Ο Φαήλος Κρανιδιώτης αφηγείται την εκλογική εμπειρία του

«Αν θες να προσπαθήσεις να κάνεις κάποιον φασίστα ή αναρχικό, ανάλογα με τις τυχόν ροπές του, βάλτον υποψήφιο. Μόνο η παιδεία του κι η λογική του θα τον σώσει. Αν περπατήσεις στην πιάτσα με το κακόφημο τίτλο του πολιτευτή, θα ζήσεις όλη την βρωμιά και την παράνοια του χειρότερου πολιτεύματος, που όμως είναι τελικά το καλύτερο, ελλείψει άλλου της προκοπής. Θα σας πω λοιπόν εν τάχει την εμπειρία μου.

Μια μέρα μου τηλεφώνησε ένας τύπος, τοπικός κομματικός «παράγος», όπως ειρωνικά λένε οι Κύπριοι τον «παράγοντα», για να μου πει να

πάω στην κηδεία μιας νέας κοπέλας στον Κορυδαλλό, που σκοτώθηκε σε τροχαίο. Στεναχωρήθηκα πολύ και υπέθεσα ότι το δύσμοιρο κορίτσι ή κάποιος δικός της ανήκε ενεργά στη ΝΔ, για να μου ζητάει να πάω. Ο παράγος, όταν τον ρώτησα, μου απάντησε ότι δεν είχε ιδέα. Με λίγα λόγια, μου ζητούσε να πάω στην κηδεία μιας άγνωστης, να συστηθώ στους συντετριμμένους, επίσης άγνωστους μου, συγγενείς της, ως υποψήφιος, για να με δει κόσμος στην κηδεία! Έμεινε δε έκπληκτός από την σχεδόν υβριστική απάντησή μου, γιατί, όπως μου είπε, «μα άλλοι το κάνουν»! Και μόνο η σκέψη να παριστάνω τον «φίλο του νεκρού», μου έφερε δάκρυα από τα γέλια και φυσικά απέχθεια στην ιδέα και μόνο τέτοιας ιεροσυλίας, να πας να εκμεταλλευτείς τον πόνο των ανθρώπων, που έχασαν το σπλάχνο τους.
Υπήρχε επίσης ένας Γκρούεζας, που υποδυόταν τον ενθουσιώδη ιδεολογικό οπαδό μου, ο οποίος τον τελευταίο μήνα των εκλογών αυτομόλησε φανερά, γιατί, λέει, δεν του «υποσχέθηκα» τίποτα και πήγε αλλού, όπου του «υποσχέθηκαν». Όπως δε ανακάλυψα, όταν προσπάθησε να στρατολογήσει συνεργάτες μου υπέρ άλλου, γιατί του είχα αναθέσει να στήσει το γραφείο μου, ήταν από καιρό αυτόμολος και γι’ αυτό μου έκανε και σαμποτάζ περιποιημένο. Ενώ, όπως επί είκοσι χρόνια έτρεχα στην μαχόμενη δικηγορία για τον επιούσιο, αυτός επί δυο μήνες έψαχνε για την ταμπέλα, αφού είχε φάει άλλους δυο για τα έπιπλα! Τελικά το γραφείο το έστησαν και το οργάνωσαν σε τέσσερις (4) μέρες, ποιοι άλλοι, δυο φίλοι, συνομήλικοί μου, απόστρατοι Αξιωματικοί των Ε.Δ., 20 μέρες πριν τις εκλογές.
Καιρό πριν, για τα Φώτα, είχα κανονίσει να πάω στο δύσμοιρο Πέραμα με το 80% ανεργία. Με παίρνει το προηγούμενο βράδυ ο Γκρούεζας, λέγοντας μου πως, αντί για το Πέραμα, έπρεπε να πάω στον Πειραιά, διότι εκεί θα πήγαινε ο Αντώνης. Εύλογα ρώτησα, «μα τι δουλειά έχουμε στην Α΄ Πειραιά;», και μου απάντησε «μα, εκεί θα είναι οι κάμερες». Θυμήθηκα ένα βίντεο με κάτι αγκωνιές και σπρωξίματα, ποιος θα βγει δίπλα στον Καραμανλή και με έπιασε θυμηδία στην ιδέα να παριστάνω τον Μητσάρα. Ο Γκρούεζας όμως, με πολύ σοβαρό και πεπειραμένο ύφος, μου είπε ότι υπάρχει λύση και μου την πρότεινε: να πήγαινα λίγες ώρες πριν και να στηνόμουν στην εξέδρα πρώτος – πρώτος! Με σκέφτηκα από τα χαράματα να στέκομαι με τις ώρες στην εξέδρα ολομόναχος, να με κοιτούν με απορία οι διαβάτες και τ’ αδέσποτα σκυλιά και πλέον με έπιασε νευρικό γέλιο. Φυσικά, πήγα στο Πέραμα, στην περιοχή μου, χωρίς κάμερες και φάγαμε και μια βροχή από τον Άη Γιώργη ως το