνω πράγματα διαφορετικά από τους άλλους.

Ηταν όμορφα τα παιδικά χρόνια που ζήσατε στην Πάτρα δηλαδή.
Ημουν ο μικρότερος από τα τρία παιδιά, κακομαθημένος και καλομαθημένος! Με αγαπούσαν όλοι. Επαιρνα αποβολές από το σχολείο, αλλά πάντα ήμουν μέσα στους πρώτους μαθητές κι αυτό το χρησιμοποιούσα ως πάτημα κι έλεγα «τι φωνάζετε; Ο,τι και να κάνω, είμαι ο καλύτερος μαθητής». Γι' αυτό μπήκα από τους πρώτους στη Νομική, ενώ μετά έκανα και μεταπτυχιακό στη Σορβόνη,
με πρύτανη την Ελένη Αρβελέρ. Με είχε κοντά της και με βοήθησε πάρα πολύ.

Ποιος ήταν ο πιο αυστηρός από τους γονείς σας;
Οι γονείς μου με λάτρευαν, αλλά πιο αυστηρός ήταν ο μπαμπάς μου, ο Ηλίας. Βέβαια, με έβαζαν και τιμωρία, αλλά εγώ πηδούσα από τα παράθυρα και το έσκαγα!

Τι σας έχει μείνει αξέχαστο;
Θυμάμαι τις εκδρομές με το σχολείο, αλλά και όταν έγινα 18 χρόνων και το έσκασα από το σπίτι για να πάω στην Ιταλία, γιατί θεωρούσα ότι ενηλικιώθηκα. Οι γονείς μου δεν ήξεραν τίποτα. Ενα καλοκαίρι δούλεψα και μάζεψα τα χρήματα, πήρα ένα τσάρτερ και πήγα στη Ρώμη. Ημουν ένα μικρό τερατάκι!

Από πιτσιρικάς, πάντως, είχατε άνθρωπο στο σπίτι που σας έραβε τα ρούχα οικογενειακώς.
Ναι, έφτιαχνε τα δικά μου κοστούμια αλλά και του πατέρα μου. Επίσης, είχαμε μια κυρία που έραβε τα φορέματα της μαμάς μου, της Βαρβάρας, και των αδελφών μου. Εμένα πάντα μου άρεσε να σχεδιάζω ρούχα. Ωστόσο, ποτέ δεν είχα αναφέρει ότι θα γίνω σχεδιαστής.

Τότε, πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε αυτό το επάγγελμα;
Οταν ήμουν στη Σορβόνη, γνώρισα τη γυναίκα μου, τη Μιραμπέλ, η οποία ήταν διευθύντρια σε μεγάλο οίκο μόδας. Εκείνη με έκανε να μπω στον κόσμο της! Οταν γνωρίσεις αυτό το υπέροχο... παιχνίδι, δεν θες τίποτα άλλο στη ζωή σου.

Ο γάμος πώς προέκυψε;
Η Μιραμπέλ δεν ήταν μόνο η γυναίκα μου, αλλά ο άνθρωπος που μου στάθηκε. Ηταν από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της μόδας στη Γαλλία και με βοήθησε πάρα πολύ. Ηταν ο εαυτός μου, ήταν εγώ. Με λίγα λόγια, τα πάντα. Αγαπιόμασταν πάρα πολύ και θέλαμε αυτό που ζούσαμε να το κάνουμε διαφορετικό, γι' αυτό ο γάμος μας ήταν ένα πάρτι. Δεν ένιωθες τη δέσμευση.

Οι γονείς σας πώς αντέδρασαν σε αυτό;
Ανέκαθεν ήμουν ανεξάρτητος. Τους το ανακοίνωσα απλά. Η αδελφή μου, η Τζένη, ήταν πιο κοντά μου και το ήξερε. Ο γάμος μας έγινε ξαφνικά, ήμασταν εμείς κι οι κουμπάροι μας. Μετά κάναμε ένα τραπέζι, όπου φάγαμε και ήπιαμε.

Θα παντρευόσασταν ξανά;
Δεν νομίζω, είμαι μια χαρά, δεν χρειάζομαι κάτι άλλο.

Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας;
Πρωταρχικό. Είμαι συνεχώς ερωτευμένος. Βιώνω τον έρωτα έντονα, δεν θα ήθελα να πω ότι δεν ζω χωρίς αυτόν, γιατί δεν μ' αρέσει η υπερβολή. Βασικά είμαι ερωτευμένος με τον... εαυτό μου, περνάω καλά μαζί του. Ταξιδεύουμε και κάνουμε πολλά πράγματα μαζί. Ωστόσο, έχω βιώσει έντονα αυτό το συναίσθημα, έχω ζήσει μεγάλους έρωτες και συνεχίζω, γιατί εμπνέομαι απ' αυτόν. Ο πιο μεγάλος μου έρωτας ήταν στην Ελλάδα. Επίσης, έχω αγαπήσει με πάθος. Το απόλυτο, το αιώνιο, αυτό που συναντάς μία φορά στη ζωή σου, γι' αυτό αποφάσισα να παντρευτώ. Νιώθω τυχερός που έζησα τα δύο ακραία και δυνατά συναισθήματα: τον έρωτα και την αγάπη.

Πότε ερωτευτήκατε για πρώτη φορά;
Από μικρός ήμουν άτακτος. Μπορώ να πω ότι από τα δέκα μου ερωτευόμουν και θυμάμαι ότι είχα πολλούς παιδικούς έρωτες, αλλά και ως φοιτητής αργότερα στην Αθήνα. Δεν έχω όμως κρατήσει επαφές σήμερα, γιατί πιστεύω ότι, όταν τελειώνει ο έρωτας, κλείνει κι ένας κύκλος.

Παρά τη μεγάλη δημοσιότητα, έχετε κρατήσει την προσωπική σας ζωή για σας και μόνο.
Δεν νομίζω ότι αφορά κανέναν, αλλά μόνο εμένα. Θέλω ο κόσμος να ενδιαφέρεται μόνο το τι κάνω στη δουλειά μου.

Εχετε βιώσει τη μοναξιά;
Ναι, έχω περάσει δύσκολα, αλλά τη μοναξιά την αγαπώ, γιατί έχω βιώσει και δυνατές στιγμές μαζί της. Είμαι λύκος και μ' αρέσει να είμαι μόνος μου στη φωλιά μου.

Υπήρχαν φίλοι που σας στάθηκαν; Η φιλία τι ρόλο παίζει στη ζωή σας;
Είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μου, όπως και η οικογένειά μου. Είμαστε εξαιρετικά δεμένοι.

Ανήθικες προτάσεις έχετε δεχτεί;
Μου αρέσουν οι ανήθικες προτάσεις!

Ας επιστρέψουμε στη μόδα. Στο Παρίσι βιώσατε τον ρατσισμό;
Οι Γάλλοι με δέχτηκαν με αγάπη και με βοήθησαν. Δεν έχω κανένα παράπονο. Ημουν διευθυντής στο εμπορικό επιμελητήριο και τα άφησα όλα για τον χώρο της μόδας.

Πώς σας αντιμετώπισε ο ξένος Τύπος;
Με λάτρευαν όλα τα μεγάλα έντυπα, το «Stern», οι «New York Times» «Figaro», πολλές εφημερίδες μού έκαναν αφιερώματα. Ημουν το πουλέν της μόδας και τρελαίνονταν για τις δημιουργίες μου, με μαγαζιά να ανοίγουν παντού, από το Λος Αντζελες μέχρι το Τόκιο.

Πώς σχολιάζετε τη μόδα σήμερα;
Τώρα η μόδα έχει αλλάξει. Εχει γίνει διαφήμιση. Δεν είναι πια τόσο δημιουργική. Σημασία έχει να διαθέτεις χρήματα. Ο χώρος περνάει μεγάλη κρίση. Δεν υπάρχει δημιουργία, απλώς διάφορες λύσεις με αμαλγάματα από τα 60s, 70s και 80s. Επίσης, δεν βγαίνουν πολλοί νέοι ταλαντούχοι σχεδιαστές, δυστυχώς. Ο τελευταίος μεγάλος designer ήταν ο Αλεξάντερ ΜακΚουίν. Τεράστιο ταλέντο και προσωπικότητα της μόδας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος αντίστοιχος. Βέβαια, εξαιρετική καριέρα κάνουν η Μαίρη Κατράντζου και η Σοφία Κοκοσαλάκη, οι οποίες αγωνίζονται στο εξωτερικό με μεγάλους οίκους, ενώ και η Σήλια Κριθαριώτη κάνει πράγματα έξω. Πιστεύω, ωστόσο, πως θα εμφανιστούν νέοι σχεδιαστές, γιατί το ταλέντο δεν σταματάει.

