Ουκρανία: Το άγχος της Ρωσίας και η ευρωπαϊκή ασφάλεια

Τον Φεβρουάριο του 1945 οι Big Three, δηλαδή η Σοβιετική Ένωση, η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ, δια των Στάλιν, Τσώρτσιλ και Ρούσβελτ αντίστοιχα, αποφάσιζαν στο μέγαρο Λιβάντια της Γιάλτας το μέλλον του μεταπολεμικού κόσμου. Όσον αφορά στην Ευρώπη, αυτό σήμαινε συμφωνίες χωρίς τη συμμετοχή Ευρωπαίων. Οι ψυχροπολεμικές επαφές της Ρωσίας με τις ΗΠΑ

για το ζήτημα της Ουκρανίας και τα παρελκόμενά του, που στην πραγματικότητα εμπεριέχουν την στρατιωτική και ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, παρουσιάζουν μια αναλογία που δεν μπορεί να παραγνωριστεί.

Η Ρωσία από την πλευρά της θεωρεί απώλεια στρατηγικού βάθους την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς και δεν φαίνεται σε καμία περίπτωση διατεθειμένη να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο στην Ουκρανία. Τουναντίον απαιτεί ως εκκίνηση των διαπραγματεύσεων την αποχώρηση των νατοϊκών στρατευμάτων από όλες τις χώρες που συνορεύουν με την ίδια. Χρησιμοποιεί το βάρος του γειτνιάζοντος όγκου της για καθίσει τους αντιπάλους της στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, επιδιώκοντας σαφή τακτικά κέρδη.

Οι αμφιταλαντευόμενες ΗΠΑ και ο ευρωπαϊκός «νάνος»

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους δείχνουν τα δόντια τους, αλλά ακόμα κι αν η Ρωσία εισβάλει αύριο στην Ουκρανία είναι μάλλον αβέβαιο ότι θα αντιδράσουν στρατιωτικά, τουλάχιστον με άμεσο τρόπο στην αυλή της Ρωσίας. Θα έμοιαζε σαν να επενέβαινε στρατιωτικά η Ρωσία σε μια εισβολή των ΗΠΑ στο Μεξικό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πάλι παρακολουθεί αμέτοχη της εξελίξεις, όντας από στρατηγικής απόψεως «νάνος».

Οι σχετικές εκκλήσεις της, ακόμα και όταν όταν προέρχονται από τον ύπατο εκπρόσωπο για την εξωτερική πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ, φέρουν εμφανή τα σημάδια της γραφικότητας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια ενημέρωσης προς τους δημοσιογράφους πριν από τη Σύνοδο του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ρωσίας, η Αμερικανίδα Μόνιμη Αντιπρόσωπος Τζούλιαν Σμιθ, ερωτηθείσα σχετικά με την άποψη του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ότι πρέπει να υπάρξουν και ευρωπαϊκές προτάσεις στις συνομιλίες, απάντησε μάλλον ειρωνικά: «Μα, όταν σκέφτομαι το ΝΑΤΟ, σκέφτομαι την Ευρώπη. Υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες γύρω από το τραπέζι».