Παράθυρο με θέα

Η πρόσκληση που πήραμε από την Λίλα, για να φωτογραφίσουμε την θέα μέσα από μια πόρτα ή ένα παράθυρο, δεν μας άφησε αδιάφορες!
Την ίδια πρόσκληση πήραμε και από την φίλη μας Tante Kiki.
Η Λίλα συνόδευσε το παιχνίδι με κάποιες σκέψεις σχετικά με το θέμα που απασχολεί τον τελευταίο καιρό πολλές food bloggers και με τις οποίες σκέψεις ταυτιζόμαστε απόλυτα.
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι το να ανέβει μια ανάρτηση δεν είναι κάτι απλό!
Θα μαγειρέψουμε προσεκτικά και με αγάπη το φαγάκι μας, θα φροντίσουμε να το φωτογραφίσουμε όσο καλύτερα μπορούμε (καμιά μας δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος ας μην ξεχνάμε), θα συντάξουμε το κείμενο και θα ανεβάσουμε την ανάρτηση.
Όλα αυτά συνεπάγονται προσωπικό χρόνο, κόπο, φροντίδα και ίσως κάποιο κόστος.
Δυστυχώς τον κόπο του άλλου, πολλοί «επιτήδειοι» φροντίζουν να τον οικειοποιηθούν.
Παρατηρήθηκαν λοιπόν φαινόμενα απαράδεκτα, όπου κάποιοι φωτογράφιζαν και αναρτούσαν συνταγές από άλλα blogs, εμφανίζοντάς τες ως δικές τους και μάλιστα καμαρώνοντας γι αυτές λες και είχαν ασχοληθεί έστω και μισό λεπτό για την δημιουργία τους.
Φυσικά δεν μιλάω για το φαινόμενο του να δει κάποιος κάπου μια συνταγή, να την μαγειρέψει, να την φωτογραφίσει και να την αναρτήσει στο blog του.
Στην περίπτωση αυτή, δεοντολογικά σωστό είναι να αναφέρει την Πηγή, αλλά αν δεν την αναφέρει, τουλάχιστον έκανε κάποιον κόπο ο ίδιος.
Μιλάω για αντιγραφή κειμένων και φωτογραφιών, για πλήρη αντιγραφή δηλαδή.
Πολλές φορές οι «επιτήδειοι» πλουτίζουν κιόλας με τον κόπο του άλλου, μέσα από διαφημίσεις ή διάφορα άλλα μέσα.
Γενικεύοντας το θέμα, το φαινόμενο αυτό είναι απαράδεκτο όχι μόνο για τα food blogs, αλλά για όλα τα blogs.
Αν μια blogger κατασκεύασε και ανάρτησε στο blog της μια δημιουργία της, με την οποία ασχολήθηκε προσωπικά, πόσο τίμιο είναι να δει την φωτογραφία της δημιουργίας της και το κείμενο της ανάρτησής της να αναδημοσιεύονται σε ένα άλλο blog και μάλιστα ο άλλος blogger να καμαρώνει ισχυριζόμενος ότι το έργο είναι δικό του?? Και να επιμένει σε αυτό??
Τέτοιου είδους απαράδεκτα φαινόμενα καλό είναι να τα καταγγέλλουμε όταν τα παίρνουμε είδηση και να τα απομονώνουμε.
Γιατί δεν βλάπτουν μόνο τον «πληγέντα» blogger, αλλά όλους μας.

Για να μην σας κουράσω άλλο με ένα θέμα που το χιλιο-συζητήσαμε και χιλιο-αναλύσαμε τις τελευταίες μέρες, ας προχωρήσω στο θέμα του παιχνιδιού της Λίλας και της Tante Kiki.
Εικόνες μέσα από μια πόρτα ή ένα παράθυρο λοιπόν.
Δεν θα σας δείξω υπέροχες εικόνες που βλέπω μέσα από κάθε παράθυρο στο χωριατοσπιτάκι μου, όπου από παντού βλέπω θάλασσα και ηρεμώ.
Ούτε τι βλέπω μέσα από τις πόρτες και τα παράθυρα στο αθηναίικο σπιτάκι μου.
Θα πρωτοτυπήσω και θα σας δείξω αυτό!
Αυτό είναι η θέα μέσα από το παράθυρο στον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη, όπου πριν λίγα χρόνια στην Ολλανδία, ήπιαμε καφέ με την αγαπημένη μου φιλενάδα την Κλειώ.
Από κάτω μας απλωνόταν όλο το Ρότερνταμ και η θέα ήταν πραγματικά μοναδική!
Μετά ανεβήκαμε