Χωρίς εθνικό όραμα και ισχυρή κυβέρνηση τα μέτρα δεν θα περάσουν στην κοινωνία

Graffiti στην ΑθήναΣύμφωνα με όσα διαβάσαμε στον κυριακάτικο φιλοκυβερνητικό Τύπο, το Μαξίμου δίνει την εντύπωση ότι πλέει σε πελάγη αισιοδοξίας και διαρρέει: “Η δρομολόγηση μιας λύσης που θα καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος δημιουργούν νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση σταθεροποιείται και αποκτά χρονικό ορίζοντα που της επιτρέπει μακροπρόθεσμο πολιτικό σχεδιασμό. Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενισχύεται αποκτώντας χαρακτηριστικά εθνικού ηγέτη… “

Μήπως κάποιοι υπερβάλλουν λίγο; Επειδή, ακόμα και αν το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους λυθεί, κατά το πιο αισιόδοξο σενάριο, την επομένη κιόλας ημέρα θα τεθούν, μετ’ επιτάσεως μάλιστα, τα βασικά ερωτήματα που έπρεπε από σήμερα να μας απασχολούν:
- Ποια Ελλάδα θέλουμε;
- Ποιο θα είναι το παραγωγικό μοντέλο που θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη και την ευημερία του λαού (η οποία είναι και το βασικό ζητούμενο);
- Με ποια κοινωνική οργάνωση και ποιό πολιτικό σύστημα θα τα επιτύχουμε;
Έχει απαντήσεις η ΝΔ στα σοβαρά αυτά ερωτήματα; Θα περίμενε κανείς ότι με την τόση δουλειά που είχε γίνει από το 2009 και με αφορμή τον αγώνα κατά της Ντόρας, η ΝΔ θα ήταν η μόνη που θα μπορούσε να παρουσιάσει σήμερα ένα συγκροτημένο όραμα για το αύριο. Συμβαίνει το αντίθετο. Αντί να δει και να αναλύσει τις νέες κοινωνικές αντιθέσεις η ΝΔ επιμένει να αναλύει την κατάσταση με τα εργαλεία του παρελθόντος και να αναγάγει ως κύριο στοιχείο της στρατηγικής της την αντιπαράθεση μεταξύ του «ευρωπαϊκού μετώπου» με βασικό πόλο την ίδια και του”αριστερού ριζοσπαστισμού” του ΣΥΡΙΖΑ. “Το επόμενο διάστημα θα δημιουργηθούν στη χώρα δύο βασικοί πόλοι. Από τη μία θα είναι οι «φιλοευρωπαϊστές» και από την άλλη οι «αντιευρωπαϊστές», ενώ τα υπόλοιπα κόμματα είτε θα επιβιώσουν δύσκολα είτε θα πρέπει να συνταχθούν με έναν από τους δύο συνασπισμούς” λένε στο Μαξίμου και προσθέτουν: “Η ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου που εκφράζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, από τα Δεξιά έως τις παρυφές της Αριστεράς, είναι αναπόφευκτη και βάζει ουσιαστικά τίτλους τέλους στο σκηνικό της μεταπολίτευσης….“.
Αυτή η αντιπαράθεση “ευρωπαϊκού μετώπου” – “μετώπου της δραχμής” δεν αποτελεί παρά μια μηχανιστική μεταφορά στις σημερινές συνθήκες της αντιπαράθεσης δεξιάς – αριστεράς. Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, η κύρια αντίθεση στην σημερινή ελληνική κοινωνία δεν είναι πλέον ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά. Η κύρια αντίθεση είναι ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και την μικρή ελίτ του πλούτου και της διαπλοκής που κυβερνούσε τον τόπο και προσπαθεί και τώρα να μείνει γαντζωμένη στην εξουσία. Κι αυτό παράλληλα με έναν αναπτυσσόμενο και έντονο ευρωσκεπτικισμό σε όλη την κοινωνία.
Τα λέμε αυτά όχι επειδή έχουμε καμιά διάθεση να θεωρητικολογήσουμε, αλλά επειδή από αυτά θα εξαρτηθεί και η στήριξη της κοινωνίας στο εγχείρημα Σαμαρά. Γιατί όπως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, χωρίς να έχει την κοινωνία μαζί του δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Δυστυχώς μέχρι στιγμής το Μαξίμο