"Τύμπανα πολέμου"

Οι ίδιοι άνθρωποι που με… θαυμαστά «περισσεύματα» υποκρισίας, αναρωτήθηκαν, απόρησαν, εξοργίστηκαν, αναθεμάτισαν το… ξύλο που έπεσε στον αγωνιστικό χώρο του «Κλεάνθης Βικελίδης», κλιμακώνουν μια αδιανόητη πολεμική μεταξύ δύο ιστορικών συλλόγων της χώρας, βάζοντας βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια ενός θεσμού (Κυπέλλου), ενός αθλήματος (ποδοσφαίρου), μιας κοινωνικής-λαϊκής έκφρασης.

Προσποιούμενος άγνοια στη βιβλική ρήση: «Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις», ο ΠΑΟΚ αφού… τάραξε στα μπουνίδια τον Ολυμπιακό,

έζησε μια εβδομάδα αργότερα, την… απόλυτη έκπληξη, όταν υπέστη τα ίδια από τον συμπολίτη του, στο Χαριλάου. Όταν αντί για ποδοσφαιρικό αγώνα, έβλεπε τους ποδοσφαιριστές του να κείτονται φαρδιά-πλατιά στο… καναβάτσο!

Τα ντιρέκτ-κροσέ του Ινσαουράλδε στον Εντινγκά, τα «εξτρεμιστικά» χτυπήματα του Λούκας στον Σάμαρη (από εκείνα που όχι μόνο κόβουν μπάλα αν σε βρουν, αλλά μέχρι που σ’ αφήνουν και αναπηρία!), άλλαξαν χρώμα, θύτες και θύματα.

Τσουμάνης εναντίον Στοχ, Βαγγέλη εναντίον Αθανασιάδη, «κίτρινο» κατά «μαύρου», όπως «μαύρο» κατά «κόκκινου» στην Τούμπα.
Τα ίδια… μαύρα χάλια σε… κόκκινο (του αίματος) φόντο!

Ο ΠΑΟΚ «λούστηκε» αυτά που έκανε στην Τούμπα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Κακώς, κάκιστα, απαράδεκτα όλα. Από όπου κι αν προέρχονται, οπουδήποτε κι αν συμβαίνουν, όποιος πρωτοστατεί, όποιος κι αν είναι ο υπαίτιος.

Ακόμα χειρότερα, αν μάλιστα ξεσυνερίζεται ο ένας τον άλλο. Τι μου ‘κανες τότε στην Τούμπα, τι πέρασα στο Χαριλάου, στο Καραϊσκάκη, στη Λεωφόρο, κάποτε στη Φιλαδέλφεια και πάει λέγοντας.

Όταν οι μνήμες γίνονται… καμήλας και οι «βεντέτες» δεν κοπάζουν, οι έχθρες αναβιώνουν και τα αντίποινα καταστρέφουν οτιδήποτε υγιές έχει απομείνει ή έστω μπορεί να διασωθεί.

Η δημοσιογραφική πέννα οφείλει, έχει καθήκον να στηλιτεύει κάθε έκφραση βίας, κάθε άνομη-παράτυπη πράξη. Απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Όπως και οφείλει, επίσης, να προϊδεάζει την κοινή γνώμη. Να κρούει κώδωνα ασφαλείας.

Γιατί ο ΠΑΟΚ «φτιάχνει» πρωτοφανές κλίμα, πριν από τη διπλή αγωνιστική αντιπαράθεση με τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά Κυπέλλου.

Εξακολουθώντας να αναζητά σκιές, να τον σκιάζουν φαντάσματα, να επικαλείται σήψεις, δυσοσμία και να αποδίδει το οτιδήποτε – φταρνίστηκε ας πούμε ο διαιτητής, «σχέδιο»-επιρροή-μεθόδευση Ολυμπιακού είναι! – συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο στους «ερυθρόλευκους» και στον απόλυτο έλεγχο που ασκούν στο «σύστημα» και το «παρασκήνιο», κατονομάζοντας μάλιστα τελευταία τον Βαγγέλη Μαρινάκη ως… αρχηγό και καταγγέλλοντας θεσμούς, φορείς και πρόσωπα, χωρίς αποδείξεις, δίχως στοιχεία, ο δικέφαλος του βορρά προφανώς και αναδεικνύεται σε ηθικό αυτουργό.

Πρόκλησης αναταραχής, με απρόβλεπτες επιδράσεις και εξελίξεις στο χώρο του ποδοσφαίρου, όταν έρθει η στιγμή που οι δύο ομάδες θα αναμετρηθούν στα γήπεδα με φόντο την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου.

Όργιο συκοφαντιών με μπροστάρη και εξαπτέρυγα

Ο Ολυμπιακός έχοντας να… κάνει πολλή σοβαρή δουλειά στο Λονδίνο, έχοντας να ασχοληθεί με πολύ σοβαρότερα ζητήματα από τον «μικρόκοσμο» του ΠΑΟΚ και όλων εκείνων που μαζί του το βράδυ της Τετάρτης κάνουν… μαύρη μαγεία στους καναπέδες τους να προκριθεί η Μάντσεστερ, δεν επρόκειτο με κανένα τρόπο να απαντούσε.

Θα άφηνε πάλι – σάμπως ήταν η πρώτη ή η τελευταία φορά; - στην κρίση της κοινής γνώμης την κατασυκοφάντηση των πρωταθλητών και του ιδιοκτήτη τους.

