Τριχιά οι τρίχες της Πελόσι

«Το κούρεμα της Νάνσι Πελόσι είναι μακράν το μεγαλύτερο θέμα στο Facebook αυτή τη στιγμή. Δεκατρείς από τις 25 πιο ενεργές αναρτήσεις στο Facebook των ΗΠΑ το τελευταίο 24ωρο (τέσσερις στην πρώτη πεντάδα) σχετίζονται με αυτό», παρατήρησε χθες στο Twitter ο Κέβιν

Ρους, αρθρογράφος για θέματα πληροφορικής των New York Times. Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος Τραμπ παρότρυνε ψηφοφόρους του να ψηφίσουν δύο φορές (πράγμα παράνομο), εκδηλώνονταν βίαιες συγκρούσεις στους δρόμους σε μια ολοένα πιο πολωμένη κοινωνία, η πανδημία εξαπλωνόταν, η ανατολική ακτή της χώρας είχε πληγεί από κυκλώνες και η δυτική από πυρκαγιές, η ανεργία αυξάνεται. Λίγες μέρες πριν, το συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, μια φιέστα οικογενειοκρατίας και ψεμάτων, επιβεβαίωσε ότι το κόμμα, τα μέλη του στο Κογκρέσο, δεν ενδιαφέρονται να αντιμετωπίσουν τη φυλετική και κομματική πόλωση, τη βία και την αστάθεια, την κλιματική αλλαγή. Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, εκείνο που συγκλόνισε την εκκλησία του δήμου ήταν η καταγγελία ότι η πρόεδρος της Βουλής, Πελόσι, έκοψε τα μαλλιά της εντός κομμωτηρίου, ενώ οι κανόνες για τον έλεγχο της πανδημίας απαιτούν ότι αυτό πρέπει να γίνεται σε εξωτερικό χώρο.

Η στρατηγική επανεκλογής του Τραμπ βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εξάπλωση της ανασφάλειας λόγω της βίας και της πανδημίας. Ετσι, δεν κινδυνεύει με αποτυχία, αλλά προβάλλεται ως εγγυητής της τάξης. Ευελπιστεί να πείσει όσους δεν είναι ήδη φανατικά υπέρ ή εναντίον του να τον ψηφίσουν. Η αδιαφορία του για τα προβλήματα και τα δικά του παραπτώματα του παρέχουν ασυλία μεταξύ των οπαδών του, αφού παρουσιάζει κάθε δική του δυσκολία ως προϊόν συνωμοσίας. Είναι, όμως, πάντα πρόθυμος να καταγγέλλει τους αντιπάλους του για το παραμικρό. Το 2016, η φασαρία γύρω από τη χρήση ιδιωτικού e-mail από τη Χίλαρι Κλίντον, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, ίσως της στοίχισε την προεδρία, ενώ οι αδιάκοπες αποκαλύψεις για τη συμπεριφορά του Τραμπ προκάλεσαν «ανοσία» στο κοινό.

Τώρα ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του βρήκαν αφορμή να καταγγέλλουν τους εχθρούς του ως υποκριτές. Και οι πολίτες παρασύρονται μαζικώς, παθιάζονται με τα επουσιώδη, αγνοώντας τους κινδύνους γύρω τους. Είναι θλιβερό για όσους νοιάζονται για το μέλλον του πλανήτη να παρακολουθούν πως όταν η πολιτική δεν παράγει λύσεις, αλλά δίνει χώρο στην οργή και στην πνευματική οκνηρία, η δημαγωγία και η διχόνοια πλέκουν θηλιά και για μια τόσο ώριμη και δοκιμασμένη δημοκρατία όσο αυτή των ΗΠΑ.