Κυριάκος Μητσοτάκης: Η πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη ως πρωθυπουργός

Κυριάκος Μητσοτάκης: Επίσημη πρώτη για τον πρωθυπουργό, που παραχώρησε την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω», που επέστρεψε στους τηλεοπτικούς δέκτες μετά από αρκετά χρόνια, και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μίλησε μόνο πολιτικά, αλλά και για την προσωπική του ζωή και την πορεία του στην πολιτική. Η όλη συνέντευξη ήταν διανθισμένη από βίντεο με στιγμιότυπα των παιδικών του χρόνων και με πρωταγωνιστές τους

γονείς του, Κωνσταντίνο και Μαρίκα Μητσοτάκη.

Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι γνωρίζει ότι η πολιτική δεν έχει χαρακτηριστικά μονιμότητας, ενώ επανέλαβε την πρόθεση και επιθυμία του να είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων». Όσον αφορά στην αλλαγή του εκλογικού νόμου, υπήρξε απόλυτα σαφής: «Δεν κάνω καμία σκέψη εκλογικού αιφνιδιασμού. Δεν θα συνδέσω την αλλαγή του εκλογικού νόμου με την Συνταγματική Αναθεώρηση. Αν δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις 200 ψήφους για αλλαγή του εκλογικού νόμου, οι επόμενες εκλογές θα είναι διπλές». Ο πρωθυπουργός εξέφρασε την βεβαιότητα ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι καλά για την πατρίδα μας γιατί, όπως είπε, «η κοινωνία είναι έτοιμη να υποστηρίξει τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν», ενώ έθεσε ως προτεραιότητα την στήριξη των αδύναμων και της οικογένειας.

Η ψήφος των ομογενών

Σχετικά με το ζήτημα της ψήφου των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό και τις επαφές που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέφρασε την άποψη πως δεν πρέπει να προσωποποιούνται οι πολιτικές διαφορές. «Ελπίζω η ένταση της πολιτικής αντιπαράθεσης να χαμηλώσει. Ήδη έχει χαμηλώσει με δική μας πρωτοβουλία», ανέφερε.

Οι σχέσεις του με τον Τσίπρα

Πρέπει να υπάρχει δίαυλος μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσής. Εύχομαι να μπορούμε να βρούμε σημεία συνεννόησης» είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι όποιος είναι εγγεγραμμένος στον εκλογικό κατάλογο, μπορεί να έρθει στην Ελλάδα και να ψηφίσει. «Διευκόλυνση κάνουμε. Βάζουμε ένα πλαίσιο. Δεν θα κάνουμε πίσω στο ότι η ψήφος όσων ψηφίζουν στο εξωτερικό θα μετράει στο σύνολο της επικράτειας. Θα βρούμε 200 βουλευτές. Είναι στο χέρι του κ. Τσίπρα να βρούμε 300. Εγώ ήθελα την επιστολή ψήφο. Είμαι διατεθειμένος να κάνω την υποχώρηση η διαδικασία να γίνεται στα προξενεία», ανέφερε ο πρωθυπουργός.

Ήταν απροετοίμαστοι να κυβερνήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ

Σχολιάζοντας δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που, όπως είπε, αποκάλυψαν ότι ήταν απροετοίμαστοι για να κυβερνήσουν, ο Πρωθυπουργός τους κατηγόρησε ότι συνειδητά χρησιμοποίησαν το 2015 την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας για να έρθουν στην εξουσία. Τόνισε μάλιστα πως στόχος του είναι η 4ετία .«Δεν κάνω καμία σκέψη εκλογικού αιφνιδιασμού, Δεν θα συνδέσω την αλλαγή του εκλογικού νόμου με την Συνταγματική Αναθεώρηση. Αν δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις 200 ψήφους για αλλαγή του εκλογικού νόμου, οι επόμενες εκλογές θα είναι διπλές», επεσήμανε ο Πρωθυπουργός, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι η απλή αναλογική είναι καταστροφή για την χώρα.

Τα επόμενα χρόνια

Ο Πρωθυπουργός εξέφρασε την βεβαιότητα ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι καλά για την πατρίδα μας γιατί, όπως είπε, «η κοινωνία είναι έτοιμη να υποστηρίξει τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν», ενώ έθεσε ως προτεραιότητα την στήριξη των αδύναμων και της οικογένειας. Αναφορικά με την υπόθεση της Novartis, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε πως «η κυβερνητική πλειοψηφία, βλέποντας τα στοιχεία που ήρθαν στη Βουλή, αποφάσισε πως μόνο για τον κ. Παπαγγελόπουλο υπήρχαν στοιχεία για σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής. Η Βουλή αποφασίζει για αυτά. Για μένα οι πολιτικές διαφορές σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών λύνονται στην κάλπη και όχι στα δικαστήρια».

Η γραβάτα του Τσίπρα

Αναφερόμενος στην εμφάνιση του κ. Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι μέρος της ευθύνης του Πρωθυπουργού είναι και η διαχείριση της εικόνας του, λέγοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να εμφανιστεί στην Βουλή ή σε επίσημες συναντήσεις χωρίς γραβάτα, σημειώνοντας ότι έτσι θα ήταν ασεβής όχι προς τους Έλληνες πολίτες, αλλά προς τους πολίτες της χώρας τον ηγέτη της οποίας συναντά, αφήνοντας έτσι σαφείς αιχμές για τον Αλέξη Τσίπρα.

Ολόκληρη η συνέντευξη

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, καλησπέρα σας. Ένας ιστορικός τίτλος της ελληνικής τηλεόρασης, το «Ενώπιος Ενωπίω», επιστρέφει αρκετά χρόνια μετά ανανεωμένο, αλλά με την ίδια διάθεση, τη διάθεση να κάνει τηλεόραση που γράφει ιστορία, να κάνει εκπομπές δηλαδή που θα μείνουν σαν ένα πολύτιμο αρχειακό υλικό και θα μπορούμε να τις βλέπουμε και να τις ξαναβλέπουμε στο μέλλον. Θέλω να ευχαριστήσω που στο νέο ξεκίνημα αυτής της ιστορικής εκπομπής του «Ενώπιος Ενωπίω» ο Πρωθυπουργός, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης με δέχθηκε απόψε στο Μέγαρο Μαξίμου για μία συνέντευξη που θα είναι, κύριε Πρόεδρε, μία συνέντευξη αυτοβιογραφική, μία συνέντευξη μέσα από την οποία θα προσπαθήσουμε να μάθουμε ποιος είναι ο πραγματικός Κυριάκος Μητσοτάκης πίσω από την εικόνα του πολιτικού, του Αρχηγού, του Πρωθυπουργού.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Καλή επιτυχία στον δεύτερο κύκλο της εκπομπής, μία εκπομπή την οποία κι εγώ θυμάμαι να παρακολουθώ αρκετά μικρότερος τηλεθεατής και σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να κάνουμε μία κουβέντα ίσως λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες.

