Ο Θάνος Τζήμερος, πέρα από την πολιτική: Mια «καυτή» συνέντευξη που θα συζητηθεί

Attikipress.gr |Ηλεκτρονική ενημέρωση.

Ανατρεπτικός, αθυρόστομος, ειλικρινής, ευαίσθητος, κυνικός, μουσικός, πολιτικός, επιχειρηματίας, χαζομπαμπάς. Τι να πρωτορωτήσεις τον Θάνο Τζήμερο;

Ήθελα να ανακαλύψω τον άνθρωπο πέρα από την πολιτική.

Να καταλάβω πώς κάποιος από τη μουσική, στρίβει το τιμόνι στο marketing κι από κει στην πολιτική. Πώς από τις αρμονίες του Μπαχ αποφασίζει να εκτεθεί στις πολιτικές παραφωνίες και τα αχ-βαχ της κρίσης και μάλιστα με έναν τρόπο που προκαλεί τα πάθη.

Γιατί όσοι τον παρακολουθούν, ή τον λατρεύουν ή τον μισούν. Και κάποιοι λατρεύουν να τον μισούν. Μιλήσαμε «με το καλημέρα» στον ενικό.

Νομίζω ότι με τον Θάνο δεν μπορείς να μιλάς στον πληθυντικό, είναι αφύσικο.

Μετάνιωσες που άφησες τη μουσική;

Την άφησα ως επάγγελμα. Μουσική παίζω κάθε μέρα. Μπορεί να μην παίζω πια για άσκηση τις 5 και τις 10 ώρες που έπαιζα κάποτε, αλλά θα ξεκλέψω ένα μισάωρο για λίγο κιθάρα, λίγο πιάνο, λίγο φυσαρμόνικα. Η μουσική σε καθαίρει. Σαν να είσαι αμαρτωλός, βαφτίζεσαι στην ομορφιά της και εξαγνίζεσαι.

Σπούδασες κλασική μουσική. Να υποθέσω ότι αυτή προτιμάς να ακούς;

Όχι. Η κλασική μουσική είναι κατά 60% σαβούρα. Φλύαρα, βαρετά έργα χωρίς ίχνος έμπνευσης. Ένα άλλο 30% κάπως τρώγεται και ένα 10% είναι αριστουργήματα. Ακούω πολλά είδη μουσικής, εκτός από ποπ και σκυλάδικα. Διαμάντια υπάρχουν παντού. Όταν ήμουν στη Γερμανία, στα ρεσιτάλ που έδινα, έβαζα στο ίδιο πρόγραμμα δίπλα στις σουίτες του Μπαχ, Χατζιδάκι και Ζαμπέτα.

Γιατί επέστρεψες από τη Γερμανία;

Γιατί διαπίστωσα πως μου ήταν αδύνατο να ζήσω σε μια χώρα που δεν μιλούν Ελληνικά.

Τέτοιο στερητικό σύνδρομο με τη γλώσσα;

Η ελληνική γλώσσα είναι η ίδια μου η υπόσταση. Την πλάθω και με πλάθει. Την αποδομώ και την ανασυνθέτω, με νεολογισμούς, υβριδικές λέξεις και καινοφανείς έννοιες. «Γεννάω» με την ελληνική γλώσσα. Με κάθε άλλη γλώσσα είμαι, το πολύ, σαν επισκέπτης στο μαιευτήριο.

Την χρησιμοποιείς πάντως συχνά με οξύτητα.

Τη χρησιμοποιώ ως εργαλείο και ως όπλο. Άρα, κάποιες φορές και με οξύτητα. Αυτό, πάντως, που λες οξύτητα είναι σε σύγκριση με αυτό που θεωρούμε ηπιότητα. Όταν ο πολιτικός λόγος έχει ευνουχισθεί τόσο πολύ, είτε λόγω κορεκτίλας είτε από την προσπάθειά του να μη θίξει κανέναν, ο ευθύς ανεπιτήδευτος λόγος, ο δικός μου και της Δημιουργίας φαίνεται οξύς, ενώ απλώς, κυριολεκτεί.

Πώς να ονομάσεις τον Τσίπρα, ας πούμε; Ασυνεπή; Ανακόλουθο; Επιλήσμονα των υποσχέσεών του; Είναι ένας απατεώνας του κερατά! Ένας αλήτης που κορόιδεψε το σύμπαν. Εκτός κι αν αυτά που έλεγε τα πίστευε. Οπότε είναι εντελώς ηλίθιος, για νοσηλεία. Δεν ξέρω ποιο είναι χειρότερο. Πώς να ονομάσεις τις υπουργάρες του, οι περισσότεροι με εμφανείς, δια γυμνού οφθαλμού, ψυχικές διαταραχές βαρειάς μορφής; Η κυριολεξία στη γλώσσα είναι ηθική. Το σοφτάρισμα είναι μια μορφή απάτης.