Εχετε ντύσει αρκετούς επώνυμους Ελληνες, αλλά και σταρ του εξωτερικού. Τι θυμάστε από αυτές τις συνεργασίες;
Είκοσι πέντε χρόνια στη Γαλλία είχα επιμεληθεί την εμφάνιση αρκετών διασήμων, μεταξύ αυτών ήταν ο Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ, ο Τομ Κρουζ, ο Πρινς, ο Τζορτζ Μάικλ, ο Αλέν Ντελόν, η Γαλλίδα τραγουδίστρια Μιλέν Φαρμέρ. Ολοι ήταν προσιτοί και ευγενικοί. Επιτυχία δεν είχαν μόνο τα ρούχα, αλλά και τα εσώρουχα. Ασχολήθηκα, βέβαια, και με την όπερα, έφτιαξα πολλά κοστούμια και, παραδόξως, δεν γνώρισα σνομπ ανθρώπους. Εν αντιθέσει, περίμεναν για ώρες να κάνουν την πρόβα τους, εμπιστεύονταν τον άνθρωπο που είχαν απέναντί τους, δηλαδή εμένα.

Θυμάστε κάτι απρόοπτο στην καριέρα σας;
Εχω να θυμάμαι μόνο ωραία πράγματα. Την υπέροχη συνεργασία με την Ιμάν για μια φωτογράφιση στο Σικάγο, τα πολλά ταξίδια και τη δουλειά με μοντέλα πρώτης γραμμής, τα μεγάλα ονόματα της μουσικής και του Χόλιγουντ, που έρχονταν στο ατελιέ μου. Ωραίες σχέσεις, μια ζωή γεμάτη.

Εγινε κάτι στο ξεκίνημά σας που να σας στενοχώρησε;
Ισως η πρώτη πτώχευση, για την οποία δεν έφταιγα εγώ, αλλά οι συνεταίροι μου, αλλά κι αυτό το έχω πια ξεχάσει.

Πώς βιώσατε την κρίση;
Η κρίση υπάρχει, είναι έντονη, ωστόσο πιστεύω ότι ανέκαθεν οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις έκαναν πράγματα. Κι έτσι πρέπει να γίνεται, γιατί με τον τρόπο αυτό μένεις δυνατός και προχωράς. Η κρίση με άγγιξε, όπως κι εγώ αυτή με τον δικό μου τρόπο, με επιθετική πολιτική. Ανοιξα καινούργιο μαγαζί στο Κολωνάκι και στην Πάτρα και έκανα πράγματα.

Η πρώτη αντίδραση στην κατάσταση ήταν το σοκ, εκεί στις αρχές του 2012. «Πάγωσα» μέχρι να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα. Δεν πίστευα ότι ξαφνικά θα έκλειναν τα μαγαζιά μου και ένιωθα ότι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσω σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Μια μέρα, διαβάζοντας ένα βιβλίο ανατολικής φιλοσοφίας, στάθηκα σε μια παράγραφο που έγραφε ότι «κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Ο κηπουρός αγαπάει τόσο πολύ τα λουλούδια που θέλει να ασχολείται με αυτά».

Τότε κατάλαβα ότι αυτό που αγαπώ περισσότερο και μου ταιριάζει είναι η μόδα. Επίσης, ένας πελάτης μου τότε μου είχε πει: «Η μόδα δεν είναι μόνο δικό σας δικαίωμα. Αυτή τη στιγμή έχετε ένα αγοραστικό κοινό που αγαπάει πολύ τις δημιουργίες σας. Δεν έχετε δικαίωμα να του τις στερείτε. Ολους μας αφορά τι έχει να προσφέρει ο καθένας στους γύρω του».

