Ποιoς ήθελε νεκρή τη «Σάρα», την συναγωνίστρια του Οτσαλάν;

Ηταν μια βρόμικη δουλειά της ΜΙΤ ή ένα αιματηρό ξεκαθάρισμα ενδοκουρδικών λογαριασμών ; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που απασχολεί τους αναλυτές μετά την δολοφονία τριών γυναικών στο Κουρδικό Ινστιτούτο του Παρισιού, στην οδό Λαφιαγιέτ, κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Γκαρ ντι Νορ της γαλλικής πρωτεύουσας....

Το «μεγάλο όνομα» ανάμεσα στις νεκρές είναι η 54χρονη Σακινέ Τσανσίζ, γνωστή με το αντάρτικο ψευδώνυμο «Σάρα», συνιδρύτρια, μαζί με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και άλλους Κούρδους αυτονομιστές, του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ) το 1978. Οι άλλες δύο είναι η 32χρονη Φιντάν Ντογάν, εκπρόσωπος στη Γαλλία του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν και η νεαρή Λεϊλά Σοϊλεμέζ, στέλεχος του ΡΚΚ.
Η Τσανσίζ γεννήθηκε το 1958 στην πόλη Τουνζελί (Ντέρσιμ στα κουρδικά) στη νοτιοανατολική Τουρκία. Ασχολήθηκε από έφηβη με το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα. Το 1978, σε ηλικία μόλις 20 ετών, συμμετείχε στο ιδρυτικό συνέδριο του ΡΚΚ. Το 1979 συνελήφθη για πρώτη φορά. δικάστηκε, καταδικάστηκε και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ντιγιαρμπακίρ όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Μετά την αποφυλάκισή της βγήκε στην παρανομία και άρχισε να συμμετέχει στην πολιτική και ένοπλη δράση του ΡΚΚ ως «Σάρα». Απομακρύνθηκε από το αντάρτικο στις αρχές της δεκαετίας του '90, διότι κατήγγηλε τη δολοφονία του Μεχμέτ Σενέρ, ο οποίος ζητούσε επίμονα τον εκδημοκρατισμό του κόμματος και εκτελέστηκε το 1990 υπό μυστηριώδεις συνθήκες στο βόρειο Συρία, μαζί με τη γυναίκα του.
Η Σάρα πήγε πρώτα στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, όπου ασχολήθηκε με τον συντονισμό των τμημάτων γυναικών του ΡΚΚ και ύστερα εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη, δρώντας κυρίως στη Γερμανία όπου υπάρχουν οι μαζικότερες οργανώσεις Κούρδων μεταναστών.
Εθεωρείτο προστατευόμενη του Μουράτ Καραγιλάν, εκ των ηγετών της στρατιωτικής πτέρυγας του ΡΚΚ. Ωστόσο είχε σοβαρές στρατηγικές και τακτικές διαφωνίες με τον σημερινό ισχυρό άνδρα των Κούρδων ανταρτών της Τουρκίας, τον Φερμάν Χουσείν.
Παράλληλα είχε έρθει σε αντιπαράθεση για τα οικονομικά του κόμματος με τον υπεύθυνο του συγκεκριμένου τομέα, Ζουμπεγίρ Γιλμάζ, ο οποίος μάλιστα λέγεται ότι της επιτέθηκε φραστικά χρησιμοποιώντας σεξιστικούς χαρακτηρισμούς, όταν η Τσανσίζ διατύπωσε απορίες για την χρηματοδότηση του αγώνα.
Ολες αυτές οι τριβές ήταν γνωστές στην κουρδική κοινότητα και θα ταίριαζαν με το σενάριο του «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», το οποίο έσπευσε να στηρίξει με δηλώσεις του στην Αγκυρα ο Χουσείν Τσελίκ, αντιπρόεδρος του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
«Μοιάζει με εσωτερική βεντέτα, έχουμε ξαναδεί τέτοια κρούσματα στο παρελθόν με εκτελέσεις στο εσωτερικό μιας ομάδας. Συμβαίνουν αυτά ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία» είπε ο Τσελίκ.
Η «διαδικασία» για την οποία μιλά ο Τσελίκ είναι οι διερευνητικές συνομιλίες της κυβέρνησης Ερντογάν, μέσω της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, με τον έγκλειστο στο νησάκι-φυλακί Ιμραλί, ιστορικό ηγέτη του ΡΚΚ Αμπτουλάχ Οτσαλάν και άλλους ηγέτες των Κούρδων της Τουρκίας. Ο Ερντογάν έχει ανακοινώσει συγκεκριμένους όρους για την κατάπαυση του πυρός και ο δέσμιος Οτσαλάν φέρεται να εξετάζει έναν «οδικό χάρτη» προς αυτή την κατεύθυνση, γεγονός που προκαλεί τριγμούς στην κουρδική πλευρά.
Το άλλο σενάριο είναι οι τρεις ακτιβίστριες να έπεσαν θύματα ενός τμήματος της ΜΙΤ ή του τουρκικού παρακράτους, προφανώς με στόχο να τιναχτεί στον αέρα η απόπειρα προσέγγισης κυβέρνησης-ΡΚΚ.
Αυτό τόνισε ο Ζουμπεγίρ Αϊντάρ, εκπρόσωπος του ΡΚΚ στην Ευρώπη. «Αυτές οι επιθέσεις ξεκινούν από την αντίδραση κατά των συνομιλιών ανάμεσα στο Ιμραλί [ σσ: τον Οτσαλάν ] και την τουρκική κυβέρνηση. Τις εκτέλεσαν σκοτεινές δυνάμεις μέσα στον τουρκικό κρατικό μηχανισμό, οι οποίες είναι αντίθετες στην καινούργια διαδικασία» είπε Αϊντάρ.
«Οι Τούρκοι δολοφονούν, ο Ολάντ είναι συνένοχος!», «Αθάνατες!» και «Είμαστε όλοι ΡΚΚ!» είναι μερικά από τα συνθήματα που φωνάζουν εκατοντάδες Κούρδοι οι οποίοι έχουν συγκεντρωθεί από το πρωί έξω από το κτήριο όπου σημειώθηκε η τριπλή δολοφονία, στο Παρίσι, εκφράζοντας προφανώς την ίδια άποψη, ότι δηλαδή πρόκειται για έργο τουρκικών κύκλων.
Τέλος, ας σημειωθεί ότι το 2007 η Σακινέ Τσανσίζ είχε προσαχθεί για λίγο στην αστυνομία του Αμβούργου, μετά από αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης. Ομως οι Αρχές της Γερμανίας την άφησαν ελεύθερη ανακοινώνοντας ότι «δεν προέκυψαν ισχυρές ενδείξεις ότι έχει διαπράξει τα εγκλήματα για τα οποία διώκεται στην Τουρκία».