Τα "ου" γίνονται μόδα στον Ολυμπιακό

Eίχαμε γράψει το Σάββατο ότι από το «Big – 5» της εφετινής Λίγκας (ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ, Ατρόμητος, Αστέρας, ΠΑΟ κατά σειρά περυσινής κατάταξης), οι οπαδοί του πρωταθλητή, του Αστέρα και του Παναθηναϊκού καλούνται να δείξουν περισσότερη υπομονή και να είναι πιο επιεικείς στις κρίσεις τους για τις σχεδόν ολοκαίνουριες ομάδες τους. Αρκετούς νέους έχει και ο ΠΑΟΚ.

Εχει, όμως και επίσημα ματς στα πόδια του και 5-6 παίκτες «κορμού» από πέρυσι (Λίνο, Σάλπι, Κατσουράνης, Αθανασιάδης, Λάζαρ, Λόρενς), ενώ Τζιόλης και Κίτσιου δεν χρειάζονται χρόνο προσαρμογής. Οσο για τον Ατρόμητο; «Εκλεισε» το ρόστερ του από τον... Ιούνιο, ίσως αποκτήσει έναν επιπλέον χαφ, αλλά ο κόουτς Παράσχος είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του για μια έτοιμη ομάδα, η οποία παρουσιάστηκε αδιάβαστη στην πρεμιέρα...

Επτά νέους, λοιπόν, ο Ολυμπιακός στην ενδεκάδα του (Ρομπέρτο, Σαλίνο, Μετζανί, Ντομίνγκεζ, Κάμπελ, Βάις και Σαβιόλα), οκτώ ο Παναθηναϊκός (Μαρινάκης, Νάνο, Κουτρουμπής, Σίλντενφελντ, Μέντες, Αμπεϊντ, Καρέλης, Μπαϊράμι), μόνο τέσσερις ο Αστέρας (Λισγάρας – Γκοϊάν στο κέντρο της άμυνας και Γκρατσίνι – Μπαράλες μπροστά, έρχεται και ο Καράσκο...). Χειρότερη εμφάνιση βάσει συνθηκών αγώνα, δυναμικότητας αντιπάλου και ασφαλώς υλικού; Ο Ολυμπιακός. Ναι, ο Κάμπελ δεν είναι Μιραλάς. Ναι, ο Βάις δεν είναι «Γκαλέτι» στα καλά του. Ναι, ο Τσόρι δεν είναι προ διετίας Ιμπαγάσα. Όμως από την άλλη, ο Μήτρογλου έχει περάσει πολλές «πίστες βελτίωσης» τα τελευταία δύο χρόνια. Και Σαβιόλα δεν είχε ο ΟΣΦΠ. Και ο Φετφατζίδης πλέον υπολογίζεται από τον κόουτς. Και εκτός όλων των νέων μεσοεπιθετικών και του «κούνελου», στον πάγκο κάθονταν χθες Μασάντο – Φουστέρ – «Φέτφα» - Ολαϊτάν και «Μήτρο»! Ολοι θα έπαιζαν βασικοί παντού στην Σούπερ Λίγκα, πλην του ΠΑΟΚ!

Πολλές, πάρα πολλές επιλογές από τη μέση και μπροστά ο εφετινός Ολυμπιακός. Και το κυριότερο: με παίκτες όχι κορεσμένους. Με παίκτες που έχουν κίνητρα ατομικά πάρα πολλά. Άλλος για την πώλησή του, άλλος για τη δικαίωση της μεταγραφής του και τους τίτλους. Ισως πλην των Μασάντο και Φουστέρ, στους οποίους κάποιος ίσως να έχει αρκετά να προσάψει, όχι όμως το οτιδήποτε περί επαγγελματισμού – συνέπειας – φιλότιμου.

