Οι φόροι και ο θάνατος

Επρόκειτο ουσιαστικά για μια αρκετά τολμηρή παραλλαγή της πασίγνωστης «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας» του Ντίκενς, προσαρμοσμένη στα ελληνικά –ακριβέστερα, στα πελοποννησιακά– δεδομένα: αντί για Χριστούγεννα είχαμε Πάσχα, αντί για κουτσό παιδάκι είχαμε γριούλα που κοντεύει να τα εκατοστήσει και, τέλος, αντί για το πνεύμα των Χριστουγέννων είχαμε τον Προκόπη Παυλόπουλο αυτοπροσώπως στον ρόλο του «ανέσπερου φωτός του Πάσχα», όπως θα έλεγε και ο ίδιος, στην εκκλησιαστική γλώσσα που τη μιλάει με ευχέρεια μητροπολίτη.