Ν.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Εγώ ευχαριστώ. Ξεκινώ, κύριε Πρόεδρε, και ξεκινώ με ένα βίντεο που ετοίμασαν οι συνεργάτες μου, το ετοίμασε η Μαρία Θεμελή, ένα βίντεο για την πορεία ζωής του Κυριάκου Μητσοτάκη, μία πορεία που περνά από το Παρίσι, από το Κολλέγιο Αθηνών, από το Χάρβαρντ, από την εξέλιξη στον ιδιωτικό τομέα και την εργασία και την πολιτική ζωή βέβαια μέχρι την πρώτη εκλογή το 2004 ως βουλευτής της Β’ Περιφέρειας της Αθήνας, το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, την εκλογή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και μετά από τον Ιούλιο στο Μέγαρο Μαξίμου στο οποίο ήδη κλείνετε τώρα…

"Ενώπιος Ενωπίω" με τον Νίκο Χατζηνικολάου, σε μία κουβέντα λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες.

Gepostet von Kyriakos Mitsotakis am Montag, 14. Oktober 2019

Οι πρώτες 100 μέρες

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εκατό μέρες θα κλείσουμε μεθαύριο.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πάμε να δούμε το ρεπορτάζ.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν θα ξεκινήσω χρονολογικά κύριε Πρόεδρε. Θα ξεκινήσω ρωτώντας πότε πρωτομπήκε το μικρόβιο της πολιτικής στο αίμα σας, στο μυαλό σας.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ίσως το μικρόβιο να υπήρχε πάντα κύριε Χατζηνικολάου και να βρισκόταν για αρκετά χρόνια σε καταστολή. Μεγάλωσα σε μια πολιτική οικογένεια. Τα βιώματά μου ήταν πολιτικά. Μελέτησα και ασχολήθηκα, σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες. Είχα πάντα ένα ενεργό ενδιαφέρον για την πολιτική εν τη ευρεία έννοια. Για τον ενεργό πολίτη, για το πώς μπορεί να συμμετέχει, να συνδιαμορφώνει το μέλλον του τόπου του. Αλλά πρέπει να σας πω κύριε Χατζηνικολάου, ότι κάποια στιγμή γύρω στα 22 – 23 μου, ίσως επηρεασμένος και από το γεγονός ότι ο πατέρας μου είχε χάσει τις εκλογές του 1993, είχα πει στον εαυτό μου ότι δεν θα ασχοληθώ με την πολιτική. Ήταν η εποχή που έκανα μια στροφή και στις σπουδές μου και πέρασα μια δεκαετία στον ιδιωτικό τομέα, πιστεύω αρκετά επιτυχημένα., σε μία εποχή που η πολιτική ήταν όντως πολύ μακριά από το μυαλό μου. Δεν ήταν, δηλαδή, μία συνειδητή στρατηγική, ότι έπρεπε να εργαστώ στον ιδιωτικό τομέα, διότι αυτό θα ήταν καλό στο βιογραφικό μου. Εκείνη την εποχή, η απόφαση που είχα πάρει ήταν ότι δεν θα ασχοληθώ με την πολιτική. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα μετά το 1997, είχα μία επιτυχημένη σταδιοδρομία.

Η ενασχόληση με τα κοινά

Έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να συμμετέχει σε συζητήσεις. Με έτρωγε η ενασχόληση με τα κοινά και είπα στον εαυτό μου κάτι πολύ απλό ως κάποιος ο οποίος έχει ένα αναγνωρίσιμο όνομα, έχει τη δυνατότητα να μπει στην πολιτική πολύ εύκολα: αν εσύ δεν κάνεις αυτό το βήμα, πως θα πείσεις κάποιον άλλον ενδεχομένως, ο οποίος δεν έχει το ίδιο πλεονέκτημα να συμμετέχει στα κοινά; Διότι για εμένα το άνοιγμα της συμμετοχής στην πολιτική διαδικασία αποτελούσε από τότε ένα μεγάλο στοίχημα. Πήρα την απόφαση το 2003, πολιτεύτηκα χωρίς να περιμένω κατ’ ανάγκη, χωρίς να έχω προδιαγράψει την πολιτική μου πορεία, λέγοντας πάντα στον εαυτό μου, ότι αν αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μου αρέσει, να αισθάνομαι ότι δεν είμαι χρήσιμος, υπάρχει πάντα κάτι άλλο το οποίο μπορώ να κάνω, και το οποίο να με ικανοποιεί. Γιατί με γέμιζε, αφού κέρδιζα καλά χρήματα. Δεν ήταν τα χρήματα ποτέ αυτά τα οποία ήταν ο κυρίαρχος στόχος στη ζωή μου. Αλλά θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, κύριε Χατζηνικολάου, όποιος ασχολείται με τα κοινά, να το κάνει με απόλυτη αφοσίωση.  Γνωρίζοντας όμως ότι η επιλογή αυτή δεν είναι μονόδρομος και ότι αν για οποιοδήποτε λόγο, είτε επιλέξει να μη συνεχίσει να ασχολείται, είτε επιλέξει ο λαός ότι δεν πρέπει να καταλαμβάνει μία θέση ευθύνης, να γνωρίζει ότι μπορεί να κάνει κάτι άλλο στη ζωή του.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πριν πάω στα παιδικά χρόνια, από τα οποία θα ξεκινήσουμε τη διήγηση της διαδρομής σας, μια που το λέτε, θέλω να ρωτήσω αν περνάει από το μυαλό σας το ενδεχόμενο -κάποια στιγμή- να μην είστε πια στην πολιτική σκηνή και αν είναι ένα ενδεχόμενο, για το οποίο είστε προετοιμασμένος. Δηλαδή, αν έχετε σκεφτεί στην περίπτωση που κάποια στιγμή αποσυρθείτε από την ενεργό πολιτική, τι θα κάνετε;

