Μάθημα ζωής με 140 έργα τέχνης

Eνα αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή και τη μάχη ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες δίνουν 28 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο που συμμετέχουν στην «Eκθεση καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το Στόμα και το Πόδι», η οποία για πρώτη φορά φιλοξενείται στη χώρα μας.
Ήδη από χθες, ζωγραφικά έργα των Thomas Kahlau, Μαρίας Αποστόλου, Trevor C. Wells και Λέανδρου Αρβανιτάκη, που συμμετέχουν στην «Eκθεση καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το Στόμα και το Πόδι», φιλοξενούνται στο Ζάππειο.

Εως τις 8 του μήνα στο Ζάππειο, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει για πρώτη φορά 140 ζωγραφικά

έργα και δύο γλυπτά καλλιτεχνών που κατάφεραν να ξεπεράσουν σημαντικά κινητικά προβλήματα και αναπηρίες ώστε να εκφραστούν καλλιτεχνικά δίνοντας παράλληλα ένα σπουδαίο μάθημα ζωής για όλους.

«Η αναπηρία δεν αποτελεί εμπόδιο για κάποιον που θέλει να εκφραστεί καλλιτεχνικά. Αρκεί να υπάρχει θέληση, προσπάθεια και σκληρή δουλειά. Ελπίζω ο κόσμος που θα επισκεφθεί την έκθεση να καταλάβει πως υπάρχουν έργα επιπέδου ανεξαρτήτως αν είναι ζωγραφισμένα με το χέρι, το στόμα ή το πόδι. Τελικός κριτής είναι το μάτι», λέει ο Λέανδρος Αρβανιτάκης, ένας από τους πέντε Eλληνες ζωγράφους που συμμετέχουν στην έκθεση, η οποία έχει ήδη παρουσιαστεί σε μεγάλες πόλεις σε όλον τον κόσμο.

Ο ζωγράφος που έχει παρουσιάσει επιτυχώς ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική από μικρή ηλικία ενώ σπούδασε Ναυπηγική στο Πολυτεχνείο και κλαρινέτο στο Ωδείο Αθηνών. Το 1991 ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα του προκάλεσε παράλυση άνω και κάτω άκρων και από το 1998 ξεκίνησε να ζωγραφίζει με το στόμα: «Η ζωγραφική είναι κάτι το οποίο με ευχαριστεί και το προτιμώ από το να κάθομαι αδρανής και να βλέπω τηλεόραση. Περισσότερο θάρρος και δύναμη χρειάζομαι για να αντιμετωπίζω άλλες δυσκολίες, αυτές της καθημερινότητας όπως όλοι. Βλέπω γενικά ότι δεν είναι άτομα με αναπηρία που αισθάνονται ψυχολογικά αδιέξοδα. Το αίσθημα της παραίτησης το συναντώ σε άτομα που έχουν πλήρη ικανότητα. Σημασία έχει η εσωτερική σου δύναμη αλλά και οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να σε στηρίζουν».

Η έκθεση διοργανώνεται από τη Διεθνή Ενωση Καλλιτεχνών που ζωγραφίζουν με το Στόμα και το Πόδι η οποία προάγει τα συμφέροντα των καλλιτεχνών, ενώ λειτουργεί και σαν εκδοτικός οίκος που προωθεί τα έργα τους. Οι καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν με το στόμα και το πόδι εκθέτουν τα έργα τους κατά καιρούς σε αναγνωρισμένα μουσεία, γκαλερί και δημόσιους εκθεσιακούς χώρους σε όλο τον κόσμο. Πολλά από αυτά τα έργα έχουν αναγνωρισθεί διεθνώς ως δημιουργίες που μεταφέρουν συναισθήματα και μια υψηλή αισθητική και σίγουρα εκφράζουν μια ιδιαίτερα ευαίσθητη οπτική του κόσμου.

Ψυχικό σθένος

Εκτός από την καλλιτεχνική τους αξία, τα έργα αυτά είναι πολύτιμα, γιατί έχουν δημιουργηθεί με τεράστια προσπάθεια, ψυχικό σθένος και μεγάλη αγάπη για την τέχνη. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα και την απεικονίζει εξελίσσεται. Ανθρωποι που γνωρίζουν από ζωγραφική δεν βλέπουν διαφορά όσον αφορά το ύφος και την ποιότητα των έργων. Υπάρχουν φυσικά δυσκολίες όπως για παράδειγμα ότι δεν μπορώ να ζωγραφίσω μόνος μου και πρέπει να έχω πάντα κάποιον δίπλα μου ή το γεγονός πως δεν μπορώ να ζωγραφίζω έργα μεγάλων διαστάσεων» συμπληρώνει ο ζωγράφος ενώ τις παρόμοιες δυσκολίες κατάφερε να ξεπεράσει και η ζωγράφος Μαρία Αποστόλου, που ξεκίνησε να ζωγραφίζει με το στόμα μετά από παρότρυνση των φίλων της: «Υπάρχουν προβλήματα αλλά ο άνθρωπος γεννήθηκε για να τα λύνει. Oταν κάποια στιγμή δεν μπορούσα πια να χρησιμοποιήσω καθόλου τα χέρια μου, οι φίλοι μου με παρότρυναν να ξεκινήσω μαθήματα στην Eνωση. Στην αρχή δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι κάποιος είναι ικανός να κάνει κάτι τέτοιο. Να ζωγραφίσει με το στόμα», λέει η Μαρία Αποστόλου, που έχει σήμερα δύο ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό της και συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

«Η ζωγραφική είναι ο αέρας μου, η ζωή μου, η χαρά μου, η επικοινωνία μου με τον έξω κόσμο. Νιώθω τόσο όμορφα ειδικά προς το τελείωμα του έργου, όταν ολοκληρώνεται κάτι για το οποίο δίνεις την ψυχή σου και το αποτέλεσμα σε ικανοποιεί, τότε είναι η κορύφωση του ανθρώπου που αισθάνεται ότι μοιάζει με τον Θεό».