Ήξεραν, τα έλεγαν, δεν εισακούστηκαν... (άποψη)

Tου Στράτου Ιωακείμ ([email protected])

Τα «απόρρητα» και «αυστηρά εμπιστευτικά» πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις 9 Μαίου 2010, που έφερε στο φως της δημοσιότητας η Wall Street Journal, δείχνουν πολλά για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον...

Το πρόγραμμα που αποφασίσθηκε για την Ελλάδα, είχε εξαρχής την αντίρρηση του ενός τρίτου των μελών του ΔΝΤ (χώρες

από τη Λατινική Αμερική, την Ασία , τη Μέση Ανατολή και μιας μόνο ευρωπαϊκής χώρας, της Ελβετίας) που διέβλεπαν την πλήρη αποτυχία του και τις αρνητικές του επιπτώσεις για τη χώρα μας.

Η έκθεση μας βοηθάει να αντιληφθούμε ακόμα καλύτερα, πως το πρόγραμμα δεν αποτέλεσε σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, αλλά σχέδιο διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες κατείχαν «μεγάλο αριθμό κρατικών ομολόγων χωρών της Ευρωζώνης που θα κατέρρεε η αξία τους, αν οι πιστωτές της Ελλάδας συμμετείχαν στη διάσωσή της» διαβάζουμε στις σελίδες της έκθεσης.

Το 2010 ο εκπρόσωπος της Αργεντινής έλεγε πως: αν το ΔΝΤ δεν αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους, τότε απλώς «αναβάλλει και επιδεινώνει το αναπόφευκτο», την ελληνική χρεοκοπία. Πρόκειται για μια πρόβλεψη που ελπίζουμε να διαψευστεί αλλά παραμένει στο τραπέζι και ο χρόνος που έχει χαθεί είναι πολύτιμος.

«Οι προβλέψεις για την ανάπτυξη στην Ελλάδα είναι αφελείς», έλεγε ο Ελβετός εκπρόσωπος. Ο εκπρόσωπος της Ινδίας, τόνιζε: «σε συνθήκες δημοσιονομικής συρρίκνωσης το δάνειο αποτελεί ένα εμπόδιο μαμούθ για την Ελλάδα». Και η Κίνα δια μέσω του εκπροσώπου της τόνιζε ότι «οι κίνδυνοι από αυτό το πρόγραμμα είναι πολύ μεγάλοι».

Σήμερα, η χώρα μας έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της. Σήμερα η ανεργία έχει φθάσει στο 28%. Σήμερα τα λουκέτα έρχονται το ένα μετά το άλλο. Σήμερα πρέπει επιτέλους έστω και αργά να ακούμε τις φωνές όλων. Να μην απορρίπτουμε. Να μην θεωρούμε απριόρι τα λεγόμενα της Μέρκελ σωστά. Σίγουρα υπάρχει και άλλος δρόμος εκτός του Γερμανικού...