Η πολιτική δεν έχει στοιχεία μονιμότητας

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι ενδιαφέρον το ερώτημα κ. Χατζηνικολάου. Πρέπει να σας πω ότι μεθαύριο θα συμπληρώσω 100 μέρες σε αυτό το γραφείο και όπως καταλαβαίνετε το ερώτημά σας είναι ολίγον πρόωρο. Έχω όμως απόλυτη αίσθηση ότι η πολιτική δεν είναι ένα επάγγελμα το οποίο έχει χαρακτηριστικά μονιμότητας. Δεν έχει καμία μονιμότητα. Έχω επίσης απόλυτη συναίσθηση, ότι σε αυτό το γραφείο, στο οποίο έχουν κάτσει κορυφαίες φυσιογνωμίες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, είμαστε όλοι προσωρινοί.  Όλοι κάποια στιγμή θα φύγουμε. Το λέω στον εαυτό μου. Το λέω στους συνεργάτες μου. Το ζητούμενο ποιο είναι; Να αξιοποιήσουμε το χρόνο που είμαστε εδώ, να υπηρετήσουμε τις δικές μας προτεραιότητες. Πάντα υπάρχει ζωή πέρα από την πολιτική. Υπάρχει ζωή δίπλα στην πολιτική. Όσο πολιτευόμαστε πρέπει να κρατάμε ένα μικρό κομμάτι του χρόνου μας για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα που μας αρέσουν. Να περνάμε χρόνο με την οικογένειά μας, να περνάμε χρόνο με τους φίλους μας, οι οποίοι πάντα αποτελούν και το καλύτερο φίλτρο και πολλές φορές σου λένε πράγματα τα οποία κάποιοι στο γραφείο μπορεί να μην τολμούν να σου πούν. Άρα, βεβαίως υπάρχει και ζωή μετά την πολιτική. Αν με ρωτάτε όμως αν το σκέφτομαι, όχι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι έχουμε πάρα πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μας και είμαι ικανοποιημένος που έχουμε κάνει καλό ξεκίνημα, αλλά η δουλειά τώρα ξεκινάει.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θέλω να σας γυρίσω τώρα πίσω στα παιδικά σας χρόνια. Θέλω να μου μιλήσετε για τους γονείς σας, για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως πατέρα και για την Μαρίκα Μητσοτάκη ως μητέρα. Θέλω να ξεκινήσετε αυτή τη διήγησή σας απαντώντας σε ένα ερώτημα που ξέρω ότι έχει μια συναισθηματική χροιά. Πείτε μου, κύριε Πρόεδρε, δεν νιώθατε να σας λείπουν την ώρα της ορκωμοσίας σας ως Πρωθυπουργός; Θέλω να πω, δεν θα θέλατε να είναι εκεί, να είναι παρόντες και να δουν αυτή την τόσο σημαντική στιγμή;

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όταν έγραφα την δήλωση για την εκλογική μας νίκη -ειρήσθω, εν παρόδω σ’ αυτές τις περιπτώσεις γράφει κανείς πάντα όχι μία δήλωση, αλλά δύο δηλώσεις, γιατί δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποτέ την…

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δήλωση νίκης και δήλωση ήττας, λοιπόν.

Οι δηλώσεις… νίκης

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν πιστεύω ότι υπήρχε κάποια περίπτωση να χάσουμε, αλλά δήλωση πιο περιορισμένης νίκης. Υπήρχε μια δήλωση για μία μεγάλη νίκη και μία δήλωση για μία μικρότερη νίκη. Αλλά αισθάνθηκα την ανάγκη να αναφερθώ ότι πιστεύω πως η ευχή των γονιών μου θα με συνοδεύει σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια την οποία ξεκινώ. Είμαι τυχερός, κ. Χατζηνικολάου, διότι οι γονείς μου με έκαναν σε σχετικά προχωρημένη ηλικία για τα δεδομένα της εποχής τουλάχιστον και με τον πατέρα μου είχα 50 χρόνια διαφορά, μισό αιώνα. Είχα τη χαρά να τον έχω κοντά μου ενεργό και διαυγή μέχρι τα 99 του χρόνια. Με είδε Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά κυρίως με είδε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μου να ωριμάζω, να είμαι δημιουργικός σ’ αυτά τα οποία έκανα, να κάνω οικογένεια, να κάνω παιδιά. Νομίζω ότι αυτά, ξέρετε, μερικές φορές χάνονται μέσα στην προβολή της δημόσιας εικόνας, αλλά αυτές είναι οι προσωπικές στιγμές οι οποίες τελικά μένουν σε όλους. Διότι όταν θα σβήσουν όλα αυτά τα φώτα της δημοσιότητας, αυτό το οποίο μένει -και το γνωρίζω πολύ καλά- είναι η οικογένεια. Στη δική μου την περίπτωση μένει η γυναίκα μου, τα παιδιά μου. Όπως και για τους γονείς μου, ήταν οι ίδιοι, η δική τους σχέση και τα παιδιά τους.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τι μπαμπάς ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Τι πατέρας ήταν; Ήταν αυστηρός; Ήταν δίκαιος; Άκουγε; Ήταν παρών και σε ποιο βαθμό;

Η σχέση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ήταν αρκετά παρών τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, γιατί στο Παρίσι όταν βρεθήκαμε εξόριστοι λόγω της χούντας υπήρχε χρόνος.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα το θυμήθηκα  που είπατε στη Βουλή ότι: ήμουν ο μικρότερος πολιτικός πρόσφυγας σε ηλικία μηνών και σας ειρωνεύτηκαν οι βουλευτές της Αντιπολίτευσης.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ειρωνείες. Ήταν μία φράση που την άκουγα μέσα στο σπίτι μου, ο πατέρας μου την είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά και σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιήθηκε υποτιμητικά εις βάρος των ανθρώπων οι οποίοι υπέφεραν τα χρόνια της χούντας. Η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει….

