Ο Παντελής Μπουκάλας γράφει για τα ψεύδη της Χρυσής Αυγής, τις εκλεκτικές συγγένειες με την Αστυνομία και τον Λαζαρίδη που πέρασε απέξω!

Ο Παντελής Μπουκάλας με το άρθρο του στην Καθημερινή, δεν αφήνει περιθώρια δεύτερης σκέψης και σωστά κάνει: Eκκαθάριση της συμμμορίας χωρίς κάθαρση της Αστυνομίας δεν νοείται.

Ο Σαμαράς και ο Δένδιας-λέμε εμείς-όσο δεν ακουμπάνε την Αστυνομία παραμένουν έρμαια και κάτω από μια ιδιότυπη αιχμαλωσία της Χρυσής Αυγής. Εκτός κι αν συνειδητά επιλέγουν να μην εκκαθαρίσουν μια αστυνομία που σε ορισμένες περιπτώσεις-όπως σωστά παρατηρεί ο αρθογράφος-λειτουργεί σαν παράρτημα της Χρυσής Αυγής.
Όπως και νάχει οι ευθύνες των Σαμαρά-Δένδια για το πως θα αντιμετωπισθεί η αιμομικτική σχέση αστυνομίας-νεοναζί είναι καταλυτικές για την αποφυγή ενός αιματηρού εμφυλία αλά Συρία.

Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας στο σημειώμα του με τίτλο Σενάρια του αέρα

Το σενάριο της Φονικής Αυγής, πως τάχα ουδεμία σχέση έχει με τον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, δεν άντεξε ούτε μισή ώρα. Γνωριμότατος ήταν στις τάξεις μιας συμμορίας που δρα κοινοβουλευτικά μασκαρεμένη. Και στις κατασκηνώσεις της στη Νέδα συμμετείχε, όπου ποιος ξέρει πόσους αριστερούς και Εβραίους έτρωγαν κάθε βράδυ στις κουβέντες τους, ώστε να δουν ηρωικά όνειρα. Και στα γραφεία των ναζιστών πήγαινε συχνά. Και το σπίτι του ήταν γεμάτο προπαγανδιστικό υλικό. Και Αγιοβασίλης ντύθηκε για να μοιράσει τρόφιμα σε «συσσίτια μόνο για Ελληνες». Και δίπλα σε χρυσαυγίτες βουλευτές πόζαρε. Δεν είναι λοιπόν Αρειανός. Τρόφιμός τους ήταν. Υλικά και ιδεολογικά.

Το σενάριο της αστυνομίας, πως τάχα έφτασε κατόπιν φόνου, άντεξε κάπως περισσότερο: μισή μέρα. Ωσπου έπεσαν απανωτές οι μαρτυρίες ανθρώπων οι οποίοι, με το ονοματεπώνυμό τους, βεβαιώνουν πως οι αστυνομικοί έφτασαν όταν θα μπορούσαν να αποτρέψουν το φονικό. Αλλά οι εκλεκτικές συγγένειες έχουν μετατρέψει τμήμα της αστυνομίας σε παράρτημα της Χ.Α. Μιας αστυνομίας που ξέδωσε στο Κερατσίνι γεμίζοντας τραυματίες το Τζάνειο. Εκκαθάριση της συμμορίας χωρίς κάθαρση της αστυνομίας δεν νοείται. Διάτρητο είναι και το σενάριο που διακινούν κάποιες κεφαλές της δημοσιογραφίας, ότι τάχα αυτοί προειδοποίησαν έγκαιρα, αλλά μάταια. Ποιοι άραγε; Αυτοί που εξίσωναν και συνεχίζουν να εξισώνουν τα «δύο άκρα», από κοινού με την κυβέρνηση, αθωώνοντας έτσι επί της ουσίας τους χρυσαυγίτες; Τους χρυσαυγίτες που δεν πρωτοσκότωσαν τώρα, μόνο που, όταν τα θύματα ήταν μετανάστες, οι σπουδαίοι των μίντια δεν χαράμιζαν το ενδιαφέρον τους, αλλού στραμμένο.Τέλος, το σενάριο του κ. Λαζαρίδη, πρωτόγονα απλοϊκό για τον δεσπόσαντα κάποτε στη Β΄ Πανελλαδική. Και μόνο που αναμασάει σαν μείζον επιχείρημά του τη φράση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για τα γουναράδικα, που τάχα φανερώνει πως η Κουμουνδούρου τροχίζει ήδη κονσερβοκούτια, δείχνει πόσο έξω πέρασε από την Αριστερά. Αλλιώς δεν μπορεί, θα θυμόταν ότι πολύ προ Βελουχιώτη, όταν ακόμα ο λαός συμπύκνωνε τη σοφία του σε παροιμίες, το «καλή αντάμωση στα γουναράδικα» το έλεγαν τα θύματα. Ποτέ οι «εκδοροσφαγείς», όπως διαστρεβλωτικά διαδίδει ο σοφός σύμβουλος. Ας συμβουλευτεί, παρά τη σοφία του, τον Νικόλαο Πολίτη: «Παροιμίαι», 1910, τόμ. Β΄, σελ. 318-20.