Είσαι πάντα έτσι; Και στις προσωπικές σου σχέσεις;

Στις προσωπικές σχέσεις που επιλέγω, φιλικές ή ερωτικές, ναι. Αν σε κάποιον πεις ψέματα, αυτόματα τον υποτιμάς μέσα σου. Άρα η σχέση σου μαζί του υποβαθμίζεται. Σ΄αυτές που δεν είναι κατόπιν επιλογής, με τους συγγενείς, ας πούμε, ή τους απλώς γνωστούς, δεν μπορείς να είσαι έτσι. Εκεί σταθμίζεις το αποτέλεσμα και το τι αντέχει ο καθένας να ακούει. Γιατί να πληγώσεις κάποιον όταν δεν αντέχει την αλήθεια; Συχνά, δεν σου πέφτει και λόγος. Πάντως αν θες να σου λένε αλήθεια, πρέπει να μπορείς και να την ακούς.

Yπάρχει κάτι που δεν θα άντεχες να ακούσεις;

Όχι. Όσο σκληρό κι αν είναι.

Ας πούμε το ότι μια γυναίκα που είσαι ερωτευμένος, αγαπάει άλλον.

Αγαπάει άλλον ή αγαπάει… και άλλον; (γέλια)

Μπορεί να συμβεί αυτό;

Γιατί όχι; Άμα κι ο άλλος είναι αξιαγάπητος;

Δεν είναι ο άνθρωπος μονογαμικό όν;

Όχι. Μονογαμικό τον κάνουν οι κοινωνικές συμβάσεις και οι θρησκευτικογενείς ενοχές. Δηλαδή τι σημαίνει μονογαμικός; Από τα 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στη γη, η Μαρία βρήκε το άλλο της μισό στον Γιάννη που πηγαίνανε μαζί σχολείο; Και έκλεισε ως γυναίκα;

Τι θα έκανες λοιπόν αν αγαπούσε άλλον ή… και άλλον;

Οτιδήποτε κινείται στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας. Αυτό το «να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι, τι καημός τι καημός» δεν το κατάλαβα ποτέ. Οι σχέσεις: πνευματικές, συναισθηματικές, σαρκικές είναι αμφίδρομες. Αλλιώς, απλώς προβάλλεις στον άλλον τη φαντασίωσή σου, ερήμην του. Ουσιαστικά τον αγνοείς. Κάποια στιγμή θα σε φτύσει. Λογικό είναι.

Ποια ήταν η πρώτη σου σχέση;

Στον Βόλο όταν ήμουν μαθητής. Με μια έκφυλη διανοούμενη. Ο πιο αφροδισιακός συνδυασμός.

Έρωτας ή σεξ. Τι διαλέγεις;

Και τα δύο δεν γίνεται;

Αν δεν γίνεται;

Σεξ. Είναι καθαρό, ειλικρινές, τίμιο, αμοιβαίο. Ο έρωτας μπορεί να είναι και αυθυποβολή.

Κι ο μεγάλος έρωτας;

Μεγάλη αυθυποβολή!

Ζηλεύεις;

Ποτέ. Δεν ξέρω καν τι είναι αυτό το συναίσθημα. Υποθέτω ότι σχετίζεται με την κτητικότητα, την ανασφάλεια αλλά και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Προσπαθώ να το καταλάβω από περιγραφές τρίτων. Κινούμαι σε ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν αξιών. Όλους τους ανθρώπους, φυσικά και τους ανθρώπους μου, τους θέλω ελεύθερους, αδέσποτους. Μόνο τότε έχουν αξία οι επιλογές τους και ενδεχομένως η αυτοδέσμευσή τους. Βέβαια η ελευθερία πάει πακέτο με την ευθύνη. Κι οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει να απαιτούμε ελευθερία, αλλά να φορτώνουμε την ευθύνη σε άλλους. Η ελευθερία σου έχει κόστος, που θα το πληρώσεις εσύ, όχι ο άλλος.

Εσύ, το κόστος τού να παρατήσεις τις σπουδές σου ας πούμε πώς το πλήρωσες;

Ακούγοντας τον εξάψαλμο από τους δικούς μου τότε και από τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ τώρα!

Τι σου έλεγαν οι δικοί σου;

Λογικά πράγματα: τη μουσική να την έχεις για χόμπι, όχι για επάγγελμα, γιατί θα πεθάνεις στην ψάθα!