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θα τον ακούσουμε σε λίγο σε ένα βίντεο να το περιγράφει…

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η οικογένειά μου έφυγε εξόριστη. Ο πατέρας μου διέσχισε το Αιγαίο Δεκαπενταύγουστο, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, με ένα σκάφος έξι μέτρων. Η μητέρα μου ήταν υπό  κατ’ οίκον περιορισμό με τέσσερα παιδιά και έφυγε 11 μέρες μετά. Αυτή είναι μία ιστορική πραγματικότητα. Τώρα μπορεί να την περιγράψει κανείς όπως θέλει, αλλά μην φτάνουμε στο σημείο να παραχαράσσουμε και την ιστορία. Έρχομαι στο ερώτημά σας τι πατέρας ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ήταν ένας άνθρωπος με πολύ δυνατή προσωπικότητα, πιο καλός στο να επικοινωνεί με το μυαλό και λιγότερο ίσως με το συναίσθημα, αλλά, όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και εκ των πραγμάτων είχαμε μία πιο αραιή επαφή, η προτεραιότητά του ήταν να γίνει Πρωθυπουργός. Θα έλεγα ότι πέρασαν και οι σχέσεις μας τη σχετική δυσκολία της εφηβείας και ενός σταδίου που αμφισβητεί κανείς τις επιλογές του πατέρα του. Αλλά έχω μία πολύ μεγάλη ικανοποίηση ότι ήταν μία σχέση η οποία έγινε τόσο καλύτερη με το πέρασμα του χρόνου, που δεν είναι αυτονόητο. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν, ξέρετε, σε μεγαλύτερη ηλικία μπορεί ορισμένα πράγματα να τα θεωρούν δεδομένα. Εμείς κάναμε μία συνειδητή προσπάθεια μία καλή σχέση να την κάνουμε ακόμα καλύτερη. Και έφυγε, πιστεύω, έχοντας δει αυτά τα οποία ήθελε να δει. Μου είπε αυτά τα οποία έπρεπε να μου πει, εγώ του είπα αυτά που ήθελα να του πω. Και ο κύκλος της ζωής κλείνει με ένα τρόπο που μας αφήνει κάπου μία ικανοποίηση από το γεγονός ότι ζήσαμε μία γεμάτη και δημιουργική σχέση.

Δεν έχω πει ότι θέλω να γίνω καλύτερος πρωθυπουργός από τον πατέρα μου

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Κάπου διάβασα – δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, εσείς θα μου το επιβεβαιώσετε ή θα μου το διαψεύσετε- ότι σε μία συζήτηση με φίλους, με γνωστούς, όταν σας ρώτησαν πού βάζεις τον πήχη για την πρωθυπουργία σου είπατε ότι: θα ήθελα να γίνω καλύτερος Πρωθυπουργός και από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι, δεν το έχω πει.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν το έχετε πει. Το διαβάσατε και εσείς.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν θα το έλεγα γιατί θεωρώ ότι…

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πώς ήταν σαν Πρωθυπουργός και σαν πολιτικός κατά τη γνώμη σας; Πώς τον κρίνετε;

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να ξεκινήσω, λοιπόν. Όταν δίνω συμβουλές στα παιδιά μου τους λέω: μη συγκρίνεστε ποτέ με κανένα. Μη συγκρίνεστε με κανένα, είστε αυτοί που είστε, οι συγκρίσεις δημιουργούν πάντα είτε υπερβολικές προσδοκίες είτε ανασφάλεια είτε και εφησυχασμό. Άλλες εποχές και δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης. Άλλο καιροί. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας Πρωθυπουργός ο οποίος έκατσε σε αυτό το γραφείο (την εποχή που το γραφείο ήταν εκεί, αν θυμάμαι καλά, ήταν σε άλλη θέση), σε δύσκολες συγκυρίες. Θεωρώ ότι σε πολλά πράγματα ήταν μπροστά από την εποχή του. Πίεσε για μεταρρυθμίσεις για τις οποίες η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη. Έχω μελετήσει όλους τους Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης, όχι μόνο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη διότι είναι πάντα καλύτερα να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων παρά τα δικά σου. Άρα για εμένα είναι σίγουρα μία ενδιαφέρουσα συναισθηματική συνέχεια, αλλά δεν είναι κάτι το οποίο με απασχολεί ούτε αισθάνομαι ότι συγκρίνομαι με κανένα. Συγκρίνομαι με τον πήχη που βάζω ο ίδιος για τον εαυτό μου. Και βάζω τον πήχη ψηλά για εμένα και τους συνεργάτες μου γιατί πολύ απλά, απέναντι στη χώρα, απέναντι στους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν, απέναντι σε όλους τους Έλληνες -γιατί από τη στιγμή που μπήκα σε αυτό το γραφείο είπα στον εαυτό μου: υπάρχει μία ελληνική σημαία από πίσω μας, μία ευρωπαϊκή σημαία, είμαι Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και αυτό πρέπει να το τονίσω- δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε και δεν θα αποτύχουμε.

Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Θα έρθω σε αυτό, κρατώ το «Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων» για τη συνέχεια. Θέλω να ρωτήσω, πριν, για τη Μαρίκα Μητσοτάκη, τι είδους μητέρα ήταν. Ήταν μία γυναίκα με πολύ ισχυρή προσωπικότητα, μία πολύ δυναμική γυναίκα.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, η γυναίκα η οποία έκανε πίσω για να στηρίξει τον άνδρα της, γιατί θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα η ίδια, μία γυναίκα η οποία στήριξε την οικογένεια πάντα και ήταν η κολώνα του σπιτιού με μεγάλη αδυναμία, αναμενόμενη, στο μόνο γιο μετά από τρεις κόρες -αυτό το οποίο λέω είναι νομίζω αναμενόμενο -με μία πολύ ωραία και ζωντανή σχέση μαζί της. Της οφείλω πάρα πολλά, της οφείλω κυρίως το μάθημα ζωής το οποίο έδωσε η ίδια, να μην το βάζεις ποτέ κάτω, να παλεύεις τις δυσκολίες….

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Με τα προβλήματα της υγείας της.

Η Μαρίκα Μητσοτάκη

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η ζωή σε φέρνει μερικές φορές αντιμέτωπο με μεγάλες αντιξοότητες. Τις πολέμησε. Έκανε τέσσερα παιδιά όταν οι γιατροί στην Αμερική της είχαν πει ότι δεν πρέπει να κάνει παιδί διότι είχε κάνει πάρα πολύ βαριές επεμβάσεις στη σπονδυλική της στήλη. Τους αγνόησε και ευτυχώς δεν σταμάτησε στα τρία. Και για εμένα ήταν πάντα ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου με μεγάλα ψυχικά αποθέματα, αλλά της αναγνωρίζω κάτι ακόμα: Είχε το θάρρος της γνώμης της. Μερικές φορές….

