Πρωθυπουργός ο Σαμαράς, ετοιμάζεται ο Τσίπρας. Γιατί όχι και ο Γκλέτσος;(σσ αμ τον Θεοδωράκη που τον βάζεις;)

Η ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Την ίδρυση ενός νέου κόμματος το οποίο θα συμμετάσχει στις επόμενες εθνικές εκλογές, ανακοίνωσε ο δήμαρχος Στυλίδας, Απόστολος Γκλέτσος.
Πλέον τέτοιες "ειδήσεις" δεν προκαλούν έκπληξη.
Ο επανεκλεγείς δήμαρχος που ανανέωσε τη θητεία του από τον πρώτο κιόλας γύρο κερδίζοντας τις εκλογές με συντριπτικό ποσοστό που φθάνει στο 67,7% δήλωσε ότι η ονομασία του κόμματος θα είναι «Τελεία» ενώ ξεκαθάρισε ότι προτεραιότητά του θα είναι ο δήμος.

«Δεν είμαστε παιδιά κομματικού σωλήνα που βγήκαμε μπροστά και γίναμε αρχηγοί» δήλωσε ο κ. Γκλέτσος στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί έξω από το εκλογικό του κέντρο το βράδυ της Κυριακής.

Γιατί όχι και ο Γκλέτσος; Σε μια χώρα που ο πάνω και ο κάτω (υπό)κόσμος διεκδικούν το δικαίωμα να την κυβερνήσουν γιατί όχι και ο Γκλέτσος.

Η Ελλάδα πηγαίνει σαν σφαίρα σε διαδικασία Βαιμάρης και το πιο προκλητικό είναι ότι η υπάρχουν ένα σκασμό υποψήφιοι για την δουλειά ενός πρωθυπουργού ο οποίος είναι παρατηρητής του παρακράτους και των συμμοριών που πλακώνονται για τον έλεγχο της ροής του χρήματος. Σε αντίστοιχους ρόλους και εξαγορασμένοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης οι οποίοι φροντίζουν να βγάζουν λάδι τους βαρόνους και τους αχυρανθρώπους τους.
Το καλύτερο κομπλιμέντο τού (Aπόστολου) σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, το έχει κάνει μια ηλικιωμένη γυναίκα: «Οταν περπατάς, αγόρι μου, είναι σαν να ακούγεται κλαρίνο». Του Απόστολου του άρεσε η φιλοφρόνηση, τη φύλαξε και την επαναφέρει κατά το δοκούν. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι η συγκεκριμένη κολακεία με τη βουκολική χροιά προσιδιάζει στο «τεστοστερούχο» ταμπεραμέντο του και στις υπόλοιπες δηλώσεις του από τα μακρινά 90s: «Αυτές με τις οποίες είχα δεσμό δεν ξεπερνάνε την ντουζίνα. Οι άλλες μόνο σε νταλίκα χωράνε». Πλέον αυτά ανήκουν στο παρελθόν, γιατί το πάλαι ποτέ σύμβολο του σεξ έδωσε τη θέση του σε έναν γενναίο πολιτικό άνδρα, στον δυναμικό δήμαρχο Στυλίδας. Το σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του περιγράφει κυριολεκτικά το φαινόμενο: «Ολα Γκλε».

Ηταν ένα κλειστό παιδί. Ο στρατιωτικός μπαμπάς έπαιρνε συνέχεια δυσμενείς μεταθέσεις. Η αιτία φαίνεται ότι ήταν η αριστερών καταβολών οικογένεια της μητέρας του Απόστολου. Το οικογενειακό αυτό μπακράουντ εξηγεί και τις όψιμες κομμουνιστικές ανησυχίες του, που εκφράστηκαν στο εφήμερο πάθος για το ΚΚΕ της Αλέκας Παπαρήγα. Οπως όλες οι σχέσεις του, έτσι και αυτή έληξε άδοξα...

