Μαρκογιαννάκης: Είσαι σαβούρα-Κωνσταντοπούλου: Είσαι νοσταλγός της χούντας!

Έκλεισε τις εργασίες της η Προκαταρκτική Επιτροπή με τον χειρότερο τρόπο. Μια Προκαταρκτική για… γέλια και για κλάματα στην κυριολεξία, καθώς υπήρξαν «καυγάδες», ενώ λέχθηκαν σοβαρές ύβρεις μεταξύ βουλευτών αυτούς τους 5 μήνες, που εξέταζε την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.

Οι γνωστοί πρωταγωνιστές Ζωή Κωνσταντοπούλου και Χρήστος Μαρκογιαννάκης κέντρισαν τα βλέμματα. Αφορμή υπήρξε αυτή τη φορά η απόρριψη του αιτήματος του ΣΥΡΙΖΑ

να κληθεί να καταθέσει ξανά για τους χειρισμούς του στη λίστα Λαγκάρντ ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Το τι διημείφθη μεταξύ των δυο βουλευτών… δε λέγεται. «σαβούρα της επιτροπής» αποκάλεσε ο κ. Μαρκογιαννάκης την κα Κωνσταντοπούλου για να τον αποκαλέσει και αυτή με τη σειρά της: «Νοσταλγό της χούντας».

Ακολουθεί ο διάλογος των δυο βουλευτών:

Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Μα, μας έχει πρήξει έξι μήνες τώρα! Έξι μήνες μας έχει σουβλίσει! Και ακόμα θα την ανεχόμαστε να μας σουβλίζει; Έξι μήνες μας έχει σουβλίσει!».

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Πώς συμπεριφέρεστε έτσι; Πού νομίζετε ότι βρίσκεστε; Διακόπτετε μέλος της Επιτροπής!».

Χρήστος Μαρκογιαννάκης: «Πάντως όχι εκεί που βρισκόσουν εσύ σαράντα χρόνια που ζεις τώρα!»

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Τι είπατε;»

Χρ. Μ: «Όχι εκεί που βρισκόσασταν εσείς στη ζωή σας, που είναι μέχρι τώρα σαράντα χρόνια. Εγώ κάπου σε ένα χωριό»…

Ζ.Κ: «Θέλω να σας ενημερώσω ότι δεν είναι η ζωή μου σαράντα χρόνια...»

Χρ. Μ.: «Σαράντα δύο, πόσα;»

Ζ.Κ: «…Αλλά μάλλον θέλετε να πείτε ότι πριν σαράντα ένα χρόνια εσείς διοριστήκατε επί χούντας εισαγγελέας. Εγώ είμαι ευτυχώς πολύ μικρότερη».

Χρ.Μ: «Δεν διορίστηκα, πέτυχα στο διαγωνισμό, είναι τιμή μου, είχα άριστες εκθέσεις και…»

Ζ.Κ. «Θέλω να ολοκληρώσω αυτό το οποίο έλεγα».

Χρ.Μ: «Τη Δευτέρα στις 18.00΄ έχουμε συνεδρίαση για να συζητήσουμε για το πόρισμα. Λύεται η συνεδρίαση».

Ζ.Κ: «Διακόπτετε με αυτόν τον τρόπο τη συνεδρίαση; Ποιος αποφάσισε για τη διακοπή της συνεδρίασης; Ποιος αποφάσισε, κύριε συνταγματάρχα;»

Θόδωρος Δρίτσας:: «Αποφασίζομεν και διακόπτομεν! Θα πάρετε και τα παράσημα»…

Ζ.Κ.: «Κύριε συνταγματάρχα, ποιος το αποφάσισε; Νοσταλγοί της χούντας, οι καλύτεροι είστε! Επαναφέρατε και τη χούντα και τους τραμπουκισμούς!»

Χρ.Μ.: «Θέλει κάποιος άλλος συνάδελφος το λόγο; Κανείς!»

Ζ.Κ: «Κύριε Μαρκογιαννάκη, μην εκτίθεστε τόσο. Μην εκτίθεστε τόσο, κύριε Μαρκογιαννάκη, στην προστασία του κ. Βενιζέλου. Μην εκτίθεστε! Κάντε τη διαδικασία όπως θα έπρεπε».

Χρ.Μ:« Βλέπω ότι στοιχίζεστε απολύτως με την "Αυγή" σήμερα. Προπομπός των όσων γίνονται σήμερα είναι η τελευταία σελίδα της" Αυγής". Αμα τη διαβάσει κάποιος, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε καμία κουβέντα».

Ζ.Κ.: «Είναι ευτύχημα ότι διαβάζετε κάτι -και απ’ ό,τι καταλάβαμε είναι η "Αυγή"- γιατί δεν διαβάσατε ούτε το υπόμνημα Παπακωνσταντίνου ούτε το αίτημά μας. Αρκεί που διαβάζετε την "Αυγή"!

Χρ.Μ: «Έχω σημαντικότερα πράγματα να διαβάσω από αυτά που γράφετε εσείς, κυρία συνάδελφε. Διότι όσα έχετε γράψει και όσα έχετε πει, σας πληροφορώ, ότι είναι σαβούρα των εργασιών!»

Ζ.Κ.: «Είναι βέβαιο ότι έχετε σημαντικότερα πράγματα να κάνετε. Βασικότερο, δε, όλων είναι αυτό το θεάρεστο έργο της υπόθαλψης το οποίο επιτελείτε».

Χρ.Μ: «Μάλιστα».

Θόδωρος Δρίτσας: «Μεγαλείο Προέδρου! Μπράβο, κύριε Μαρκογιαννάκη!»

Χρ.Μ.: «Για όσα η κυρία συνάδελφος έχει πει, είναι η σαβούρα της Επιτροπής. Τι σοβαρό και ουσιαστικό αποκάλυψε με τις ενέργειές της; Τίποτα απολύτως! (...) Απλά να γεμίσουμε ένα σπίτι χαρτιά».

Ζ.Κ. «Είσαστε τόσο εξευτελισμένος από την ίδια σας την παρουσία, που δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα για σας».

Χρ.Μ: «Κοιτάξτε, είναι άνευ σημασίας το τι λέει η κυρία. Είναι άνευ σημασίας. Είναι γνωστή στα δικαστήρια, στους ιατροδικαστές, παντού! Όλοι οικτίρουν τα μέλη της Επιτροπής για το τι τραβάνε εδώ και έξι μήνες. Τι να κάνουμε;».

Ζ.Κ.: «Είμαι βέβαιη ότι το 1972, κύριε Μαρκογιαννάκη, είχατε συνηθίσει αλλιώς. Και είναι σαφές ότι σας ενοχλεί πάρα πολύ η διαδικασία στα πλαίσια του Συντάγματος και της Ποινικής Δικονομίας. Πρέπει, όμως, να αποφασίσετε ότι δεν είμαστε πια στο 1972. Αναλαμβάνομαι τη δυσκολία σας, αλλά τι να κάνουμε; Έχουμε Δημοκρατία».

Χρ.Μ: «Η βιοπάλη της ζωής με έκανε να παλεύω για να ζήσω από την ώρα που γεννήθηκα μέχρι σήμερα. Δεν ήμουν γόνος. Τι να κάνουμε!»