Ν ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Γινόταν και δυσάρεστη.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ναι, έλεγε τα πράγματα όπως  είναι, αλλά προτιμώ τους ανθρώπους οι οποίοι σου λένε τα πράγματα έτσι όπως είναι και ας πουν και καμία κουβέντα παραπάνω, από αυτούς που θα σου λένε πάντα την καλή κουβέντα και από πίσω θα σκέφτονται άλλα. Η Μαρίκα Μητσοτάκη αυτό που έβλεπες αυτό ήταν. Και αν είχε κακή άποψη για εσένα θα σου το έλεγε κατάμουτρα και δεν θα είχε καμία δυσκολία.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πόσο δύσκολη ήταν η συμβίωση με τα κορίτσια, με τις αδελφές; Γιατί είστε ο μοναδικός γιος με τρεις αδερφές.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Εύκολη. Καταρχάς υπήρχε τόσο μεγάλη διαφορά που ουσιαστικά μεγάλωσα από ένα σημείο και πέρα μόνος μου. Είχα μία πολύ καλή σχέση με τις αδελφές μου και εντάξει παραπάνω φροντίδα στο σπίτι, ειδικά όταν ήμουν μικρός. Δεν έχω κανένα παράπονο.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα γυρνάω σ’ αυτό το «Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων» που είπατε λίγο πριν. Η αντιπολίτευση σας κατηγορεί ότι «μισείτε», αυτή είναι η λέξη, «Νιώθει – λέει – μίσος ο Πρωθυπουργός για τους εργαζομένους». Το άκουσα με τα αυτιά μου να το λένε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως, επίσης, άκουσα να αναφέρουν ξανά και ξανά μια δήλωση που κάνατε ότι «Δεν είμαστε όλοι ίσοι» και θέλω να έχω το σχόλιό σας, θέλω να έχω την απάντησή σας.

Οι αναλήθειες του ΣΥΡΙΖΑ

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Είναι οι ίδιοι οι οποίοι προεκλογικά μιλούσαν για την επιβολή της επταήμερης εργασίας, για την καρατόμηση των επιδομάτων, για ένα σκληρά ταξικό κράτος. Τα προσπερνώ όλα αυτά και λέω ότι μιλάμε με τα ίδια τα αποτελέσματα της πολιτικής μας. Όχι απλά δεν κόπηκε κανένα επίδομα, μειώσαμε τους φόρους στην ακίνητη περιουσία κατά 30% στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας και κατά 20% στη μεσαία τάξη, φέρνοντας πιο μπροστά μια σημαντική εξαγγελία την οποία είχαμε προγραμματίσει για το 2020. Μειώνουμε τον εισαγωγικό φορολογικό συντελεστή για εισοδήματα μέχρι 10.000 στο 9% από το 22% που βρήκαμε. Αυτές είναι πολιτικές οι οποίες στηρίζουν, κύριε Χατζηνικολάου, τον κόσμο της εργασίας και τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας. Όταν ασχοληθήκαμε με το ζήτημα των καρκινοπαθών οι οποίοι περίμεναν ώρες στις ουρές των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ, αντιμετωπίσαμε ένα ανθρώπινο πρόγραμμα πιο αδύναμων συμπολιτών μας και πιστεύω ότι το λύνουμε με πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Το κάναμε. Μπορεί να σας ακούγεται απλοϊκό αυτό γιατί νοιαζόμαστε, νοιαζόμαστε για όλους και κυρίως για τους πιο αδύναμους.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Αυτή η δήλωση «Δεν είμαστε όλοι ίσοι και δεν μπορούμε να γίνουμε». Τι νόημα είχε;

Ίσοι απέναντι στον νόμο

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Δεν γεννιόμαστε όλοι ίδιοι. Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Και η δική μου δουλειά είναι να εξασφαλίσω την ισότητα των ευκαιριών. Τι σημαίνει αυτό; Σε μία κοινωνία η οποία έχει κοινωνικές ανισότητες όλοι όσοι φαντασιώθηκαν κοινωνίες απόλυτης ισότητας, κατέληξαν τελικά να προωθούν τα πιο σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα. Άρα είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Έχουμε όλοι ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις. Δική μου δουλειά είναι να μπορώ να δίνω ίσες ευκαιρίες σε όλους, κυρίως στην αρχή της ζωής τους, στα νέα παιδιά τα οποία μπορεί να γεννιούνται σε οικογένειες που έχουν χαμηλότερες εισοδηματικές δυνατότητες για να μπορούν να φτάσουν όσο ψηλά η σκληρή τους δουλειά τους επιτρέπει. Δεν πιστεύω στην ίση κατάληξη της διαδρομής του καθενός. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να δημιουργούν. Οι πιο επιτυχημένοι θα προχωρήσουν πιο μπροστά και χρέος του κράτους είναι να παρέχει ένα δίχτυ προστασίας γι’ αυτούς που στο δύσκολο αγώνα της ζωής μπορεί να μην τα καταφέρουν.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Σας προβοκάρω τώρα. Εσείς προέρχεστε από μία οικογένεια με μεγάλο όνομα στην πολιτική, μία οικογένεια με καταγωγή από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά και από τον Κυριάκο και μετά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, γιατί και ο παππούς ήταν πολιτικός αρχηγός στην Κρήτη, και είστε επίσης ένας πολιτικός ο οποίος πέρασε απ’ το Harvard, πέρασε από το Κολέγιο Αθηνών, είχε μεγάλες ευκαιρίες να δημιουργήσει αυτό το βιογραφικό για το οποίο μιλήσαμε πριν. Επομένως;

Ελίτ;

