Οι Χιώτες είναι ανθεκτικότεροι στον υδράργυρο;

Το μακρινό 2006 ο τότε υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και ο τότε υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης συναίνεσαν ώστε το επιτρεπτό ποσοστό υδραργύρου στο νερό να αυξηθεί, μόνο για το νησί της Χίου. Αυτό συνέβη τότε καθώς από το 1980 ένα κοίτασμα υδραργύρου, που υπήρχε ως ορυκτό στα έγκατα της γης, είχε διασπαστεί σταδιακά από το θαλασσινό νερό που είχε εισχωρήσει στις φυσικές δεξαμενές του γλυκού νερού εξαιτίας της υπεράντλησης και είχε αναμειχθεί με το νερό που προορίζονταν για πόση και οικιακή χρήση. Η τότε δημοτική αρχή προκειμένου να δώσει λύση στο πρόβλημα του υδραργύρου, θεώρησε καλύτερο, αντί να βάλει μπρος τα έργα προκειμένου να μεταφερθεί καθαρό νερό από πηγές, γεωτρήσεις ή από αφαλάτωση από κάποιο άλλο σημείο της Χίου, να ζητήσει να αυξηθούν τα επιτρεπτά όρια περιεκτικότητας σε υδράργυρο του πόσιμου νερού μόνο για το δικό τους νησί. Για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους ζήτησαν το όριο του ενός 1 mg/l που είναι παγκοσμίως αποδεκτό, να γίνει 1,6