Η Σωφερίνα ατάκες: Πόσες φορές γυρίστηκε η θρυλική σκηνή του Αυλωνίτη

Η Σωφερίνα είναι ελληνική κωμική ταινία του 1964, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου και σε σενάριο Γιώργου Ρούσσου, το οποίο βασίστηκε σε θεατρικό έργο του τελευταίου, ονόματι Το τελευταίο ψέμα. Η ταινία αυτή βγήκε στις αίθουσες την ίδια εβδομάδα με την ταινία Το δόλωμα που είχε το ίδιο πρωταγωνιστικό δίδυμο, αλλά διαφορετική εταιρεία παραγωγής.

Στην ταινία συμπρωταγωνίστησαν για πρώτη και μοναδική φορά δύο μεγάλες σταρ

Η Μαίρη ζει μια ήσυχη και ευτυχισμένη ζωή με τον άνδρα της Νίκο μέχρι την ημέρα που η καλή της φίλη Λιλή της ζητάει να της δανείσει το αυτοκίνητό της, για να συναντήσει κρυφά από τον ζηλιάρη σύζυγό της, το νέο της φλερτ. Η Λιλή επιστρέφοντας το αυτοκίνητο στην Μαίρη θα τη βάλει σε μεγάλους μπελάδες, υποχρεώνοντας την να κρύψει από τον άνδρα της Νίκο, όχι μόνο ότι της δάνεισε το αυτοκίνητό της αλλά και τα ατυχήματα που στο μεταξύ προκάλεσε στον δρόμο.

Η κινηματογραφική διασκευή της θεατρικής κωμωδίας του Γιώργου Ρούσσου, “Το Τελευταίο Ψέμα”, μας έχει μείνει αξέχαστη για τους χαρακτηριστικούς της “δεύτερους ρόλους” και κυρίως για τη σκηνή του δικαστηρίου, με το ξεκαρδιστικό δίδυμο Αυλωνίτη – Παπαγιαννόπουλου. Η “Σωφερίνα” βγήκε στις αίθουσες την ίδια εβδομάδα με την ταινία “Το Δόλωμα” που είχε τους ίδιους βασικούς συντελεστές, αλλά διαφορετική εταιρία παραγωγής.

Για τη θρυλική σκηνή του δικαστηρίου, είχε μιλήσει ο Αλέκος Σακελλάριος στην ΕΡΤ. Όπως είχε πει, για να γυριστεί χρειάστηκαν περισσότερες από δέκα λήψεις καθώς οι ηθοποιοί, οι κομπάρσοι, αλλά και οι τεχνικοί δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Αιτία ήταν ο Αυλωνίτης και η στιχομυθία του με τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, ο οποίος υποδυόμενος τον πρόεδρο του δικαστηρίου προσπαθούσε να προφέρει το επίθετο του μάρτυρα, Γύλου.

ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ (ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ): Η γυναίκα θέλει παρακολούθηση. Εγώ είμαι αυτής της αρχής. Γιατί όταν μια γυναίκα έχει βάλει κάτι στο μυαλό της και ξέρει ότι την παρακολουθείς, φοβάται. Διστάζει.

ΝΙΚΟΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ): Και τους λωποδύτες τους παρακολουθεί η αστυνομία κι όμως εκείνοι κλέβουν.

ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ: Ναι αλλά τους πιάνει κάποτε.

ΝΙΚΟΣ: Ναι, μετά την κλοπή.

ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ: Πάντως, είναι σοφές οι λαϊκές παροιμίες. Φύλαγε τα ρούχα σου, για να ‘χεις τα μισά.

ΝΙΚΟΣ: Με συγχωρείς Μιχαλάκη, αλλά δεν βρίσκω εφαρμογή της παροιμίας αυτής, στην προκειμένη περίπτωση. Τι κάνεις δηλαδή; Φυλάς τη γυναίκα σου, για να ‘χεις τη μισή;

ΜΑΙΡΗ (ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ): Δε μου λέτε κύριε αστυφύλακα, πώς είναι ο κύριος πρόεδρος;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Μμμ… μαλακοφέρνει.

