Υπουργική συνάντηση στο Παρίσι για το περιβάλλον…

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής,Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Επιτροπή ΠεριβαλλοντικήςΠολιτικής που διεξάγεται σε επίπεδο Υπουργών στο Παρίσι 29-30 Μαρτίου 2012. Στοπεριθώριο της Συνόδου, έχει προγραμματιστεί και συνάντηση του Υπουργού ΠΕΚΑ μετον Γενικό Γραμματέα του ΟΟΣΑ, Angel Gurria. Η Σύνοδος των Υπουργών έχει τίτλο«Κάνοντας πράξη την Πράσινη Ανάπτυξη» (Making Green Growth Deliver) και οιεργασίες της περιλαμβάνουν συζήτηση σε πέντε σημαντικές ενότητες. Ι. Η Πρόοδοςκαι το Μέλλον των Πολιτικών για το Περιβάλλον. Στην Ενότητα αυτή στόχος είναινα παρουσιαστεί η πρόοδος που έχει επιτευχθεί από το 2001 οπότε και ο ΟΟΣΑυιοθέτησε την Περιβαλλοντική Στρατηγική για την Πρώτη Δεκαετία του 21ου αιώναέως σήμερα. Δέκα χρόνια μετά την υιοθέτηση της Στρατηγικής ο ΟΟΣΑ διαπιστώνειότι οι στόχοι που είχαν τεθεί δεν έχουν επιτευθχεί πλήρως. Στους τομείς πουυπάρχει πλέον πρόοδος είναι: η επιστημονική και οικονομική κατανόηση τηςκλιματικής αλλαγής και της βιοποικιλότητας, η πιο ενεργή συμμετοχή των πολιτώνστην ανάπτυξη και υλοποίηση των περιβαλλοντικών πολιτικών, η ύπαρξηπρωτοβουλιών για τον περιβάλλον σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, η έναρξηλειτουργίας της διεθνούς αγοράς δικαιωμάτων ρύπων, η ενίσχυση της αναπτυξιακήςβοήθειας για το περιβάλλον και η ενίσχυση της περιβαλλοντικής διακυβέρνησης στουςτομείς του θαλασσίου περιβάλλοντος και των χημικών. Στις μεγάλες προκλήσεις καιτις δυσκολίες για την αύξηση της αποτελεσματικότητας των Περιβαλλοντικώνπολιτικών, η ανάλυση του ΟΟΣΑ περιλαμβάνει κυρίως παράγοντες που έχουν νακάνουν με την οικονομική διαχείριση και την πολιτική οικονομία τωνμεταρρυθμίσεων όπως: αδυναμία εσωτερίκευσης του περιβαλλοντικού κόστους στηνπαραγωγή, η υποεκτίμηση της αξίας των φυσικών πόρων στις οικονομικές αναλύσεις,η αδράνεια – λόγω υψηλού κόστους – στη μετάβαση σε τεχνολογίες χαμηλού άνθρακακαι περισσότερης αποδοτικότητας των πόρων, η απουσία καινοτομιών όχι μόνο σετεχνολογικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων και θεσμών που θαοδηγούσαν σε μια πιο φιλική για το περιβάλλον προσέγγιση, η μετακίνηση των «μηχανών»την παγκόσμιας ανάπτυξης σε περιοχές έξω από τον ΟΟΣΑ όπου δεν υπάρχει το ίδιοεπίπεδο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίσης και τελικά η αδυναμία προώθησης ριζικώνμεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση της πράσινης ανάπτυξης. ΙΙ. Σύνδεση τηςΠεριβαλλοντικής Πολιτικής με την Επιστήμη. Πλέον υπάρχει ολοένα και περισσότερηεπιστημονική συναίνεση γύρω από το γεγονός ότι τα οικοσυστήματα έχουν τα δικάτους βιοφυσικά όρια, πέρα από τα οποία συνεχιζόμενες μεταβολές οδηγούν σε μηαναστρέψιμες καταστάσεις. Η διαπίστωση αυτή πρέπει να γίνει περισσότεροαντιληπτή από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και να αποτελέσει συντελεστή στη λήψηπολιτικών αποφάσεων. Είναι σήμερα απαραίτητο περισσότερο από ποτέ οι πολιτικέςνα σταθμίζουν το κόστος της αδράνειας και να δίνουν ένα καθαρό σήμααυστηροποίησης της περιβαλλοντικής πολιτικής απέναντι στους χρήστες των φυσικώνπόρων και τους καταναλωτές, αφήνοντας πάντα ένα περιθώριο π