Τιμωρήσατε το σύστημα ή τον εαυτό σας; (άποψη)

Του Μανώλη Ασαριώτη ([email protected])

Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να καταλάβω τι κάνει έναν άνθρωπο να ψηφίζει ένα ακροδεξιό-ναζιστικό κόμμα. Όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι όλοι αυτοί θέλουν να σκοτώσουν τους μετανάστες, είναι ομοφοβικοί, λύνουν τις διαφορές τους με τη βία, πιστεύουν ότι ο καλύτερος ηγέτης στην ιστορία ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, θεωρούν σωστή επιλογή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κανένας από αυτούς δεν έχει διαβάσει ούτε ένα κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας. Όχι μόνο εκείνης

που διδάσκεται στα σχολεία. Τόσα βιβλία υπάρχουν, που εξηγούν τι είναι ο φασισμός, ο ναζισμός, πώς εδραιώνονται, ποιες καταστάσεις τους ευνοούν, ποια είναι τα αποτελέσματά τους.

Αντιλαμβάνομαι την αγωνία του πολίτη να δείξει με τον πιο ηχηρό τρόπο την απέχθειά του για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση, που βιώνει τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι δυνατόν να επιλέγει μία ψήφο διαμαρτυρίας από μία ψήφο ευθύνης; Είναι δυνατόν να μην βγαίνει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για το πρόβλημά του, αλλά στα… μουλωχτά να προσπαθεί να «τιμωρήσει» το σύστημα;

Ωραία, πήρε η Χρυσή Αυγή ένα σεβαστό ποσοστό στις ευρωεκλογές. Και; Ποια ακριβώς είναι η τιμωρία του συστήματος; Να θυμάστε ότι η Χρυσή Αυγή έχει στηρίξει τις περισσότερες κυβερνητικές επιλογές. Άρα;

Μήπως απλά θέλετε κάποιον να μιλάει άσχημα στους υπόλοιπους βουλευτές; Ποιους; Εκείνους, που εσείς ψηφίσατε στο παρελθόν; Και μην μου πείτε ότι όλοι όσοι ψήφισαν τώρα Χρυσή Αυγή δεν έχουν ψηφίσει παλαιότερα αυτούς, που τώρα καταριούνται. Σε μία τέτοια περίπτωση το ΟΑΚΚΕ και το Μ-Λ ΚΚΕ θα ήταν στη Βουλή.