ΜΑΙΡΗ: Δηλαδή; Δηλαδή;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Εκτός αν δει γυναίκα στο έδρανο. Ειδικά τις σωφερίνες, δεν τις χωνεύει καθόλου. Δεν κάθονται στο σπιτάκι τους, λέει, να φροντίσουν τα παιδιά τους, να φτιάξουν το ωραίο τους στιφάδο; Μόνο καβαλάνε τη ρόδα κι όποιον πάρει ο χάρος!

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ): Τι είσαι εσύ;

ΓΥΛΟΣ (ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ): Ο Γύλος! Δεν έχεις ακουστά, κύριε πρόεδρε που λένε η “Τρύπια Βάρκα”;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι είναι αυτή η τρύπια βάρκα;

ΓΥΛΟΣ: Κατάστημα. Ε, μαριδίτσες, καλαμαράκια, ρομάντζες, το κυματάκι κι έρχονται τα κακόμοιρα τα άστεγα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Άστεγα; Ποιά άστεγα;

ΓΥΛΟΣ: Τα ζευγαράκια, κύριε πρόεδρε. Ξαπλώνουν στα βοτσαλάκια τους, κάνουν τα μπανάκια τους και ούτω καθεξής.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δε μου λες, γιατί μιλάς σ’ εμένα και κοιτάς το γραμματέα;

ΓΥΛΟΣ: Μπα, εσάς κοι΄ταω, κύριε πρόεδρε, αλλά το μάτι μου φταίει. Είναι λίγο όρτσα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν και τι θέλεις να μας πεις; Τ’ όνομα σου, κατ’ αρχήν.

ΓΥΛΟΣ: Γύλος.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν είναι όνομα αυτό. Το κανονικό σου πες μας.

ΓΥΛΟΣ: Το κανονικό μου όνομα κύριε πρόεδρε, είναι Σπανοβαγγελοδημήτρης Νικόλας του Νικόλα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γραμματεύς… γράψε. Σπαγγελοδη… Σπανοβαγγελονικολόπουλος Δημήτριος…

ΓΥΛΟΣ: Σπανοβαγγελοδημήτρης Νικόλας του Νικόλα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ε… Σπαγγοβαγγελο…

ΓΥΛΟΣ: Σπανόβαγγελο…

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σπαγγόβαγγελο… Μα όνομα είναι αυτό χριστιανέ μου;

ΓΥΛΟΣ: Εγώ ειδοποίησα κύριε πρόεδρε. Πες με Γύλο να μη μπερδεύεσαι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μπερδεύομαι και με τα μάτια σου! Δεν ξέρω πότε με κοιτάς!

ΓΥΛΟΣ: Ε, είναι μέχρι να το συνηθίσεις κύριε πρόεδρε.

ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ (ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ): Είναι αυθάδης κύριε πρόεδρε. Όταν της έκανα σήμα να σταματήσει, εβγαλε κι αυτή το χέρι της και μου έριξε μια μούτζα να! Πεντάλφα, βασιλικιά που λένε…

(Στο διάλειμμα της δίκης, η Καίτη Λαμπροπούλου πάει να βάλει λίγο πούδρα στο πρόσωπό της)

ΑΣΥΦΥΛΑΚΑΣ (ΤΣΟΥΚΑΣ): Απαγορεύονται αυτά εδώ!

ΚΑΘΡΙΝ (ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ): Γιατί; Τι έκανα;

ΑΣΥΦΥΛΑΚΑΣ: Εδώ ειναι δικαστήριο. Η πλαστοπροσωπία διώκεται ποινικά!

ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ: Από που πας;

ΓΥΛΟΣ (ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ): Από ‘κει. [Δείχνει με το μάτι, αλλά είναι αλλοίθωρος]

ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ: Και γω από ‘κει πάω, πάμε μαζί.

(Φεύγουν προς αντίθετες κατευθύνσεις)