Τελευταίες καλοκαιρινές παραστάσεις στην Αθήνα

Και νάααα ʼμαστε πάλι εδώ, μαυρισμένοι και ξεκούραστοι! Είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι από εσάς έχετε κλείσει μήνα στην πρωτεύουσα∙ κι εγώ κοντεύω, αλλά ακόμα θαυμάζω το φετινό μου μαύρισμα... Αλλά για να σοβαρευτούμε, αρχίζω την εξέταση: Πόσες παραστάσεις είδατε; Τόσες και τόσες περιόδευαν σε όλη την Ελλάδα και σε όλη την Αθήνα. Όλο και κάπου θα πήγατε. Έεε; Όσο για ʼμένα, τον Σεπτέμβρη είδα λίγες, στις οποίες θα αναφερθώ περιληπτικά,

«Οιδίπους Τύρρανος» του Σοφοκλή

Η μοναδική τραγωδία που παρουσιάστηκε φέτος στην Επίδαυρο. Ο πολύ καλός σκηνοθέτης Τσεζάρις Γκραουζίνις (από την Λιθουανία) κατάφερε να κάνει μια εξαιρετική και απόλυτα μίνιμαλ παράσταση. Δύο πόρτες, μια καρέκλα και ένα χαλί ήταν τα μοναδικά σκηνικά αντικείμενα που υπήρχαν, τα οποία,  μάλιστα, «έπαιζαν» ρόλο στην παράσταση! Στα ίδια παλ χρώματα με τα σκηνικά αντικείμενα ήταν και τα λειτουργικά, άχρονα-σύγχρονα κοστούμια.

 Αυτή η παράσταση είχε κάτι που είχαμε να δούμε καιρό: αν και είχε απόλυτα σύγχρονη ματιά, η διανομή έγινε όπως στην αρχαιότητα:  ένας, αποκλειστικά, ανδρικός θίασος και τρεις ηθοποιοί, οι οποίοι έπαιζαν όλους τους κύριους ρόλους του έργου (δηλαδή οι δύο δευτεραγωνιστές υποδύονται από τρεις ρόλους ο καθένας).  Επίσης, όλοι οι ηθοποιοί ήταν συνέχεια επί σκηνής, λειτουργώντας σαν ομάδα και προωθώντας την εξέλιξη της υπόθεσης!

Ο Αιμίλιος Χειλάκης (Οιδίπους) ήταν απλός και καθηλωτικός. Πολύ καλός ως Κρέοντας, βοσκός εξ Κορίνθου και αγγελιοφόρος  ο Χρήστος Σαπουτζής. Ο Κων/νος Μαρκουλάκης απογοήτευσε πολλούς ως Τειρεσίας και Ιοκάστη, αλλά ήταν πολύ καλός στον ρόλο του βοσκού του Λάιου. Ένα (δεύτερο και τελευταίο) μείον της παράστασης ήταν το χωρίς νόημα αναπηρικό καρότσι της Ιοκάστης.

Κατά τα άλλα, ήταν μια εξαιρετική παράσταση, με πολύ καλή μουσική, χωρίς τίποτα κραυγαλέο. Έβλεπες πραγματικό θέατρο κι όσοι δεν την είδατε προλαβαίνετε την τελευταία παράσταση τη Δευτέρα 24/9 στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη. 

«Erofili synopsis 3» του Γ. Χορτάτση

Ο Σίμος Κακάλας, ο οποίος βραβεύτηκε με Έπαινο Σκηνοθεσίας από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών για το έργο «Λιωμένο Βούτυρο», και ο θίασός του παρουσιάζουν το έργο «Εrofili  synopsis», μια παράσταση βασισμένη στην Ερωφίλη του Γ. Χορτάτση. Η προηγούμενη εκδοχή της παράστασης «Ερωφίλη-άσκηση 2», παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην μικρή Επίδαυρο το 2010, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές. Η φετινή, η οποία ήταν η μόνη από τις τρεις εκδοχές που έχω δει, ήταν μια  πολύ ιδιαίτερη παράσταση, με στοιχεία σωματικού, αλλά και ιαπωνικού θεάτρου. Έπαιζε πολύ με τις σκιές, το άσπρο και το μαύρο, την αργή κίνηση και τον απόλυτο μινιμαλισμό. Θεωρώ την «Γκόλφω» και ειδικά το «Λιωμένο Βούτυρο» πολύ καλύτερες δουλειές∙  η Ερωφίλη έχει μια ωριμότητα, αλλά ίσως της έλειπε κάτι ακόμα! Ωστόσο να αναφερθώ σε δύο εξαιρετικές στιγμές της παράστασης αυτής: Στην αρχή, όταν η ηθοποιός γυρίζει στην πίσω πλευρά του κεφαλιού της την μάσκα πουλιού που φοράει, γυμνώνει την