Επαναλήψεις σημαντικών παραστάσεων και ένα καινούργιο θέατρο

από την Ηρώ Μητρούτσικου

Θα αρχίσω με δύο πολυπρόσωπα και σημαντικά, έμμετρα, λαϊκά έργα. Ένα έπος του Ομήρου που γράφτηκε, κατά προσέγγιση, το 762 π.Χ.και αποτελεί το πρώτο σωζώμενο κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και ένα βουκολικό δραματικό ειδύλλιο που γράφτηκε από τον, σχεδόν τυφλό, Σπυρίδωνα Περεσιάδη το 1893 και αποτέλεσε την πρώτη ελληνική ταινία μεγάλου μήκους (1914 βωβή).

Ιλιάδα κατά Στάθη Λιβαθινό

Μια ιστορία πολέμου του 13ου αιώνα π.Χ., σχδόν 16.000 στίχων, γίνεται πεντάωρη παράσταση με νεούς ηθοποιούς, πλαισιωμένους από το παλιό επιτελείο ηθοποιών του

Λιβαθινού και διαπρέπει στο φεστιβάλ Αθηνών. Οι δεκαπέντε, αυτοί, ραψωδοί αφηγούνται την ιστορία του πιο βίαιου πολέμου όλων των εποχών και μετατρέπουν το εμπνευσμένο αυτό κείμενο σε μια σειρά από ποιητικές εικόνες, σκληρές αλλά και τρυφερές, με μια απολύτως σύγχρονη θεματική. Η μετάφραση είναι του πολύ σημαντικού φιλολόγου ο Δημ. Μαρωνίτη. Επειδή πολλοί την χάσαμε, η παράσταση επαναλαμβάνεται πάλι στον χώρο του Φεστιβάλ (Πειραιώς 260) μέχρι τις 22 Σεπτέμβρη κι έπειτα θα ταξιδέψει στην Ολλανδία. Σπεύσατε! Παίζεται καθημερινά (εκτός Δευτέρας) στις 8.00 και έχει τρία διαλείμματα.

Γκόλφω κατα Ν. Καραθάνο

Κι αυτό αποτελεί για όλους ένα αναγνωρίσιμο όνομα θεατρικού έργου κι ας μην το έχουμε δει ποτέ. Πρόκειται για μια ιστορία έρωτα (Τάσος και Γκόλφω), προσωπικού πολέμου και πάλης κοινωνικών τάξεων, σε ένα ορεινό χωριό του 19ου αιώνα, όπου κυλούν τα νερά της Στύγας. Κι εδώ έχουμε μια μίνιμαλ παράσταση-αφήγηση. Υπέροχα σκηνικά, κουστούμια, μουσική, υποκριτική. ‘Ισως είναι η πρώτη φορά που, επιτυχία του χειμώνα, παίζεται στην Επίδαυρο και χωρίς καν να είναι αρχαία δραματουργία! Ναι, καλά διαβάζετε, η καλύτερη παράσταση του Εθνικού, του χειμώνα που μας πέρασε, παίχτηκε και στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και φέτος θα επαναληφθεί και πάλι στο Εθνικό Θέατρο (Rex), καθώς και στην Θεσσαλονίκη (Δημήτρεια, 10 & Οκτώβρη)

Skrow Theatre, Παγκράτι

Εν μέσω κρίσης ο νεαρός βραβευμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωρίου, ανοίγει δικό του θεάτρο... Λίγα λεπτά μακριά από το μετρό Ευαγγελισμός, ένα μικρό πολυεπίπεδο θέατρο, με έναν τεράστιο βράχο επί σκηνής, έχει ήδη ξεκινήσει την σεζόν του με το «Μόνον Ωραία» και ακολουθούν τα: «Ένας άνθρωπος υπό χρεοκοπία», σε σκηνοθεσία του ίδιου, «Η τελεία», «Πολύ Μακριά», «Κάτι Διαφορετικό!», «Μια ξεχωριστή μέρα», «Ανοιχτή πρόβα: Καβάφης», «Η Αίρεση», «Νέοι χωρίς θεό», «Η Λίλα λέει του Chimo» και το καινούργιο του έργο «Μπετονένια Παραλία».

Μια γιορτή στου Νουριάν

Kαι μια και μιλάμε για επαναλήψεις: φέτος παίζεται για τρίτη συνεχή χρονιά μια αριστουργηματική παράσταση, αυτή τη φορά για όλες τις ηλικίες: Ο Γερμανός συγγραφέας Volker Ludwig (δημιουργός και του υπέροχου «Μορμόλη»), έγραψε το 1973 το έργο «Μια γιορτή στου Παπαδάκη», το πρώτο παιδικό έργο που μιλούσε για τη σύγκρουση μεταξύ ντόπιων και αλλοδαπών, για φόβους, προκαταλήψεις, για τη βλακεία, αλλά και για τη δυνατότητα καταπολέμησής τους με ζεστή καρδιά και χιούμορ! Η οικογένεια των μεταναστών ήταν Έλληνες!

Είναι ένα έργο που διαπαιδαγώγησε γενιές και γενιές παιδιών στη Γερμανία και το τραγούδι της παράστασης υπήρχε στα σχολικά βιβλία του δημοτικού! Τότε οι Γερμανοί ένιωθαν πραγματικά, πως απειλούνται από Έλληνες, Τούρκους και Ιταλούς μετανάστες. Σήμερα είναι οι Έλληνες αυτοί που αισθάνονται να απειλούνται από τους πρόσφυγες και έχουν πάρει τον ρόλο των Γερμανών σ’ αυτό το έργο. Μια εκπληκτική καλλιτεχνικά παράσταση, που όμως δίνει και τροφή και για σκέψη στα παιδιά και παρουσιάζεται στο θέατρο Πορεία (στη Βικτώρια), κάθε Κυριακή στις 12:00.