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Έχετε δίκιο να θέτετε το ερώτημα. Είμαι -θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς- ένα προϊόν αυτού του οποίου αποκαλεί κάποιος «ελίτ», για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, έτσι όπως κάποιοι θέλουν να με παρουσιάσουν. Έχω να πω δύο πράγματα γι’ αυτό: Πρώτον, πράγματι είχα ευκαιρίες. Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά για να μπορέσω να φτάσω εδώ που έφτασα. Μπήκα στο Harvard, αποφοίτησα αριστούχος. Δεν νομίζω ότι πιστεύει κανείς ότι σε ένα σκληρά αξιοκρατικό αμερικάνικο Πανεπιστήμιο αποφοιτεί κανείς αριστούχος επειδή έχει ένα όνομα αναγνωρίσιμο στην Ελλάδα.  Ένας από τους λόγους που αισθάνθηκα την ανάγκη, κ. Χατζηνικολάου, να φύγω από την Ελλάδα στα 18 μου ήταν γιατί ακριβώς ήξερα ότι πάντα στην Ελλάδα θα με έβλεπαν μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό, είτε πολύ ευνοϊκά, είτε ενδεχομένως πολύ αρνητικά. Και δεν το ήθελα αυτό. Ήθελα να σταθώ στα πόδια μου, αναγνωρίζοντας απόλυτα όμως ότι είχα περισσότερες ευκαιρίες από αυτές που κάποιος άλλος έχει. Και ο μεγάλος μου αγώνας και η συμμετοχή μου στα κοινά και η μεγάλη μου ευαισθησία είναι ακριβώς για να μπορώ να δώσω ευκαιρίες και σ’ αυτούς οι οποίοι δεν είχαν τα ίδια προνόμια να μπορέσουν να πετύχουν κάτι ανάλογο με αυτό το οποίο μπορεί να πετύχω εγώ.  Έχει αξία λίγο να το δείτε.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Το ερώτημα που θα σας έκανε ένας νέος άνθρωπος είναι εάν εσείς μπορείτε να καταλάβετε το μέσο άνθρωπο. Αν δηλαδή κάποιος που προέρχεται από μία ισχυρή πολιτική οικογένεια -και πλούσια οικογένεια- μπορεί να καταλάβει, να νιώσει τις ανάγκες του μέσου ανθρώπου;

Οι ανάγκες του μέσου ανθρώπου

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Να αντιστρέψω το ερώτημα. Πρέπει κανείς να έχει περάσει καρκίνο για να καταλάβει τον πόνο ενός καρκινοπαθούς ο οποίος περιμένει πέντε ώρες στην ουρά του ΕΟΠΥΥ; Όχι. Η πολιτική δεν απαιτεί να έχουμε βιώσει οι ίδιοι όλα τα προβλήματα τα οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Θα ήταν αδύνατο εξάλλου να συμβεί αυτό, διότι θα έπρεπε να ταυτιζόμαστε βιωματικά με κάθε πρόβλημα. Αυτό είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο. Απαιτεί όμως μεγάλα αποθέματα ψυχικής ταύτισης με το πρόβλημα του άλλου και αυτό σημαίνει, πολλές φορές, ότι πρέπει να βγούμε από τη ζώνη αυτού που περιγράφεται ως βολικό και να προσπαθούμε να σκεφτούμε τι σημαίνει να ζει κάποιος σήμερα με 500 ή 600 ή 700 ευρώ. Γιατί εμείς δεν ζούμε έτσι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα απαιτεί και αρκετό ρεαλισμό, ώστε να μπορούμε να θέτουμε προτεραιότητες και να δίνουμε εφαρμόσιμες λύσεις. Η απάντηση λοιπόν είναι ότι δεν αποτελεί προνόμιο ή τεκμήριο κοινωνικής ευαισθησίας η προέλευση κάποιου. Έχω τεράστιο σεβασμό στους ανθρώπους οι οποίοι ξεκινούν χωρίς πολλά εφόδια και φτάνουν ψηλά. Και πρέπει να σας πω ότι στο επιτελείο μου έχω πολλούς τέτοιους ανθρώπους και μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνω και «διακρίσεις», θετικές διακρίσεις θα τις έλεγε κανείς, υπέρ ανθρώπων οι οποίοι δεν είχαν τα ίδια πλεονεκτήματα με εμένα. Άρα, αν με ρωτήσετε γιατί μπήκα στην πολιτική; Γιατί θέλω τη δύναμη την οποία μπορεί να έχω στα πρώτα μου βήματα, να την αξιοποιήσω έτσι ώστε να δημιουργήσω ένα περιβάλλον όσο το δυνατόν πιο ίσων ευκαιριών. Και όταν μιλάω για ίσες ευκαιρίες κ. Χατζηνικολάου, μιλάω πάνω απ’ όλα για την Παιδεία. Μιλάω πάνω απ’ όλα για την εκπαίδευση. Λέω για τη δυνατότητα ένα παιδί το οποίο προέρχεται από μία πιο φτωχή, από μία ενδεχομένως οικογένεια με περισσότερα προβλήματα, να έχει πρόσβαση σε μία ποιοτική δημόσια εκπαίδευση ,να αποκτήσει γνώσεις, δεξιότητες και κατάρτιση, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει τα εφόδια εκείνα, αν δουλέψει  σκληρά -γιατί για αυτό κανένα κράτος δεν μπορεί να μεριμνήσει- τότε να μπορεί να έχει πιθανότητες μεγάλες να πετύχει στη ζωή του.

Ν.  ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πάμε να δούμε ένα βίντεο από την εκπομπή της Σεμίνας Διγενή, Άλλοι Καιροί, του 1994, με τον Κωνσταντίνο και την Μαρίκα Μητσοτάκη να μιλούν για τον γιο τους, να μιλούν για τον σημερινό Πρωθυπουργό.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ

Ν.  ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Νομίζω ότι ήταν ένα συγκινητικό βίντεο εδώ, με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την Μαρίκα Μητσοτάκη να μιλάνε για σας. Μάλιστα νομίζω ότι διέκρινε στο κοινό της τότε εκπομπής, στα παιδικά του χρόνια, και τον σημερινό Δήμαρχο της Αθήνας, τον Κώστα τον Μπακογιάννη. Φαντάζομαι ότι σας συγκίνησε και σας που τους είδατε έτσι μαζί.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ:  Είναι πάντα όμορφες αυτές οι εικόνες. Τι θα σκέφτονται τα σημερινά παιδιά που μπορούν να επικοινωνούν με το facetime ανά πάσα στιγμή με τον οποιονδήποτε, να αναλογιστούν πόσο δύσκολη ήταν η επικοινωνία εκείνη την εποχή; Να σταθώ, όμως, σε κάτι το οποίο έχει την σημασία του για την οικογένεια συνολικά. Η οικογένεια κράτησε την ελληνική κοινωνία όρθια μέσα στην κρίση. Αν δεν υπήρχε αυτή η δομή της ελληνικής οικογένειας δεν νομίζω ότι θα άντεχε η χώρα μια τέτοια υποχώρηση στο βιοτικό επίπεδο το οποίο υπέστη η ελληνική κοινωνία τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτό έχει μια σημασία και για τις δημόσιες πολιτικές μας. Για αυτό του αποδίδουμε μεγάλη σημασία.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Λειτούργησε, λέτε, στις οικογένειες, η αλληλοϋποστήριξη.