Κι όμως. Πάλι αποδοκιμασίες! Πάλι «ου». Και στο 45' και στο 93'. Τείνει να γίνει μόδα πλέον η «γιούχα» στον Ολυμπιακό. Πολύ πιο εύσχημος τρόπος από τις ύβρεις εναντίον προπονητών και παικτών και τα ερ(εθ)ιστικά «Εκανες τον Θρύλο ΑΕΚάκι – Μαρινάκη – Μαρινάκη», για να εκδηλώσουν την αποστροφή τους προς αυτό που είδαν. Όπως στα αγγλικά γήπεδα. Κύριοι, σας αγαπάμε, σας στηρίζουμε, αλλά δεν γουστάρουμε αυτό που βλέπουμε: «ου» και καληνύχτα. Νικήσατε, αλλά να το ξέρετε ότι δεν παίξατε καλά, περιμένουμε πολλά περισσότερα, ξυπνήστε.

Ημουν ανέκαθεν υπέρ των «ου» στην κερκίδα. Εχουμε δει όλοι μας και γιαούρτια και προσωπικές επιθέσεις και «ντου» και «καρτέρια» και απίστευτες ύβρεις και «πεσίματα» σε παίκτες και (σχεδόν σε όλες τις) ομάδες στην Ελλάδα. Το «ου» μου φαίνεται πολύ cool και φυσιολογικό. Το ζήτημα για τον Ολυμπιακό είναι ότι πλέον η αποδοκιμασία «αγγίζει» πολύ μεγαλύτερη μερίδα εκείνων που πάνε στο γήπεδο. Και, ασφαλώς, ότι οι απαιτήσεις έχουν εκτοξευτεί εφέτος. Και λόγω της περυσινής «άχρωμης» σεζόν που έκλεισε απογοητευτικά με το 1-1 εναντίον του ΠΑΟ και τον τελικό του Κυπέλλου και λόγω των μεταγραφών που ακυρώνουν κάθε ευθύνη του Βαγγέλη Μαρινάκη στην οπαδική συνείδηση: όλο το βάρος στον Μίτσελ και στους παίκτες, δηλαδή σε εκείνους που παρουσιάζονται στο γήπεδο.

Εχει έναν μήνα ακόμη ο κόουτς για να παρουσιάσει κάτι καλύτερο: 17 Σεπτεμβρίου αρχίζει το Τσάμπιονς Λιγκ. Μέχρι τότε, έχει μπροστά του μόνο τρία ματς πρωταθλήματος. Κατά σειρά με τον Ατρόμητο στο «Γ. Καραϊσκάκης", τον Λεβαδειακό εκτός έδρας και την Ξάνθη στο Φάληρο, τρεις – τέσσερις ημέρες προτού κουνήσει το σεντόνι. Άλλη ομάδα στην Ελλάδα, όμως, άλλη ομάδα στην Ευρώπη: αξίωμα αυτό για κάθε πρωταθλητή Ελλάδας. Άλλες οι ανάγκες με την Καλλονή, άλλες με την Γιουβέντους (έχω... προαίσθημα). Μα, από όλους τους προπονητές που τα τελευταία 15 χρόνια κλήθηκαν να ανταποκριθούν στα δύο καρπούζια, μόνο δύο έχω την εντύπωση πως πάνω – κάτω με τον ίδιο τρόπο και με συγκεκριμένη (διαφορετική μεταξύ τους βεβαίως) ποδοσφαιρική ταυτότητα διαχειρίστηκαν σωστά τα... καρπούζια. Ο Σέρχιο Μαρκαριάν που έχασε (αήττητος μέχρι τότε) τον τίτλο στη Ριζούπολη και στις λεπτομέρειες τον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ από την Μπάρτσα και ο Ερνέστο Βαλβέρδε μια δεκαετία μετά, που έχασε τον προημιτελικό του Europa Legaue από την αστοχία, την ανωριμότητα και το μπλακ άουτ στη ρεβάνς με την Μέταλιστ.