Κάθε αστήρικτη και αβάσιμη κατηγορία, να πέσει στο κενό από μόνη της, συσπειρώνοντας ταυτόχρονα την «ερυθρόλευκη» βάση στην τελική ευθεία μιας σεζόν που ο Ολυμπιακός μετά την κατάκτηση του 41ου τίτλου έχει μπροστά του ακόμα δύο στόχους: Το Κύπελλο-νταμπλ και, φυσικά, τον ιστορικότερο ευρωπαϊκό θρίαμβο του.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ δυστυχώς – και δυστυχώς πέρα από χρώματα και συλλογικές προτιμήσεις, δυστυχώς για την ομαλή εξέλιξη και κατάληξη μιας ποδοσφαιρικής χρονιάς – όμως ξέφυγε.

Και ξέφυγε εντελώς. Φουντώνει – ενορχηστρωτικά με τα «εξαπτέρυγα» - έναν πόλεμο, χωρίς να δίνει λογαριασμό για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Και να το έχει προκαλέσει αυτή.

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έχουν να λύσουν σε μερικές εβδομάδες σημαντικές αγωνιστικές διαφορές με δέλεαρ ένα τρόπαιο.

Από την Τούμπα έκαναν – μετά λόγου γνώσεως κι αυτό είναι το χειρότερο… - 100% εσφαλμένη, χρονικά, επιλογή, για να κηρύξουν επίσημα τον πόλεμο στον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη.

Η χρονική στιγμή «σκούζει» από μίλια μακριά ότι μπορεί να προβεί σοβαρότατα επιζήμια για ολόκληρο το άθλημα.

Για το καλό του οποίου – υποτίθεται – ότι κόπτεται, το προασπίζει, το τιμά και το θέλει «κρυστάλλινο», ο «επενδυτής» ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ (πολλά θαυμαστικά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!).

Αυτές τις ώρες το εύλογο θα ήταν να εστιάζουμε όλοι στο κορυφαίο ευρωπαϊκό ραντεβού των «ερυθρολεύκων» με την πρόκριση στους «8» του Champions League.

Βλέπεις, όμως, δεν σε αφήνουν να αγιάσεις. Δεν γίνεται να μη θιγούν θέματα, άπαξ και πάει ο άλλος να ξυστεί στη γκλίτσα του τσοπάνη…

Τέλος πάντων. Το «Ολντ Τράφορντ», που σε μια χώρα όπου θα λειτουργούσε το αυτονόητο, θα αναδεικνυόταν σε καταλυτική «εκεχειρία» αλλά παρατηρείται το άκρως αντίθετο, ας το εκμεταλλευθούμε εμείς, για να πάμε παρακάτω.

Στην πραγματική αξία του ποδοσφαίρου, στην ρεαλιστική λάμψη του και μαγεία της μπάλας.

Ο Ολυμπιακός θα επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι:
* Παρά το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα
* Παρά τα χάλια της Γιουνάιτεντ
* Παρά την τεταμένη ατμόσφαιρα σε βάρος του Μόγιες, ο οποίος μαζί με την ομάδα του αναμένουν πρόκριση επί του Ολυμπιακού για να πάρουν έτσι – έστω προσωρινή – «άφεση αμαρτιών» από τους (φλεγματικούς, πλην έξαλλους Βρετανούς) οπαδούς τους…

Κάν’ το όπως Φάληρο

…το φαβορί εξακολουθεί να είναι αυτή η μυθική φανέλα που φέρει το έμβλημα του «διαβόλου».
Διάβολοι πρέπει να (ξανά)γίνουν οι «ερυθρόλευκοι» στο γήπεδο ώστε να κλέψουν πρόκριση και δόξα από τους… πραγματικούς διαβόλους.

Ναι, εφόσον οι παίκτες του Ολυμπιακού κατορθώσουν να επαναλάβουν εμφάνιση παρόμοια με εκείνη του 2-0 του Φαλήρου – σε τρεξίματα, πάθος, αυτοπεποίθηση, αυταπάρνηση, ψυχραιμία, εγκεφαλικό και πειθαρχημένο παιχνίδι με καθαρό μυαλό – αγγίζοντας για δεύτερη φορά τα όρια της τελειότητας, τότε θα την «πετάξουν» έξω τη Γιουνάιτεντ.

Ο Ολυμπιακός με το σκορ του Καραϊσκάκη ίσα που έφερε περίπου στην ευθεία την «παλάντζα» των ποσοστών πρόκρισης.

Ο δρόμος εξακολουθεί δύσβατος απέναντι σε έναν αντίπαλο που όπως και να γίνει, ό,τι και να είναι, αποπνέει δέος και σεβασμό.
Η ποδοσφαιρική απόσταση της Ελλάδας από την Αγγλία έχει μικρύνει, αλλά ουδέποτε θα κλείσει.

Η παράδοση στο Νησί με τους Εγγλέζους, είναι αρνητικότατη.
Οι απουσίες των «ερυθρολεύκων» δεν είναι λίγες. Και είναι και καίριες.

Εύχομαι τουλάχιστον να είναι απόλυτα καλά (εννοώ και αγωνιστικά) ο Ιβάν Μαρκάνο, η παρουσία (και θέση) του οποίου είναι νευραλγική, στις συνθήκες παιχνιδιού που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός.

Σύμφωνοι, ο Μίτσελ δεν παρατάσσει ποτέ την ομάδα κλειστά και παθητικά. Την επιθετική νότα της, δεν της την αφαιρεί ποτέ.

Ωστόσο το βράδυ της Τετάρτης, δε θέλει ιδιαίτερη ποδοσφαιρική γνώση, ούτε φαντασία: Η ανασταλτική λειτουργία, το «γεμάτο» κέντρο, η αλάνθαστη άμυνα και το… χτύπημα της κόμπρας, είναι τα συστατικά πρόκρισης.

Μυστικά δεν υπάρχουν.

πηγη:sportdog