Αλληλεγγύη στην οικογένεια

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Λειτούργησε η αλληλεγγύη. Λειτούργησε η αλληλεγγύη στην οικογένεια. Λειτούργησε η αλληλεγγύη στην γειτονιά. Λειτούργησε η αλληλεγγύη  από την εκκλησία. Λειτούργησε η αλληλεγγύη σε όλα τα άτυπα δίκτυα τα οποία υποστήριξαν τους αναξιοπαθούντες και τους πιο αδύναμους σε μια εποχή που το κράτος απεσύρθη. Αυτό δεν είναι άλλοθι για να αποσύρεται το κράτος. Το κράτος πρέπει να είναι κοντά σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Όμως το κύτταρο της οικογένειας, ο συνεκτικός ιστός σταθερότητας μιας κοινωνίας πρέπει να διατηρηθεί. Γι’ αυτό και οι πολιτικές μας, οι πολιτικές υποστήριξης των γεννήσεων, οι πολιτικές διευκόλυνσης της εργαζόμενης μητέρας ώστε να μην υπάρχει ούτε ένα παιδί το οποίο δεν θα είναι σε παιδικό σταθμό. Δίνουμε μεγάλη έμφαση στην προσχολική αγωγή, διότι εκεί είναι που δημιουργούνται οι ανισότητες μεταξύ των παιδιών που δύσκολα γεφυρώνονται στην συνέχεια. Έχει μεγάλη σημασία αυτό και νομίζω ότι το καταλαβαίνει ο κάθε γονιός και η κάθε ελληνική οικογένεια με τα προβλήματα της, με τις γκρίνιες της, με τις φασαρίες που μπορεί να υπάρχουν. Όμως, αυτή η ελληνική οικογένεια είναι που μας κράτησε όρθιους στα χρόνια της κρίσης.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα εσείς τι πατέρας είστε;

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Ρωτάτε τον λάθος άνθρωπο.

Ν.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Έχετε τρία παιδιά. Νοιώθετε ότι δίνετε αρκετό χρόνο και αρκετή προσοχή στα παιδιά; Ή η πολιτική κάνει ζημιά στην σχέση σας με τα παιδιά σας;

Ανθυγιεινό επάγγελμα η πολιτική

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η πολιτική κατ’ αρχάς είναι βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα ως προς την οικογενειακή ηρεμία. Το ξέρω καλά. Και η οικογένεια μου το έχει βιώσει αυτό. Όμως, πρέπει να σας πω ότι είμαι ένας πατέρας ο οποίος από την πρώτη στιγμή είπα ότι για μένα τα παιδιά μου είναι η προτεραιότητα μου. Πιστεύω το έκανα πράξη σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αφιέρωσα και χρόνο και ποιότητα στα παιδιά μου. Και εγώ και η Μαρέβα το βλέπουμε, βλέπουμε τους καρπούς αυτής της προσπάθειες. Και νομίζω ότι μας δίνεται η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορούμε να φανταστούμε στην ζωή μας. Τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα γιατί η μικρή μου κόρη, η Δάφνη, είναι 16 και τώρα βλέπει -και τα τελευταία χρόνια που ήμουν Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με άλλες απαιτήσεις και τώρα ως Πρωθυπουργός, ότι εκ των πραγμάτων η προσπάθεια περιχαράκωσης του οικογενειακού μας χώρου γίνεται με δυσκολία. Την κρατάμε όμως. Οπωσδήποτε δυο βράδια την εβδομάδα θα φάμε όλοι μαζί στο σπίτι. Θα μιλήσω με το παιδί. Όποτε, μπορώ είμαι πάντα διαθέσιμος. Γνωρίζω πολύ καλά ότι αν υπάρχει ένας λόγος να διακόψω από μια σύσκεψη θα είναι γιατί υπάρχει ένα τηλεφώνημα από την οικογένεια και ιδίως από τα παιδιά και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που τα παιδιά τελικά με τον τρόπο τους το εισπράττουν. Εάν εγώ είχα δυσκολία να μεγαλώσω στην γυάλα ενός πολιτικού, μιας πολιτικής οικογένειας, τότε που δεν υπήρχε Facebook και Instagram και Twitter, σκεφθείτε πόσο δύσκολο είναι για τα σημερινά παιδιά. Και τα σημερινά παιδιά όχι μόνο είναι απολύτως εκτεθειμένα. Βλέπουν και ακούν κιόλας. Και μπορούν και διαβάζουν και τα σχόλια του Facebook. Και πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται το γεγονός ότι σε αυτόν τον κόσμο, τον σύνθετο και τον περίπλοκο υπάρχουν θετικά αισθήματα, υπάρχουν και πολλά αρνητικά αισθήματα.

Μπαμπά, γιατί κάνεις αυτή τη δουλειά;

Όπως ξέρετε καλά -γιατί κι εσείς είστε, είμαστε όλοι δημόσια πρόσωπα-  τo διαδίκτυο και η ερμηνεία του προσφέρονται για να βγουν συχνά αυτά τα αρνητικά αισθήματα τα οποία πολλές φορές ένα παιδί, ένας έφηβος ίσως να μην μπορεί να τα διαχειρίζεται.  Και γι αυτό πρέπει και εμείς να είμαστε παρόντες, να εξηγούμε. Το πιο δύσκολο ερώτημα το οποίο πρέπει να απαντήσει κανείς σε ένα παιδί είναι, «μπαμπά, γιατί κάνεις αυτή την δουλειά; Γιατί αξίζει τον κόπο να είσαι στην πολιτική και να μπορεί ο καθένας να σε «βρίζει», εντός εισαγωγικών, για οτιδήποτε μπορεί να κάνεις»; Γιατί τα παιδιά στέκονται συνήθως στα αρνητικά, όχι στα θετικά. Εκεί είναι, λοιπόν, που πρέπει να δώσεις μια πειστική απάντηση γιατί αυτό το οποίο κάνεις, πιστεύεις ότι θα κάνει μια διαφορά στην πολιτική, για όλους. Γιατί αξίζει τον κόπο; Γιατί η πολιτική είναι προνόμιο, αλλά ταυτόχρονα και μια μεγάλη υποχρέωση. Γιατί η εξουσία έχει -εντός εισαγωγικών- «δόξα», αλλά είναι και μια τεράστια ευκαιρία, αν την αξιοποιήσεις σωστά, να κάνεις μεγάλη διαφορά. Αυτές οι κουβέντες σας διαβεβαιώνω ότι είναι κουβέντες οι οποίες γίνονται στο σπίτι μας και μας βάζουν μπροστά στην ευθύνη των δημόσιων προσώπων να κάνουν το κάτι παραπάνω. Τα δημόσια πρόσωπα έχουν μεγαλύτερη ευθύνη. Και όταν μιλάω για δημόσια πρόσωπα δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς, οι οποίοι επιλέγουν να κάνουν αυτή την δουλειά ως επάγγελμα, αλλά αναφέρομαι σε ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να έχουν νομική επιφάνεια, αναφέρομαι σε δημοσιογράφους, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αναφέρομαι στην υποχρέωσή μας απέναντι σε κάτι το οποίο ξεπερνά τον δικό μας στενό κόσμο, απέναντι στην χώρα, απέναντι στην κοινωνία, κυρίως απέναντι σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Η Μαρέβα

