«Θολό τοπίο» για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην Τουρκία

Ασάφεια επικρατεί ως προς την νομική βάση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στην Τουρκία, μετά από σχετική απόφαση του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου. H διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας δεν βασίζεται στο νόμο περί «γλωσσών και διαλέκτων που παραδοσιακά χρησιμοποιούν οι Τούρκοι πολίτες στην καθημερινή ζωή τους», όπως δηλαδή η ελληνική μειονότητα, αλλά σε όσα προβλέπει σχετικά η συνθήκη της Γενεύης και οι διμερείς μορφωτικές συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών ή Στο νόμο περί διδασκαλίας ξένων γλωσσών στην Τουρκία, αναφέρεται ότι «σκοπός του παρόντος νόμου είναι η ρύθμιση των αρχών που διέπουν τις ξένες γλώσσες οι οποίες θα διδαχθούν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, τα σχολεία που διδάσκουν σε ξένη γλώσσα και την εκμάθηση των διαφορετικών γλωσσών και διαλέκτων που χρησιμοποιούν παραδοσιακά οι Τούρκοι πολίτες στην καθημερινή τους ζωή». Η υπουργική απόφαση όμως αναφέρει τις «αρχές που διέπουν τη διδασκαλία ξένων γλωσσών στις κάθε βαθμού δημόσιες και ιδιωτικές, γενικές και επαγγελματικές σχολές,