ΠΩΣ ΞΕΦΥΓΕ Η ΔΑΠΑΝΗ TΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ…

Ρεπορτάζ : Μάρθα Καϊτανίδη(από ΤΑ ΝΕΑ)Στα 2,8 δισ. - μειωμένη κατά περίπου 800 εκατ. ευρώ σε σχέσημε πέρσι - «κλείδωσε» η φαρμακευτική δαπάνη των ασφαλιστικών ταμείων, γεγονόςπου προκάλεσε έντονες αντιδράσεις για βίαιες περικοπές εις βάρος των ασφαλισμένων. Οι οικονομολόγοι της υγείας όμως επιμένουν ότιο εξορθολογισμός των δαπανών για το φάρμακο θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ καιπολλά χρόνια, δεδομένου ότι η σπάταλη γιγάντωσε τη μαύρη τρύπα των Tαμείων...
Ενδεικτικό του κλίματος είναι η πρόσφατη δήλωση του προέδρουτου Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου Θοδωρή Αμπατζόγλου ότι το ποσό αυτόείναι ελάχιστο, αφήνοντας αιχμές για «φτωχή» φαρμακευτική κάλυψη τωνασφαλισμένων, αφού αναλογούν μόλις 23 ευρώ τον μήνα για κάθε πολίτη.Από την άλλη πλευρά, μερίδα επιστημόνων επισημαίνει ότι οιαντιρρήσεις των εμπλεκομένων με το φάρμακο φορέων, οφείλονται στο ότι μειώνεταιη πίτα του κέρδους, με αποτέλεσμα να μετρούν απώλειες οι ίδιοι.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. «Τα 2,8 δισ. αναλογούν στους 11 εκατ. Ελληνες.Αλλά δεν ασθενούν όλοι την ίδια χρονική στιγμή, συνεπώς το διαθέσιμο ποσό γιατον πραγματικά άρρωστο είναι πολύ μεγαλύτερο. Και βέβαια όσον αφορά τη δαπάνη,δεν συνυπολογίζεται ότι οι ασφαλισμένοι πληρώνουν συμμετοχή, αγοράζουν φάρμακααπό την τσέπη τους καθώς επίσης και ότι τους χορηγείται συχνά θεραπευτική αγωγήδωρεάν από τα νοσοκομεία», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Οργάνωσης καιΔιοίκησης Υπηρεσιών Υγείας και Διευθυντής του αντίστοιχου τομέα στην ΕθνικήΣχολή Δημόσιας Υγείας, Νίκος Μανιαδάκης.Η σύγκριση της Ελλάδας με τις λοιπές χώρες του ΟΟΣΑ(Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) είναι αποκαλυπτική. Το 2009η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας ξεπέρασε τα 5,6 δισ. - δηλαδή, ανερχόταν στο2,4% του ΑΕΠ (συνυπολογίζεται και η συμμετοχή των ασφαλισμένων).Την ίδια όμως χρονιά στις χώρες του ΟΟΣΑ η φαρμακευτικήδαπάνη δεν ξεπερνούσε κατά μέσο όρο το 1,5% του ΑΕΠ. Μάλιστα, οι επιστήμονεςυπογραμμίζουν στην ίδια έκθεση ότι οι μεγαλύτεροι (κατά κεφαλήν) καταναλωτέςφαρμάκων στον παγκόσμιο χάρτη είναι οι Αμερικανοί (ΗΠΑ), οι Καναδοί και οιΕλληνες.Την ίδια χρονιά παρατηρούνται υψηλές δαπάνες (ως ποσοστό επίτου ΑΕΠ) και στην Ουγγαρία και τη Σλοβακία. Ο κ. Μανιαδάκης ωστόσο διευκρινίζειότι «στις χώρες αυτές το φάρμακο έρχεται να υποκαταστήσει τα κενά στο σύστημαυγείας». Προσθέτει δε, ότι αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Ελλάδας.
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. Τα στατιστικά δεδομένα μαρτυρούν ακόμηένα παράδοξο: την περίοδο 2000-2009 ο ρυθμός ανάπτυξης της φαρμακευτικήςδαπάνης ήταν κατά μέσο όρο 3,4% στις χώρες του ΟΟΣΑ, στην Ελλάδα όμως την ίδιαπερίοδο «ο ρυθμός άγγιζε το 12% τον χρόνο και κάποιες χρονιές έφτασε ακόμη καιτο 20%. Οι ρυθμοί αυτοί δεν συνάδουν με μία ανεπτυγμένη χώρα», καταλήγει ο κ.Μανιαδάκης.Για παράδειγμα το 2007, σε σχέση με το 2006, οιφαρμακευτικές δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων αυξήθηκαν κατά 19%. Ομως οιδείκτες νοσηρότητας και η γήρανση του πληθυσμού δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουντην αύξηση αυτή. Ο συναγερμός σήμανε εν μέσω οικονομικής κρίσης με τιςδιογκωμ