Τα έκανε μαντάρα ο Σόιμπλε…

Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, που μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επικεντρώθηκαν στην ανασυγκρότηση της Ευρώπης και ήταν διατεθειμένοι, όχι να ξεχάσουν, αλλά να συγχωρέσουν τις αμαρτίες του παρελθόντος, «η Γερμανία φαίνεται να ενδιαφέρεται...
περισσότερο για κυρώσεις και ποινές, χωρίς να προσφέρει στην Ευρώπη ένα θετικό όραμα, όπως έκαναν τότε οι Αμερικανοί στην περίπτωση της Γερμανίας».
Αυτά και άλλα επισημαίνει ο Τζορτζ Σόρος στο βιβλίο-συνέντευξη προς τον συντάκτη του Der Spiegel Γκρέγκορ-Πέτερ που έχει τίτλο «Στοιχηματίζοντας υπέρ της Ευρώπης». Στη σχετική σχολιαστική προδημοσίευση που φιλοξενεί η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, επισημαίνεται: «Έγκαιρα, πριν από τις ευρωεκλογές, ο επενδυτής παίρνει τον λόγο… και ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με την διαχείριση της ευρωκρίσης και κυρίως με τη γερμανική κυβέρνηση».
Στις συνομιλίες για το νέο βιβλίο, ο Σόρος αφήνει την απόγνωσή του να εκδηλωθεί, παρατηρεί η Handelsblatt και διευκρινίζει ότι ο μεγαλοεπενδυτής αξιοποιεί τις αντιφάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής του Βερολίνου για να υποστηρίξει: «Από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση και παρά λίγο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες… η Γερμανία πήρε πάνω της τόσα βάρη όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Από την άλλη πλευρά, η Άγκελα Μέρκελ αντιδρά όσο κανένας άλλος στο ενδεχόμενο να στηρίξει άμεσα την νότια Ευρώπη, παρά την αρνητική ανάπτυξη και την τρομακτική υπερχρέωση της. Κι αυτό, μολονότι η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας είναι σήμερα τόσο καλή όσο ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες». Σύμφωνα με τον Σόρος, το σοβαρότερο σφάλμα της Μέρκελ, μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους ήταν ότι ανακάλεσε την υπόσχεση ευθύνης 'Ένας για όλους και όλοι για έναν' και αυτό καθ' όλη τη διάρκεια της ευρωκρίσης». Ο μεγαλοεπενδυτής επισημαίνει ότι η Μέρκελ είναι χαρισματική πολιτικός «αλλά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι το ευρώ είναι το μέσο για την επίτευξη του στόχου. Και ο σημαντικότερος στόχος είναι η διαφύλαξη της Ευρωπαϊκή Ένωσης».
Για τον Τζορτζ Σόρος, η Γερμανία είναι αποδιοπομπαίος τράγος και ταυτόχρονα το κλειδί για την ευρωκρίση. Μολονότι αποδείχθηκαν εντελώς άχρηστοι οι κανόνες και οι προδιαγραφές της νομισματικής ένωσης, «η Γερμανία εμφανίζεται αποφασισμένη να τηρήσει με οποιοδήποτε τίμημα παρωχημένους κανόνες». Και μάλιστα ενάντια στη θέληση των άλλων Ευρωπαίων, υποστηρίζει ο Σόρος, ο οποίος παραδέχεται, όμως, ότι η Γερμανία δεν επιδιώκει να κυριαρχήσει επί της Ευρώπης. «Ωστόσο, έχει εξαφανιστεί η αυταπάρνηση του παρελθόντος», διευκρινίζει.

«H Γερμανία παίζει στην Ευρώπη το ρόλο του Tea Party στην Αμερική»
Στην πραγματικότητα, ο ουγγροαμερικανός μεγαλοεπενδυτής ζητά ένα «δεύτερο Σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη, χρηματοδοτούμενο από τη Γερμανία», παρατηρεί η Handelsblatt και εξηγεί: «Ο Σόρος θεωρεί χίμαιρα την ιδέα μιας δημοσιονομικής σταθεροποίησης που θα στηρίζει την ανάπτυξη, για την οποία κάνει λόγο ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε». Και η εφημερίδα προσθέτει ότι ο Τζορτζ Σόρος θεωρεί τα ευρωομόλογα καλή λύση, όχι επειδή θα καταστήσουν ανταγωνιστικότερες τις χώρες της κρίσης, αλλά επειδή θα τους διασφαλίσουν περισσότερο χρόνο προκειμένου να εφαρμόσουν τις δέουσες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Και στο σημείο αυτό ο επενδυτής διακρίνει γερμανική ευθύνη: «Η Γερμανία θα έπρεπε να γίνει ένας ευμενής, γενναιόδωρος ηγεμόνας, όπως οι ΗΠΑ μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο». Όμως αντ' αυτού «η Γερμανία παίζει στην Ευρώπη το ρόλο του Tea Party στην Αμερική». Η κατάσταση της Γερμανίας είναι καλή, αλλά δεν θέλει να παραχωρήσει τίποτε σε αυτούς που έχουν λιγότερη τύχη, εκτιμά ο Σόρος.
Και αυτό, όπως λέει, δεν πρόκειται να αλλάξει όσο είναι στην εξουσία η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών εξελίχθηκε σε τραγική φυσιογνωμία: Από πεπεισμένος ευρωπαϊστής έγινε επίτροπος περικοπών. «Οι Γερμανοί και ο Σόιμπλε έκαναν μαντάρα τη διάσωση της Ελλάδας», λέει χαρακτηριστικά ο Σόρος, επισημαίνοντας ότι εάν δεν αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου, το ευρώ μπορεί να σωθεί μόνον εφόσον η Γερμανία εγκαταλείψει την νομισματική ένωση.
Στην περίπτωση αυτή, «θα πρέπει το μπλοκ του μάρκου να αντιμετωπίσει υψηλή ανεργία και ύφεση», ενώ οι χώρες του Νότου θα ανάσαιναν με μια υποτίμηση (σ.σ. της Deutsche Welle: Νομισματική υποτίμηση που θα αύξανε την ανταγωνιστικότητα).