Για να μην πολυλογώ: με αυτό το υλικό που διαθέτει ο Μίτσελ και όπως είδα χθες τον Ολυμπιακό, δεν έχει λόγο να παίζει με 4-3-3 και να αφήνει εκτός ενδεκάδας τον Μήτρογλου (τον Σαβιόλα δεν θα τον κρατήσει ποτέ στον πάγκο αφού δεν τον κράτησε χθες...). Στα περισσότερα (δεν είναι ανάγκη σε όλα) προτιμότερο μοιάζει είτε το 4-4-1-1 με τον «κούνελο» πίσω από τον Μήτρογλου και εκτός ενδεκάδας έναν εκ των Κάμπελ – Βάις, είτε το 4-1-3-2 που μοιάζει πιο ρισκαδόρικο, με όλα τα «βιολιά» μέσα!

Στο Τσάμπιονς Λιγκ, ναι, θα αλλάξεις. Αφού, όμως, είσαι καινούρια ομάδα και έχεις δείξει ότι με τον συγκεκριμένο κόουτς δεν σου «βγαίνει» ταυτότητα σταθερή, δεν μπορώ να καταλάβω ποιος ο λόγος της ανελαστικότητας.

Ο προπονητής σε κάθε ομάδα καλείται να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις κάθε διοργάνωσης και αγώνα. Και θαρρώ πως ο Μίτσελ πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται το «ξεκόλλημα» από το 4-3-3 στη Λίγκα, με βασικό στόχο να πάρουν χρόνο ΜΑΖΙ, να ταιριάξουν και να αποδώσουν ο Σαβιόλα με τον Μήτρογλου. Για κάθε οπαδό, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, το 3-0 και το 4-1 είναι προτιμότερο από το 1-0 με τρεις – τέσσερις ευκαιρίες. Το θέμα είναι ποιες ομάδες διαθέτουν το κατάλληλο υλικό για τέτοια μεγάλα σκορ και άνετες νίκες.

Ε, ο Ολυμπιακός – αν μη τι άλλο- για τη Σούπερ Λίγκα, το διαθέτει αυτό το υλικό. Αν δεν δούμε μαζί το δίδυμο σε τρία – τέσσερα ματς, συμπεράσματα δεν θα βγάλουμε. Χθες, ο Μήτρογλου «άλλαξε» τον Αργεντινό, ίσως λόγω και της κόπωσης του «κούνελου». Στα επόμενα ματς όμως; Τα «ου»... παραμονεύουν.

Υ.Γ. 1: Δεύτερη πολύ καλή εμφάνιση του πολυθεσίτη και εργατικού Γιάννη Μανιάτη (όχι μόνο για το γκολ) μετά το Αυστρία – Ελλάδα 0-2. Προσθέτει στοιχεία στο παιχνίδι του διαρκώς και μπράβο του. Στον «οργανισμό» του Ολυμπιακού κάποια στιγμή πρέπει να εκτιμήσουν και τους παίκτες που δεν μπορούν να κάνουν τακουνάκια, «ψαλίδια» και ντρίμπλες. Χωρίς τους «υπόλοιπους» δεν στέκεται ομάδα ανταγωνιστικά στο μοντέρνο ποδόσφαιρο.

Υ.Γ. 2: 14 κόρνερ κέρδισε χθες ο Ολυμπιακός και στα... 12 έψαχναν οι εκτελεστές τον Σιόβα. Ο αντίπαλος «λαλάκας» είναι; Δεν το καταλαβαίνει; Καμιά κομπίνα στο πρώτο δοκάρι, στην εναλλαγή θέσεων, στην πρώτη πάσα με τελική κατάληξη σουτ και όχι σέντρα; Όλα... καλά επειδή το «κάρφωσε» ο Μανιάτης με σουτ (!) από κόρνερ; Από την άλλη πλευρά, πολλά γκολ από κεφαλιές ο ΟΣΦΠ δεν προβλέπεται να βρει εφέτος. Είναι «κοντή» ομάδα: μόνο οι δυο στόπερ του, ο Μήτρογλου (όταν παίζει) και ο Κάμπελ είναι ψηλά κορμιά. Και αυτό πρέπει να το προσέξει πολύ και στα αμυντικά στημένα. Περισσότερη δουλειά για τον καλό Ρομπέρτο...

ΠΗΓΗ gazzetta.gr