Καταρρίπτεται και ο μύθος του μεγάλου Δημοσίου

Μετά τον μύθο των χιλιάδων επίορκων δημόσιων υπαλλήλων που κατέρριψε ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, καταρρίπτεται και ο μύθος του μεγάλου δημοσίου τομέα. Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας του ΟΟΣΑ, το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος αλλά πως οι υπάλληλοι που απασχολούνται δεν κατανέμονται με το σωστό τρόπο με αποτέλεσμα να παρατηρούνται προβλήματα στη λειτουργία τομέων και φορέων.

Το βρετανικό περιοδικό Economist

επικαλείται αυτή την έρευνα, βασισμένη σε στοιχεία του 2011, σε κείμενό του με αντικείμενο τις αντίστοιχες αποκλίσεις από χώρα σε χώρα.

Η Ελλάδα, στο «διάγραμμα» με τα ποσοστά απασχόλησης σε κυβερνήσεις και δήμους χωρών – μελών του ΟΟΣΑ, βρίσκεται ακριβώς στη μέση, καθώς το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στη χώρα ανέρχεται στο 21% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας.

Μεγαλύτερα ποσοστά «δημόσιας» απασχόλησης καταγράφονται σε 9 χώρες: Νορβηγία, Δανία, Τσεχία, Ρωσία, Σουηδία, Φινλανδία, Γαλλία, Σλοβενία, Ολλανδία.

Σε αντίθεση οι Πολωνία, Βρετανία, Καναδάς, Σλοβακία, Χιλή, Γερμανία, Ισπανία, Βραζιλία, Μεξικό καταγράφουν μικρότερα ποσοστά, πάντα σε σύγκριση με την Ελλάδα.

Το μεγαλύτερο ποσοστό δημοσίων υπαλλήλων από τις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ αντιστοιχεί στη Νορβηγία (34%), ενώ το Μεξικό έχει τους λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους με ποσοστό 10%

Το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων στη Νορβηγία και τη Δανία είναι τουλάχιστον διπλάσιο από το αντίστοιχο στη Γερμανία και στην Ισπανία.

Στις ΗΠΑ, οι οποίες απουσιάζουν από το διάγραμμα του Economist, οι κυβερνητικοί υπάλληλοι ανέρχονται στο 15%, ακριβώς κάτω από τον αντίστοιχο μέσο όρο του ΟΟΣΑ.

Όπως αναφέρει στο naftemporiki ο αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Χρηστος Κόλλιας, σχολιάζοντας τις επίμαχες στατιστικές, το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος των υπαλλήλων, αλλά ο τρόπος με τον οποίο κατανέμονται.

«Ο τεράστιος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αφορά σε έναν μύθο ο οποίος πλανάται ακόμη και σήμερα πάνω από την Ελλάδα. Το πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης δεν είναι ο αριθμός των υπαλλήλων, ο οποίος κινείται περίπου στον μέσο όρο των χωρών – μελών της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. Αντιθέτως, το πρόβλημα του ελληνικού δημοσίου είναι η κατανομή αυτών των υπαλλήλων και ο ευρύτερος τρόπος λειτουργίας του» τονίζει με νόημα.