Αυτό ήταν πολύ σοφό και κάπως έτσι δεν έμεινα απαθής. Η επιθετική πολιτική που ακολούθησα θεωρώ πως με δικαίωσε. Περιόρισα τα γραφεία, τους χώρους, το προσωπικό. Οι τιμές μου είναι πιο οικονομικές, τόσο στα κοστούμια όσο και στα αρώματα, τα οποία κυκλοφορήσαν. Μάλιστα, έβγαλα μια δεύτερη σειρά ρούχων που την ονόμασα «Αχαΐα», λόγω της καταγωγής μου από την Πάτρα, την οποία μπορούν να αποκτήσουν άνθρωποι με μικρό προϋπολογισμό. Αυτή τη στιγμή συζητάω ώστε να ανοίξω μαγαζιά στην Κωνσταντινούπολη και την Κίνα.

Τι συνέβη με την εταιρία σας στο Παρίσι και περιοριστήκατε πια στην Ελλάδα;
Ετσι κι αλλιώς ήθελα να επιστρέψω και να ζήσω στην Ελλάδα. Αν και αγαπώ τη Γαλλία, επιθυμούσα να είμαι εδώ, αυτό με κάνει ευτυχισμένο. Το ότι έχω ορμητήριο τη χώρα μου για μένα είναι προνόμιο.

Γιατί επιλέξατε τον Κεραμεικό;
Γιατί πιστεύω ότι είναι το κέντρο, αυτή είναι η αρχαία Ελλάδα, εδώ γίνονταν τα Ελευσίνια μυστήρια, είναι κάτω από την Ακρόπολη και είναι ένα μαγικό μέρος.

Tόσο στην πασαρέλα όσο και στην προώθηση των αρωμάτων σας, Rouge και Blue, είδαμε τη Διονυσία Κουκίου στον ρόλο της νέας μούσας σας. Γιατί την επιλέξατε;
Η Διονυσία μού αρέσει γιατί είναι από την Πάτρα, αγαπώ το σώμα της, βρίσκω αρχαιοελληνικό το προφίλ της, έχει κάτι το ιερατικό, μου αρέσει που δεν είναι πολύ αδύνατη, ενώ είναι και πολύ αισθησιακή, κάτι που αγαπώ στις γυναίκες. Αυτό που επίσης μ' αρέσει -και ετοιμάζομαι να το κάνω- είναι να μετατρέπω απλούς ανθρώπους αλλά και ποδοσφαιριστές σε μοντέλα. Ετσι, οι κολεξιόν μου γίνονται πιο προσεγγίσιμες στον κόσμο.

Δώστε μας μερικά tips για μια ωραία εμφάνιση ανδρών και γυναικών.
Μια γυναίκα θα πρέπει πάντα να έχει στην ντουλάπα της ένα μαύρο φόρεμα, μαύρες γόβες, μαύρο κολάν, λίγα μπιζού, ενώ το μακιγιάζ και το χτένισμά της πρέπει να είναι απλά.

Ο άντρας με ένα ωραίο μαύρο κοστούμι, ένα καθαρό τζιν παντελόνι, ένα λευκό πουκάμισο από ποπλίνα ή ένα Τ-shirt από βαμβάκι θα είναι πάντα ευπαρουσίαστος.

Υπάρχουν καλοντυμένοι και κακοντυμένοι στην ελληνική showbiz;
Πάρα πολλοί. Δεν μου αρέσουν καθόλου οι κυρίες με το έντονο μακιγιάζ ή τα φανταχτερά ρούχα, προτιμώ το καρό και τους έξυπνους συνδυασμούς. Βρίσκω όμορφα τα καλοχτενισμένα μαλλιά και τα παπούτσια. Για μένα fashion icon είναι ο Τάκης Ζαχαράτος, ο οποίος φοράει όλη μου την κολεξιόν τόσο στο θέατρο όσο και στην προσωπική του ζωή.

Πιστεύω, πέρα από το γεγονός ότι είναι φίλος μου, πως έχει μια απίστευτη ενέργεια, την οποία θαυμάζω. Επειδή δεν βλέπω τηλεόραση, συναντώ τους περισσότερους γνωστούς στις εκδηλώσεις και αυτό που έχω να πω είναι πως δεν ντύνονται ωραία. Είναι υπερβολικοί σε απλά event, όπως κάποια εγκαίνια, φορώντας ρούχα που ταιριάζουν στο... κόκκινο χαλί.