Η συνάντησή του με την υποκριτική έγινε κάπως τυχαία. Ο ίδιος γλαφυρά έχει περιγράψει την ιστορία: «Hμουν 24 ετών. Bλέπω μια κοπέλα που μου άρεσε πολύ, την ακολουθώ, πάει στη Δραματική Σχολή, μπαίνω κι εγώ, ρωτάω "Τι είναι εδώ;", μπαίνω στο νόημα (ούτε είχα δει θέατρο στη ζωή μου!), εκεί ήταν και ένας καθηγητής που το "'πιασε" το θέμα... Σου λέει "Ηρθε κι ο βλάχος για το κορίτσι...", μου έδωσε κάποια κείμενα λοιπόν και μου είπε: "Μην τα παίξεις! Πες τα!". Πάνω σ' αυτή τη φράση στήριξα όλη μου την καριέρα». Αν μη τι άλλο, ο Απόστολος διακρίνεται για την αυτογνωσία του. Οι ιστορικοί της τέχνης, πάντως, ισχυρίζονται ότι εκείνος που διέκρινε πρώτος το ταλέντο του είναι ο σκηνογράφος Ντίνος Πετράτος.

Κάπως έτσι καθιερώθηκε ως το βαρύ αρσενικό της ελληνικής σόουμπιζ. Φυσικά, τα υποκριτικά του προσόντα ενισχύονταν από το πλήθος πλούσιων εμπειριών που απέκτησε μέσα από σχέσεις με κορυφαίες τραγωδούς: από τη Μιμή Ντενίση και την Αννα Βίσση μέχρι τη Βάνα Μπάρμπα και τη Γωγώ Μαστροκώστα. Στα highlights πρέπει να προστεθεί και ένας γάμος εξπρές, διάρκειας 35 ημερών, με τη Μαρία Ελένη Λυκουρέζου, στον οποίο σε μία ακόμη επίδειξη τεστοστερόνης έριξε και ορισμένες κουμπουριές. Σταθμός της θεατρικής του καριέρας υπήρξε αναμφισβήτητα η παράσταση «Λεωφορείον ο πόθος» με την Κάτια Δανδουλάκη. Οπως ορθώς δήλωνε τότε: «Το μόνο κοινό στοιχείο που έχω με τον Μάρλον Μπράντο είναι ότι ύστερα από λίγα χρόνια, καμιά δεκαριά με δεκαπέντε, που θα αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο, θα γίνω 300 κιλά κι εγώ». Πάντα ειλικρινής!

Το 2010 ήταν η χρονιά του Απόστολου Γκλέτσου. Με ποσοστό 54,49% αναδείχθηκε πανηγυρικά δήμαρχος Στυλίδας. «Το “σταριλίκι”, αυτή τέλος πάντων η μεγάλη αναγνωρισιμότητα που μου χάρισε ο κόσμος του θεάματος, θα μπαίνει μπροστά όταν χρειαστεί να ανοίξουν πόρτες. Ο βλαχοδήμαρχος, πάλι, είναι εκείνος ο οποίος θα παλεύει καθημερινά για την επίλυση των προβλημάτων της περιοχής του. Στην πραγματικότητα, όμως, ο μεγάλος σταρ θα είναι ο ίδιος ο δήμος!» δήλωνε τότε με περηφάνια στο «Βήμα». Πράγματι, πολύ σύντομα ο Απόστολος είχε την ευκαιρία να μας αποδείξει ότι θα πρωταγωνιστήσει και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης ως μια ευθυτενής εκδοχή του Παναγιώτη Ψωμιάδη.

Η αφορμή τού δόθηκε σύντομα και έτσι ο Απόστολος ανέβηκε στην μπουλντόζα και γκρέμισε τις προστατευτικές μπάρες κοντά στα διόδια της Πελασγίας, δημιουργώντας παράπλευρο δρόμο έτσι ώστε οι κάτοικοι της Ανατολικής Φθιώτιδας να έχουν ελεύθερη πρόσβαση χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν διόδια εντός του δήμου τους. Το αίτημά του μάλλον λογικό, ο τρόπος αντίδρασης, ωστόσο, ίσως ήταν ολίγον υπερβολικός, εξυπηρετώντας τους όρους ενός τηλεοπτικού γουέστερν. «Μετά τις Θερμοπύλες, ήταν ο Αθανάσιος Διάκος. Μπορεί να είμαστε τόσο τυχεροί, να μας έχει διαλέξει ο Θεός να τριτώσει εδώ πέρα» δήλωνε μαχητικά, παρουσία των τηλεοπτικών συνεργείων.

