Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του.

ΗLibération της 21ης Φεβρουαρίου δημοσιεύει το κείμενο μιας σημαντικής κίνησηςσυμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό και ενάντια στις ολέθριες πολιτικές που, μεαφετηρία την Ελλάδα, προβλέπεται να επεκταθούν σε όλη την Ευρώπη.Συνυπογράφεται από κορυφαίους γάλλους στοχαστές -μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού,ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ, ο Ρανσιέρ, η Μπάρμπαρα Κασσέν, ο Μισέλ Σουριά, οΝτιντί-Υμπερμάν κ.ά-, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν σε επιστολή του περιοδικούαληthεια... που τους απευθύνθηκε με πρωτοβουλία της αρχισυντάκτριας ΒίκηςΣκούμπη. Συνοδεύεται από ένα κάλεσμα για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκήςεπιτροπής αλληλεγγύης που ήδη βρίσκει ανταπόκριση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.Ακολουθεί το κείμενo:
Τηστιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοιπεριπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω απότο όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τουςσε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοικαι πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους,οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουναρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τηχορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο καικαταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίεςτάξεις.Οστόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οιοικονομολόγοι που είναι άξιοι τουονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνοςπροκειμένου να σωθούν οι πιστωτές, ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μιαπροδιαγεγραμμένη χρεοκοπία. Πρωτίστως,το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιαςκοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη τηνΕυρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιαςκοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τανοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιοτων πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένηεξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουνμια εργασία καταδικάζονται σε ακραίεςμορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.Προκειμένουόμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο τηςχρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδηδημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν ναεγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκήκυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικάκαθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» ναεξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι τηνυποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικούπραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένοκατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμήπου οι βουλευτές επικύρωσαν τ