Η ορμόνη της αγάπης ρυθμίζει την κοινωνική μας συμβίωση

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Stanford, έδειξαν ότι, η ορμόνη ωκυτοκίνη-η οποία συχνά αναφέρεται σαν η «ορμόνη της αγάπης», λόγω της σημασίας της στον σχηματισμό και την διατήρηση της ισχυρής σύνδεσης μητέρας- παιδιού, αλλά και στην σεξουαλικότητα- συμμετέχει σε ευρύτερο φάσμα κοινωνικών αλληλεπιδράσεων απ' ότι πιστευόταν παλαιότερα.

Η μελέτη αυτή, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, φαίνεται ότι θα έχει επιπτώσεις επάνω στην έρευνα για νευρολογικής διαταραχές, όπως είναι ο αυτισμός

καθώς επίσης και για τη μελέτη της εξελικτικής διαδικασίας του ανθρώπου.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν, ότι η εμφάνιση της κοινωνικής συμβίωσης, προηγήθηκε της εμφάνισης της ζωής κατά ζεύγη, κατά 35 εκατ. χρόνια. Η νέα μελέτη δείχνει ότι ο ρόλος της ωκυτοκίνης για το δεσμό ένα προς ένα, πιθανώς εξελίχθηκε από μια υπάρχουσα, ευρύτερη τάση για ομαδική ζωή.

Η ωκυτοκίνη είναι στην εστία της εντατικής έρευνας, λόγω του προφανούς ρόλου της για την δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων, και έχει χορηγηθεί σε παιδιά που πάσχουν από κάποια μορφή αυτισμού, σε κλινικές μελέτες. Η νέα αυτή μελέτη ανιχνεύει ένα μοναδικό τρόπο με τον οποίο η ωκυτοκίνη μεταβάλλει τη δραστηριότητα ενός συγκεκριμένου τιμήματος του εγκεφάλου, το οποίο είναι κρίσιμο για νοιώθει κάποιος το ευχάριστο συναίσθημα το οποίο οι ειδικοί νευρο-επιστήμονες ονομάζουν «ανταμοιβή». Τα ευρήματα από τη μελέτη αυτή, όχι μόνο παρέχουν αξιοπιστία για τις συνεχιζόμενες κλινικές μελέτες επάνω σε παιδιά που πάσχουν από κάποια μορφή αυτισμού, αλλά επίσης δείχνουν το δρόμο για πιθανές νέες θεραπείες, για διάφορες νεύρο-ψυχιατρικές καταστάσεις, στις οποίες παρουσιάζεται διαταραχή της κοινωνικής προσαρμογής και δραστηριότητας.

Όπως δηλώνει ο επικεφαλής ερευνητής και συγγραφέας της μελέτης, Robert Malenka MD, PhD, "Τα άτομα που πάσχουν από κάποια μορφή διαταραχής αυτισμού, ίσως δεν μπορούν να νιώσουν την εμπειρία της ευχάριστης ανταμοιβής την οποία, όλοι εμείς οι υπόλοιποι παίρνουμε όταν είμαστε κοντά σε φίλους. Για τα άτομα αυτά, η κοινωνική αλληλεπίδραση μπορεί να είναι αρκετά επώδυνη. Για το λόγο αυτό, ρωτήσαμε, τι είναι εκείνο που υπάρχει στον εγκέφαλο και μας κάνει να περνάμε όμορφα με τα φιλαράκια μας;".

Μετά από μελέτες, επάνω σε διάφορα είδη ζώων, οι ερευνητές εντόπισαν ότι, η παρουσία της ωκυτοκίνης επάνω σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, συμβάλλει στη δημιουργία ισχυρών δεσμών ανάμεσα στα άτομα. Από την παρατήρηση αυτή, κατέληξαν στην άποψη ότι, και ο δεσμός που υπάρχει ανάμεσα σε ένα ζεύγος, είναι ένας ειδικός τύπος κοινωνικής συμπεριφοράς που σχετίζεται με την παρουσία της ωκυτοκίνης.

Σε πιο προχωρημένα πειράματα, αποδείχθηκε ότι, αν διαταραχθεί η λειτουργικότητα της ωκυτοκίνης, μειώνει την επιθυμία των πειραματόζωων για κοινωνική συμβίωση.