Ακολούθησαν πολλά ακόμη ανδραγαθήματα: από τον λαμιώτη εργολάβο τον οποίο έδειρε επειδή του πρότεινε μίζα μέχρι τις προτάσεις του για σύσταση πολιτοφυλακής για να παταχθεί η εγκληματικότητα στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Στα highlights, φυσικά, ανήκει και η βουτιά του στα παγωμένα νερά προκειμένου να πιάσει τον σταυρό τα Θεοφάνια, θέλοντας να δώσει ένα μήνυμα αισιοδοξίας σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα με την καρδιά τους όπως ο ίδιος (όπως λένε οι κακές γλώσσες, ο ιερέας χρειάστηκε να ρίξει τρεις φορές τον σταυρό για να τον πιάσει ο ατρόμητος δήμαρχος). Ο ιδανικός πρωταγωνιστής του Μανούσου Μανουσάκη αναδεικνύεται σε Τσακ Νόρις της εγχώριας τοπικής αυτοδιοίκησης, δημιουργώντας μέχρι και αντίστοιχου περιεχομένου ανέκδοτα: «Κάθε φορά που ο Απόστολος Γκλέτσος περνάει τα διόδια, ο υπάλληλος του δίνει 2,90 ευρώ».

Ο ίδιος, πάντως, σήμερα φαίνεται απορροφημένος στο έργο του. Εχει, μάλιστα, ανακοινώσει ότι θα είναι υποψήφιος και για δεύτερη θητεία στον δήμο, η οποία – αν φυσικά εκλεγεί – θα είναι και η τελευταία του, καθώς, όπως συνηθίζει να λέει, θέλει να κάνει τόπο στα νιάτα. Βέβαια, όταν με το καλό τελειώσει με τα κοινά, δεν έχει αποκλείσει ένα καλλιτεχνικό comeback. Πρόσφατα δήλωσε ότι η οικονομική κρίση τον ανάγκασε να μετακομίσει στο παλιό σπίτι των γονιών του στη Στυλίδα. Ευχόμαστε ταχεία επιστροφή στο θέατρο.

Μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε πρόσφατα ο Απόστολος Γκλέτσος στο περιοδικό «Like!» και μίλησε για το lifestyle, τον παλιό τρόπο ζωής του και τον τίτλο του «sex symbol» που του χρέωσαν, ενώ δεν δίστασε να δηλώσει ανοιχτά πως θέλει να ξαναφτιάξει τη ζωή του.

- Ο Γκλέτσος των εξώφυλλων και των ερωτικών σκανδάλων δεν υπάρχει πια; «Αυτός ο Γκλέτσος έχει πεθάνει. Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή. Aν είχα τη δυνατότητα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να διαλέξω ξανά, θα ήμουν εκτός αυτού του lifestyle συστήματος, που ανεβοκατεβάζει ανθρώπους και μηδενίζει αξιοπρέπειες. Το lifestyle είναι το απόλυτο τίποτα. Και, ναι, το παραδέχομαι πως μια εποχή ήμουν κι εγώ αναπόσπαστο μέρος αυτού του «απόλυτου τίποτα», αλλά ακριβώς για αυτό το λόγο δικαιούμαι να μιλάω. Να το κρίνω και να το κατακρίνω. Να εκφέρω γνώμη και να αποκαλύψω όλη την ψευτιά που το περιβάλλει. «Κενότητα, δήθεν λάμψη, το απόλυτο τίποτα». Αυτές οι λέξεις του ταιριάζουν».

