Η Μέρκελ και εμείς (άποψη)

Της Στεφανίας Μουρελάτου ([email protected])

Η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα, πέρα από τον προεκλογικό τόνο που πήρε λόγω της επικείμενης ευρωκάλπης, είχε αναμφισβήτητα τη σημασία της για την τόνωση της διεθνούς εικόνας της χώρας μετά και το επιτυχημένο come back στις αγορές. Η καγκελάριος της Γερμανίας δεν είναι από τα πλέον συμπαθή πρόσωπα, ως εμπνευστής της σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας,

που επέβαλε με σθεναρότητα στην χώρα μας οδηγώντας τους Έλληνες πολίτες σε πρωτόγνωρες θυσίες, προκειμένου να επιτευχθεί η περιβόητη δημοσιονομική προσαρμογή. Ωστόσο δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η ψήφος εμπιστοσύνης του σημαντικότερου παίκτη στην ευρωπαϊκή σκακιέρα, όπως είναι η Γερμανία, είναι απαραίτητη σε αυτή την φάση.

Η οικονομία μπαίνει σε θετική στροφή και η συμβολική έξοδός της στις διεθνείς αγορές στοχεύει να σηματοδοτήσει ότι η Ελλάδα δύναται να διεκδικήσει σταδιακά τον «απογαλακτισμό» της από τους δανειστές της Τρόικας. Ο πρώτος συμβολικός δανεισμός μετά από τέσσερα χρόνια ήταν απαραίτητος, ώστε η χώρα να αρχίσει να λειτουργεί όπως όλα τα κράτη, αναχρηματοδοτώντας η ίδια τα οικονομικά της ελλείμματα χωρίς τον «αναπνευστήρα» της Τρόικας.

Η κα Μέρκελ όμως οφείλει να αλλάξει την συνολική της «οικονομική κοσμοθεωρία». Η δημοσιονομική πειθαρχία, που δεν δημιουργεί νέα χρέη, δεν μπορεί να είναι μονόδρομος και σίγουρα δεν γίνεται να μην συνοδεύεται από πολιτικές τόνωσης της ανάπτυξης και προστασίας του κοινωνικού κράτους. Οι ορδές των άνεργων νέων, η εξαχρείωση των κοινωνικών παροχών στην υγεία, στην παιδεία και στην ασφάλιση δεν μπορούν να ιδωθούν μόνο ως ψυχροί αριθμοί.