Όλη η αλήθεια για τα μπότοξ

Γράφει η Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος και Πρόεδρος Ελληνικής Ακαδημίας Αντιγήρανσης Μαρία Καρδάση
Όλες θυμόμαστε με πόση χαρά αντικρίσαμε στον καθρέφτη μας το πρόσωπό μας λίγες μόνο ημέρες μετά την πρώτη έγχυση Βοτουλινικής τοξίνης της ζωής μας.
Ήταν υπέροχο. Όλοι μας έλεγαν πόσο ανανεωθήκαμε, πόσο ξεκούραστο και δυναμικό ήταν το βλέμμα μας. Ήταν μαγικό!
Θυμόμαστε επίσης με πόση προσμονή κάναμε τη δεύτερη έγχυση μετά από κάποιους μήνες. (το διάστημα της δεύτερης έγχυσης εξαρτάται από το βαθμό της υπερτροφίας και συσπαστικότητας, των μυών στους οποίους εγχύεται η τοξίνη. Ποικίλει από 3-6 μήνες. Οι περισσότεροι, αρχικά τουλάχιστον, συνιστάται να επαναλαμβάνουν τη θεραπεία κάθε 4 μήνες).
Πολλές από εμάς και μετά τη δεύτερη θεραπεία νοιώσαμε μεγάλη ικανοποίηση, όμως οι περισσότερες απογοητευθήκαμε. Όσο δε προχωρούσαν οι θεραπείες τόσο μεγαλύτερη η απογοήτευσή μας. Τίποτε πια δε θύμιζε εκείνη την πρώτη – δεύτερη φορά.
Γιατί; Μήπως δεν είναι το ίδιο υλικό; Μήπως είναι ποιοτικά κατώτερο; Μήπως ο γιατρός ή η φαρμακοβιομηχανία το τροποποίησαν; Σκέψεις που όλοι κάναμε.
Είναι λοιπόν ώρα να μάθουμε την αλήθεια. Βεβαίως και υπάρχουν αποτυχημένες θεραπείες.
1. Η τοξίνη δεν είναι ποτέ η ίδια μιας και παράγεται από βακτήρια που ποτέ δεν είναι τα ίδια. Μπορεί λοιπόν να υπάρξουν μικροδιαφορές. Τόσο στην εικόνα μας, όσο και στη διάρκεια του αποτελέσματος.
2. Η τοξίνη ξεκινάει από τον τόπο παραγωγής και χρειάζεται συνθήκες ψύξης κατάλληλες μέχρι να διανεμηθεί στις διάφορες χώρες – στις διάφορες φαρμακοποθήκες – στα διάφορα φαρμακεία στους διάφορους γιατρούς.
3. Από τη στιγμή που θα γίνει η έγχυση, η ενδοκυττάρωση της τοξίνης θα πραγματοποιηθεί το 3ο 24ωρο, ως εκ τούτου η θερμοκρασία που θα διατηρήσουμε στην υπό θεραπεία περιοχή για 48ώρες θα πρέπει να μην υπερβεί τη θερμοκρασία σώματος του υγιούς ανθρώπου 36,6οC – 37οC.
4. Η έγχυση της τοξίνης γίνεται ενδομυϊκά με βελόνα. Όπως αντιλαμβανόμαστε μια μικρή αιμορραγία τροχοειδούς μπορεί να μετακινήσει κατά κλάσματα του χιλιοστού την τοξίνη, τροποποιώντας ελαφρά την εικόνα του αποτελέσματος.
5. Οι επανειλημμένες εγχύσεις βοτουλινικής τοξίνης αποδυναμώνουν τους υπετροφικούς και υπερκινητικούς καθελκτήρες (τους μύες που κατεβάζουν το πρόσωπο) αφήνοντας ελεύθερους να κινηθούν και να αιματωθούν τους ανελκτήρες (αυτούς που το ανεβάζουν). Ως εκ τούτου η ρυτίδωση της συνοφρύωσης, της έκπληξης και του χήνιου πόδα (πόδι της χήνας), καθώς και η υπερτροφία του μυώδους πλατίσματος, αν ενίουμε και λαιμό, μειώνεται. Έχουμε μια σταδιακή τροποποίησης της εικόνας μας επί τα βελτίω.
Εδώ έρχεται το υποκειμενικό στοιχείο.
Οικειοποιούμεθα τη νέα εικόνα μας και απαιτούμε από την τοξίνη να την βελτιώσει. Δε γίνεται όμως γιατί η τοξίνη μπορεί να κάνει μόνο αυτό. Να ξεκουράσει και να δώσει δυναμισμό νεαρότερου ανθρώπου στο υπάρχον πρόσωπο. Δε μπορεί να τροποποιήσει περαιτέρω.
6. Καθώς συνεχίζουμε τις εγχύσεις σε πολλούς δημιουργούνται παράλληλες συνάψεις (δυνατότητα κάποιου βαθμού κίνησης των μυών) χωρίς όμως δημιουργία αντιαισθητικής ρυτίδωσης.
Ας μου επιτραπεί να πω την προσωπική μου άποψη σ’ αυτό το σημείο. Για μένα αυτά είναι τα καλύτερα Botox. Σε καμία περίπτωση δεν επικροτώ την ακινησία, την οποία κανείς πλέον δεν προτιμά και δεν προτείνει. Οι λόγοι είναι τόσο για τη διατήρηση της καλής υγείας, μιας και η μυϊκή κίνηση απάγει (διώχνει) τη λέμφο (αποτοξίνωση). Όσο και αισθητικοί. Αν κοιτάξουμε τα παιδιά μας θα παρατηρήσουμε τα πρόσωπά τους να συσπώνται και να εκφράζουν όλα τα συναισθήματά τους. Πως λοιπόν εμείς νομίζουμε ότι δείχνουμε νεώτερες, επιδιώκοντας την απόλυτη ακινησία του μισού προσώπου μας σα να πάσχουμε από τη νόσο του Parkinson;
7. Σε λίγες περιπτώσεις έχουμε ανάπτυξη αντισωμάτων και υπάρχει ανάγκη αλλαγής της χρησιμοποιούμενης μέχρι τώρα τοξίνης. Οι περιπτώσεις αυτές είναι λίγες και η μη σωστή συμπεριφορά του φαρμάκου κραυγαλέα.
8. Η οικονομική κρίση μας έχει κάνει όλους πιο επιφυλακτικούς. Δεν σημαίνει όμως ότι χάσαμε την ιατρική δεοντολογία μας και την ηθική υπόστασή μας εάν αυτά προϋπήρχαν.
Τέλος πριν κλείσω θέλω να τονίσω ότι όλες οι τοξίνες οι οποίες διατίθενται στα φαρμακεία έχουν μια τιμή αγοράς καθόλου ευκαταφρόνητη.
Ας σκεφθούμε λοιπόν τι επιτρέπουμε να μας ενίουν όταν το αιτούμενο ποσόν για τη θεραπεία είναι υπερβολικά χαμηλό, και ας ανατρέχουμε πότε – πότε στις παλαιότερες φωτογραφίες μας τις «προ-botox» εποχής έτσι ώστε να συνεχίσουμε να χαιρόμαστε το εκπληκτικό αποτέλεσμα που μας δίνει η μαγική τοξίνη η οποία για μένα είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη στην κοσμητική ιατρική του 20ου αιώνα.
Μαρία ΚαρδάσηΔερματολόγος – ΑφροδισιολόγοςΠρόεδρος Ελληνικής Ακαδημίας Αντιγήρανσης
newsbeast