Κάθε ημέρα, μέρα περιβάλλοντος

Από τον Στράτο Ιωακείμ ([email protected])

«Η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται για την "επίθεση" στο περιβάλλον και βαθαίνει την κλιματική κρίση». Η φράση αυτή στριφογύριζε στο μυαλό μου. Την άκουσα να την λέει η δημοσιογράφος-συγγραφέας Ναόμι Κλάιν, σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Radiobubble.

Σε πολλές κουβέντες που έχω συμμετάσχει αναπτύσσεται εντονότερα -ειδικά τα χρόνια της κρίσης- η άποψη πως το «περιβάλλον είναι δευτερεύον ζήτημα» και «προέχει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ακόμα και αν καταστρατηγούνται οι κανόνες της φύσης». Δυστυχώς, μοιάζει κάπως απελπιστικό,

καθώς μια πρόσκαιρη οικονομική ανάπτυξη μπορεί να καταστρέψει ανεπανόρθωτα τον φυσικό πλούτο και μακροχρόνια να οδηγήσει σε μια ύφεση άνευ προηγουμένου.

Η Ελλάδα έχει το προνόμιο -μέσα στα άλλα πολλά κακά που έχει- να διαθέτει ένα τεράστιο φυσικό πλούτο. Όμορφα ποτάμια, ωραίες λίμνες, καταγάλανες θάλασσες, υπέροχα δάση. Παρά την τεράστια προσπάθεια των τελευταίων χρόνων (φονικές πυρκαγιές, επιμόλυνση του εδάφους και των θαλασσών, εκπομπές ρύπων, τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, κ.λπ.) να καταστραφούν οι ομορφιές της πατρίδας μας, η προσπάθεια πέφτει στο κενό. Εξακολουθούμε να έχουμε μια όμορφη χώρα που σε συνδυασμό με την ηλιοφάνεια την κάνει πόλο έλξης και θαυμασμού.

Η εφιαλτική ανεργία που δημιουργήθηκε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης -εκτός των άλλων- αρχίζει να επηρεάζει σοβαρά και τη φυσική ομορφιά που διαθέτει η χώρα μας. Στον βωμό της υποτιθέμενης ανάπτυξης ξεριζώνεται το αρχέγονο δάσος των Σκουριών, προκειμένου κάποιοι συμπολίτες μας να βρουν δουλειά. Τα αποτελέσματα της δραστηριότητας των μεταλλείων στο φυσικό περιβάλλον, η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα και η οικολογική καταστροφή που συντελείται στην πανέμορφη Χαλκιδική δε θα έχει βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις. Εύχομαι να κάνω λάθος, αλλά μακροπρόθεσμα η περιοχή θα ερημοποιηθεί και οι μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν θα γυρίσουν μπούμεραγκ στους πρόχειρους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Η πραγματική βαριά βιομηχανία της χώρας μας είναι ο τουρισμός. Η βιομηχανοποίηση μιας περιοχής όπως η Χαλκιδική, που αποτελεί πόλο έλξης εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών, άρα και χιλιάδων θέσεων εργασίας από τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται εκεί, κινδυνεύει σε μερικά χρόνια από σήμερα να αποτελεί όνειρο απατηλό. Δυστυχώς, τότε θα είναι αργά για δάκρυα, καθώς δε θα έχουμε χάσει μόνο έναν όμορφο τόπο, αλλά και τη μοναδική ευκαιρία μιας πραγματικής ανάπτυξης με σεβασμό στη μητέρα φύση.