Είχαν δίκιο;

Απόλυτο. Αλλά έπρεπε όλα να κάνουν τον κύκλο τους. Και τον έκαναν. Μουσική έπαιξα, δίδαξα, συνέθεσα, εδώ και στη Γερμανία, επί 13 χρόνια. Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και είπα «από δω και μπρος θα την έχω για χόμπι, όχι για επάγγελμα.» Αν το έκανα αυτό στα 18, θα ένοιωθα ότι κάτι έμεινε μέσα μου ανολοκλήρωτο. Το έκανα στα 30, οπότε ήμουν χορτάτος από όλα όσα η ζωή ενός μουσικού προσφέρει. Το να είσαι χορτάτος από τους «πειρασμούς» είναι η καλύτερη θωράκιση στις προκλήσεις τους. Αλίμονο στους πεινασμένους, και σε όσους μπλέκουν με πεινασμένους…

Κι αν είναι οι ψηφοφόροι πεινασμένοι, κυριολεκτικά;

Θ.Τ. Οποιοσδήποτε άλλος πολιτικός θα σου απαντούσε «εμείς θα τους δώσουμε δουλειά, θα τους δώσουμε επιδόματα». Εγώ σου απαντάω πως θα τους δώσω τη δυνατότητα να βρουν ή να φτιάξουν μια δουλειά χωρίς το κράτος να τους κλέβει με τη φορολογία και να τους βάζει τρικλοποδιά σε κάθε βήμα με τη Δημόσια Διοίκηση. Αυτό βέβαια χρειάζεται δομικές μεταρρυθμίσεις. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Περιμένεις να σε ψηφίσουν λέγοντάς τους αυτό;

Ναι, περιμένω να ψηφίσουν τη «Δημιουργία, ξανά!» οι νοήμονες, που είναι σίγουρα περισσότεροι από το 3% του πληθυσμού. Όσοι τραγουδούν «πεθαίνω για σένα κι ας είσαι απάτη» δυστυχώς ψηφίζουν με τον ίδιο τρόπο.

Πώς ήταν η ζωή στη Γερμανία; Τι σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ζώντας εκεί;

Ο τρόπος που σε αντιμετώπιζαν όλοι. Με ευγένεια και σεβασμό. Το ότι το κράτος λειτουργεί για να σε εξυπηρετεί, οι νόμοι εφαρμόζονται, οι πολίτες είναι υπεύθυνοι, η καθημερινότητα έχει ποιότητα. Όλα καθαρά, τακτοποιημένα, φροντισμένα. Θυμάμαι μια φορά που οδηγούσα με κατακλυσμό. Δεν έβλεπες ούτε στα 3 μέτρα. Και ξαφνικά αντικρίζω μπροστά μου φώτα να αναβοσβήνουν, πορτοκαλί κορίνες κι ένα συνεργείο που έκανε έργα στο δρόμο. Φορούσαν νιτσεράδες και δούλευαν κανονικά σαν να μην τρέχει τίποτε. Κι από πάνω έριχνε τον Νιαγάρα.

Πώς ήσουν ως δάσκαλος μουσικής;

Πρέπει να ρωτήσεις τους μαθητές μου. Προσπαθούσα μέσα από τη μουσική να τους ανοίξω ένα παράθυρο στον κόσμο της Τέχνης και της Φιλοσοφίας, να τους κάνω να πουν όπως ο ποιητής: «μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου». Να δουν την ουσία της ζωής, πέρα από το περίβλημά της. Απ’ ό,τι μου λεν οι μαθητές μου που συναντώ, κάτι κατάφερα.

Είναι ανασφαλείς οι καλλιτέχνες;

Και ανασφαλείς και… ανασφάλιστοι! Καθώς δεν υπάρχει αντικειμενικός προσδιορισμός της αξίας τους, η επαγγελματική τους υπόσταση, άρα και η ίδια η ζωή τους εξαρτάται από τη γνώμη του ενός και του άλλου. Και επιδιώκουν να φαίνονται σε όλους συμπαθείς. Αλλά έχουν κι άλλα «κουσούρια». Το ότι σκέφτονται με εικόνες και σύμβολα και προσπαθούν να απευθυνθούν σε ένα όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό τούς κάνει να έχουν μια απλοϊκή, παιδική αντίληψη της πραγματικότητας, σαν ένα παιχνίδι με καλούς και κακούς.

Γι΄αυτό οι περισσότεροι είναι αριστεροί. Νομίζουν ότι τους έχει στην απέξω ο κακός καπιταλισμός και μόλις έρθει ο κομμουνισμός θα δίνουν συναυλίες σε γεμάτα γήπεδα και θα τους σφίγγει στην αγκαλιά του ο Γ. Γραμματέας του κόμματος. Το χειρότερο είναι πως έχουν την απαίτηση, επειδή τραγουδάν, παίζουν θέατρο, κ.λπ., η Πολιτεία δηλαδή εσύ κι εγώ να τους πληρώνουμε. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όλα τα επαγγέλματα διέπονται από τον κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης.

Συνέντευξη στην Ευτυχία Παπούλια

Το άρθρο Ο Θάνος Τζήμερος, πέρα από την πολιτική: Mια «καυτή» συνέντευξη που θα συζητηθεί εμφανίστηκε πρώτα στο Alphafreepress.gr.