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Τώρα θα σας ρωτήσω για την σχέση σας με την Μαρέβα. Για τη σχέση σας με τη γυναίκα σας, πως γνωριστήκατε, πως αποφασίσατε να ζήσετε μαζί και πως καταφέρατε να σώσετε την σχέση σας μέσα από τις τρικυμίες που κάποια στιγμή περάσατε.  Πάμε να δούμε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο που επιμελήθηκε η Μαρία Θεμελή και που μιλά ακριβώς για την γνωριμία του Κυριάκου Μητσοτάκη με την Μαρέβα, τη γυναίκα της ζωής του, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά. Να δούμε σκηνές από τον γάμο τους, από τις τρυφερές στιγμές της οικογένειας και κυρίως να δούμε την στιγμή που όλη η οικογένεια βρίσκεται δίπλα του την ώρα που ορκίζεται Πρωθυπουργός. Πάμε να το δούμε.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Πάντως πρέπει να πω, κύριε Πρόεδρε, ότι σας είδα τελευταία μια- δυο φορές σε συναυλίες, σε παραστάσεις, να συνοδεύεστε από την Δάφνη και μου άρεσε πάρα πολύ η εικόνα αυτή. Τώρα, πείτε μου πως γνωρίσατε την Μαρέβα. Στα φοιτητικά χρόνια; Ήσασταν στο ίδιο Πανεπιστήμιο.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Φοιτητικός έρωτας. Ήμασταν μαζί στο Χάρβαρντ. Εγώ δευτεροετής, αυτή πρωτοετής. Βρεθήκαμε μέσα από την βοήθεια που της παρείχα σε ένα μάθημα στατιστικής στο οποίο είχε κάποιες μικρές δυσκολίες. Έχω μιλήσει πολλές φορές για την Μαρέβα. Εγώ θα πω μια κουβέντα μόνο που ίσως δεν έχω ξαναπεί. Και να μην τα είχαμε καταφέρει να σώσουμε τον γάμο μας, και τα καταφέραμε με μεγάλη προσπάθεια και είμαστε πολύ υπερήφανοι γι΄αυτό….

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: …δεν ήταν εύκολο πράγμα….

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: …τα ίδια πράγματα πιστεύω θα έλεγε η Μαρέβα, με αυτά τα οποία είπε σε αυτή την συνέντευξη. Έχουμε μια σχέση πολύ μεγάλη. Βαθιά αγάπη, βαθιά εκτίμηση. Βαθύτατο θαυμασμό και σεβασμό του τι κάνει ο άλλος. Περνάμε καλά μαζί. Γελάμε μαζί πολύ. Τα παιδιά μας είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Μοιραζόμαστε τα βάρη όσο καλύτερα μπορούμε και ξεδιπλώνοντας το άλμπουμ των δικών μας προσωπικών αναμνήσεων, δεν θα δείτε κάτι διαφορετικό, νομίζω, από το άλμπουμ μιας οικογένειας η οποία στην πρώτη προτεραιότητα έχει τα παιδιά της. Δεν είμαστε εμείς μια συνηθισμένη οικογένεια, εκ των πραγμάτων. Είμαστε μια κανονική οικογένεια όμως. Με την έννοια ότι το νοιάξιμο του κάθε γονιού, πάνω και πέρα από όλα είναι το καλό των παιδιών του. Περάσαμε και τις δυσκολίες μας, μεγάλες δυσκολίες, βγήκαμε πιο δυνατοί.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δεν είναι εύκολο να κρατηθεί μια οικογένεια όταν έρχονται μπόρες και δυσκολίες.

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Όχι. Όχι.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Είναι δύσκολο. Δηλαδή, το σύνηθες είναι, το διαζύγιο είναι πιο κάτι εύκολο.

Το διαζύγιο είναι εύκολο

Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Και δεν θα έπρεπε να είναι. Μιλώντας και εκ πείρας, δεν είναι. Αν ένας γάμος δεν μπορεί με τίποτα να στεριώσει προφανώς εκεί θα καταλήξει, στο διαζύγιο. Αλλά αξίζει πάντα τον κόπο να κάνει κανείς την επιπρόσθετη προσπάθεια, αν υπάρχει εκτίμηση, σεβασμός και βαθιά αγάπη. Γιατί πολλές φορές νομίζουμε ότι παίρνοντας μια τέτοια απόφαση τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα και διαπιστώνουμε ότι τελικά δεν ισχύει αυτό. Αλλά αξίζει τον κόπο να κάνει κανείς την επιπρόσθετη προσπάθεια να κρατήσει μια σχέση ζωντανή. Και να πω και κάτι που μπορεί να ακουστεί και λίγο παράξενο: όχι για τα παιδιά. Κανείς γάμος δεν πρέπει να σωθεί  αν δεν υπάρχει σεβασμός, αγάπη και εκτίμηση, μόνο και μόνο, το ακούω και αυτό, είμαστε «μαζί γιατί πρέπει να μείνουμε μαζί για τα παιδιά». Όχι, οι άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί αν πληρούνται οι βασικές προϋποθέσεις μιας καλής και ποιοτικής σχέσης και πρέπει πάνω από όλα, για μένα το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή είναι να γινόμαστε καλύτεροι, να μαθαίνουμε. Όπως είπα, καλύτερα μαθαίνουμε από τα λάθη των άλλων αλλά να μαθαίνουμε και από τα δικά μας λάθη, γιατί όλοι το ίδιο κάνουμε. Όλοι κάνουμε λάθη. Και κυρίως να μπορούμε να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, την δύσκολη στιγμή να μην ρίχνουμε απλά την ευθύνη στον άλλον. Να λέμε, ωραία, και εμείς οι ίδιοι τι κάναμε, για να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα; Μερικές φ