Το ευρωπαϊκό τρίγωνο των επαφών Σαμαρά

Συναντήσεις των οποίων τα αποτελέσματα χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα κρίσιμα –αν όχι και καθοριστικά- για τη συνέχεια της εφαρμογής του δημοσιονομικού προγράμματος, και φυσικά για το εύρος της ισχύος με την οποία θα πολιτευθεί το προσεχές διάστημα ο ίδιος και η κυβέρνησή του στο εσωτερικό της χώρας.

Ως γνωστόν, την Τετάρτη ο κ. Α. Σαμαράς υποδέχεται στην Αθήνα τον πρόεδρο του Eurogroup κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, την Παρασκευή θα επισκεφθεί στο Βερολίνο

την Καγκελάριο κ. Ανκελα Μέρκελ και το Σάββατο στο Παρίσι θα κλείσει το «καυτό» τρίγωνο των ευρωσυναντήσεων με τον Γάλλο Πρόεδρο κ. Φρανσουά Ολάντ.

Το σχέδιο του Ελληνα πρωθυπουργού είναι μάλλον απλό: Με σχεδόν μοναδικό «ισχυρό χαρτί» την απόλυτη προσήλωση της κυβέρνησης στις επιταγές των μνημονιακών υποχρεώσεων, όπως αυτή καταγράφεται στην απόφαση για αυστηρή υιοθέτηση των μέτρων κόστους 11,5 δις που ζητεί η τρόϊκα στην παρούσα φάση, ο κ. Σαμαράς αναμένεται να επιδιώξει αφενός μια θετική δημόσια δήλωση των ισχυρών εταίρων για το μέλλον της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, και αφετέρου το «άνοιγμα» της συζήτησης για την επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο έτη.

Στο σημείο αυτό φαίνεται να είναι, ακριβώς, και το μοναδικό στοιχείο που θα φανεί εάν υπάρχει συνέπεια αρχικών σχεδιασμών και «επικαιροποιημένης» πρακτικής, εκ μέρους του πρωθυπουργού. (Ολες οι άλλες θέσεις του περί αλλαγής μέτρων που εμπεριέχονται στις δανειακές συμβάσεις, αλλά κρίνονται όχι απλώς αναποτελεσματικές, αλλά και βλαπτικές για την ελληνική οικονομία, αφού τροφοδοτούν την ύφεση, έχουν επί του παρόντος εγκαταλειφθεί).

Ο κ. Σαμαράς γνωρίζοντας εξ αρχής τις ευρωπαϊκές ενστάσεις έναντι του συγκεκριμένου αιτήματος, επειδή μια απόφαση για επιμήκυνση συνεπάγεται επιπλέον κόστος για τους εταίρους, φέρεται να έχει στη φαρέτρα του ένα υπό προϋποθέσεις «ισχυρό χαρτί»: ένα σχέδιο μέσω του οποίου θα καθίσταται σαφές ότι το όποιο κόστος θα επιμεριστεί σε ελληνικούς ώμους και όχι στους πιστωτές.

«Το πρόσθετο κόστος του προγράμματος (Σ.σ. αν συναποφασιστεί με τους πιστωτές η επιμήκυνση) θα αντιμετωπιστεί με δικούς μας πόρους, μέσω δυναμικής διεύρυνσης του σχεδιασμού των αποκρατικοποιήσεων», έχει πει ο πρωθυπουργός.

Με άλλα λόγια, ο δικός του προγραμματισμός – και προφανώς οι σχετικές εντολές που δίνει στους αρμόδιους υπουργούς, είναι να επιδιωχθεί η λεγόμενη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε ποσοστό τόσο μεγαλύτερο εκείνου που προβλέπεται από το Μνημόνιο, όσο χρειάζεται για να εξασφαλιστεί το επιπλέον κόστος της επιδιωκόμενης «επιμήκυνσης» του χρόνου προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.

Βεβαίως, άλλο είναι ο σχεδιασμός «επί χάρτου», και εντελώς διαφορετική η προσπάθεια υλοποίησής του στην ελληνική πραγματικότητα, δεδομένων όχι μόνο της ανελαστικής λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, αλλά και των αντιδράσεων που αναμένονται στην πολιτική σκηνή έναντι τέτοιων σημαντικών προγραμμάτων.

Επί του παρόντος και με δεδομένη τη γενικότερη αβεβαιότητα που υπάρχει στους κ