Σας αρέσει τόσο πολύ να δημιουργείτε, που έχετε ασχοληθεί και με τα είδη σπιτιού.
Εχω κάνει από ρούχα και αρώματα μέχρι πλακάκια και τζάκια.

Μου αρέσει να δημιουργώ και να είμαι συνεχώς σε κίνηση, να κάνω καινούργια πράγματα και να μη σταματάω. Δεν θα ήθελα ποτέ να γίνω αυτό που λέμε «συνταξιούχος».

Πώς μπορεί ένας καλλιτέχνης να πάρει σύνταξη; Δεν γίνεται αυτό!

Τα δαχτυλίδια αποτελούν φετίχ σας;
Ναι, και τα λατρεύω. Τώρα ετοιμάζομαι να φτιάξω καινούργια.

Παρασκευάζετε ακόμη και το δικό σας κρασί!
Το κρασί το βγάζουμε από τα αμπέλια μας, αλλά μόνο για μας, όπως και τις ελιές μας για το λάδι. Είμαστε μια οικογένεια που θέλει να έχει τα δικά της προϊόντα.

Κάποτε είχατε πει ότι θα θέλατε να κάνετε μια φάρμα έξω από την Πάτρα. Είναι αυτό το μεγαλύτερο όνειρό σας;
Η φάρμα δεν έγινε, αλλά παραμένει πάντα ένα όνειρο, μια ιδέα που έχω στο μυαλό μου. Προς το παρόν, στη θέση της, φτιάχτηκε ένα μεγάλο κτήμα γεμάτο φωτοβολταϊκά, με άλλο στόχο.

Ονειρο είναι και τα ταξίδια, τα οποία θεωρώ πολύ σημαντικά, τα προτιμώ από το να μένω συνέχεια σε ένα μέρος. Θέλω να δω όλο τον κόσμο, αντλώ έμπνευση ταξιδεύοντας.

Η Ιαπωνία, τα Ιμαλάια, το Περού, το Μεξικό, η Βολιβία και η Χιλή είναι ταξίδια ζωής. Ωστόσο, τώρα, μεγάλο μου όνειρο είναι να είμαι καλά, χαρούμενος, ευτυχισμένος, να πάνε καλά τα αρώματά μου, να έχω την ηρεμία μου, να μη με ενοχλεί κανένας και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε. Μου αρέσει η ηρεμία. Λατρεύω να βλέπω θέατρο. Επίσης, θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω κοστούμια για το Εθνικό. Εφτιαξα ρούχα για τη Μιμή Ντενίση και για τον Τάκη Ζαχαράτο, φέτος ντύνω και τον Πλούταρχο, αλλά το να δουλέψω για το Εθνικό θα ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιείται.

Αν ήσασταν ο Αγιος Βασίλης, υπάρχει κάποιος στον οποίο δεν θα φέρνατε δώρο;
Δεν κρατάω ποτέ κακία και τους συγχωρώ όλους, ό,τι κι αν έχουν κάνει. Απλώς είμαι αδιάφορος, οπότε θα έκανα δώρα στους φίλους μου, ενώ θα κρατούσα απόσταση από όλους τους άλλους.

Εχετε φίλους από τον χώρο της μόδας; Εχετε αποκτήσει εχθρούς;
Φίλους έχω, αλλά όχι από το επαγγελματικό μου περιβάλλον. Είναι αγαπημένοι μου άνθρωποι, εδώ και χρόνια, με τους οποίους περνάω υπέροχα. Τώρα, όσον αφορά τους εχθρούς, δεν έχω ή τουλάχιστον δεν το γνωρίζω.

Τι θα θέλατε να σας φέρει το 2017 και να πάρει το 2016 μαζί του;
Θα ήθελα να μου φέρει υγεία, ηρεμία και να πάρει την αρνητική ενέργεια που υπάρχει. Θέλω ευθυμία, χαρά και να είμαστε όλοι έξω καρδιά.