- Επωφελήθηκες, όμως, από αυτό το «αμαρτωλό» lifestyle. «Ναι, δέκα φορές ναι. Επωφελήθηκα από πολλές πλευρές, δεν το αρνούμαι. Καταρχάς, αυτό με έφτιαξε οικονομικά. Τα εξώφυλλα, οι έρωτες και οι δημόσιες εμφανίσεις ανέβασαν το κασέ μου ως ηθοποιό. Όχι η ίδια η δουλειά μου, το πώς δηλαδή τα έλεγα στο θέατρο ή την τηλεόραση. Απλά, κλείνοντας οριστικά αυτή την πόρτα πίσω μου, πήρα ένα μεγάλο μάθημα ζωής: την απομυθοποίηση όλων των μεγάλων ονομάτων, είτε αυτοί είναι πολιτικοί και επιχειρηματίες, είτε άνθρωποι των γραμμάτων και καλλιτέχνες. Βλέπω τον κόσμο να μιλά ακόμη κολακευτικά για κάποια δημόσια πρόσωπα, να τους θαυμάζει κι εγώ μέσα μου γελάω, γιατί ξέρω πολύ καλά την αλήθεια που κρύβουν πίσω από την αψεγάδιαστη εικόνα τους. Δεν προσπαθώ να το παίξω «αντισυστημικός». Μια χαρά συστημικός παραμένω, αλλά τηρώντας πλέον κάποιους κανόνες και βάζοντας προσωπικά όρια».

- Την «εποχή της μεγάλης λάμψης», τι πράγματα έκανες για τα οποία σήμερα μετανιώνεις; «Δεν μου έχει ζητηθεί κάτι παράξενο ποτέ. Ήξερα πριν μου το ζητήσουν ότι πρέπει να παρευρεθώ στο τάδε μαγαζί, να φωτογραφηθώ μαζί με τον τάδε επώνυμο, να βγάλω την προσωπική μου ζωή στο κουρμπέτι, γιατί αυτό θα με βοηθούσε στο κασέ της επόμενης δουλειάς. Απλά όλη αυτή η δήθεν glamorous ζωή που έζησα δεν με αφορά πια. Όλα αυτά ήταν βλακώδη πράγματα και, δυστυχώς, έγινα κι εγώ κομμάτι τους. Ήμουν μικρός σε ηλικία, δεν είχα τότε το μυαλό να τα φιλτράρω. Περασμένα, ξεχασμένα. Πλέον έχω την εμπειρία και να καταλάβω τέτοιες συμπεριφορές και να μπορέσω να τις διαχειριστώ καταλλήλως».

- Εγκλωβίστηκες στην εικόνα του «sex symbol»; «Καθόλου. Αυτοσαρκάστηκα και γέλασα πολύ με τον τίτλο του «sex symbol» που μου χρέωσαν. Αυτό το παρελθόν το έχω ξεχάσει. Δεν το αποποιούμαι, αλλά βαριέμαι φρικτά να μιλάω για αυτό πια».

- Έφτασες πολύ κοντά στο θάνατο. Πόσο εφιαλτικές ήταν εκείνες οι στιγμές; «Στο θάνατο δεν χωρούν μεγάλα λόγια και φιλοσοφίες ζωής. Παθαίνεις μεγάλη νίλα, φοβάσαι κάθε δευτερόλεπτο πως η καρδιά σου θα σταματήσει να χτυπά. Φοβήθηκα. Το πάλεψα. Το ξεπέρασα. Ευχαριστώ, λοιπόν, τον Θεό και πάω παρακάτω. Ο φόβος του θανάτου ήταν ο λόγος που αποφάσισα να κάνω ένα παιδί. Έφτασα πολύ κοντά στο «τέλος» και συνειδητοποίησα ότι ο θάνατος και ο φόβος δεν νικιούνται ποτέ. Ακόμη φοβάμαι για τη ζωή μου, παρόλο που πλέον είμαι καλά στην υγεία μου».

- Σε προσωπικό επίπεδο, θέλεις να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου; «Έχω ανάγκη να βρω μια σύντροφο. Να νιώσω γεμάτος συναισθηματικά, να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου να μοιράζομαι στιγμές. Και πιστεύω ότι αυτός ο άνθρωπος αργά ή γρήγορα θα έρθει στη ζωή μου. Από εκεί και πέρα, σου λέω προκαταβολικά «όχι» στο ενδεχόμενο οικογένειας και παιδιών. Προς το παρόν, δεν με αφορά καθόλου αυτό το κεφάλαιο. Ας βρεθεί πρώτα ο άνθρωπος και μετά βλέπουμε».
kourdistoportocali