Δώσε και σώσε

Πίσω από τον ομολογουμένως αστεΐζοντα τίτλο κρύβονται ταυτόχρονα μια αγωνιώδης προσπάθεια και μια πικρή αλήθεια. Από τη μία βρίσκεται η οικονομική πνιγμονή της κυβέρνησης, η οποία επιθυμεί -μπροστά στο οικονομικό βάραθρο- μια κάποια ρευστότητα, σχεδόν με οποιοδήποτε κόστος. Και με το τελευταίο αναφέρομαι στο ιστορικά αδιανόητο για το ελληνικό κράτος γεγονός να χαρίζει προσαυξήσεις από φόρους.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Ανάγκα όμως και τα κράτη μεταλλάσσονται και έτσι από την Παρασκευή 20 Μαρτίου έως και χθες Παρασκευή 27 Μαρτίου τέθηκε σε λειτουργία η εφαρμογή για την «Ολική ή Μερική

Καταβολή Ληξιπρόθεσμων Οφειλών εκτός ρύθμισης με απαλλαγή προσαυξήσεων». Σε αυτή την εφαρμογή μπορούσαν να εισέλθουν όσοι ήθελαν να εξοφλήσουν με ευνοϊκό τρόπο ληξιπρόθεσμες οφειλές, οι οποίες επιβαρύνονταν με μεγάλες προσαυξήσεις. Εάν οι οφειλές αυτές εξοφλούνταν εφάπαξ, διαγραφόταν το σύνολο των προσαυξήσεων. Εάν εξοφλούταν ένα ποσοστό της οφειλής κεφαλαίου, διαγραφόταν και το αντίστοιχο ποσοστό προσαυξήσεων.

Ωστόσο, παρά το ευνοϊκό της ρύθμισης και τις ακόμα περισσότερο αισιόδοξες προβλέψεις της κυβέρνησης, φαίνεται πως τελικά τα έσοδα -και χωρίς να έχουν ανακοινωθεί ακόμα τα επίσημα στοιχεία- κινήθηκαν μάλλον κάτω των προσδοκιών. Δεν ξέρω αν για αυτή την υστέρηση φταίει η γενικότερη έλλειψη χρημάτων ή η γενικότερη δυσπιστία. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα τα κρατικά έσοδα έλαβαν την κατιούσα εξαιτίας διαφόρων παραγόντων. Αφενός υπήρχαν οι εκλογές και η γενικότερη προσδοκία για ευνοϊκές ρυθμίσεις σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν κυβέρνηση, σε συνδυασμό βέβαια με τον γενικότερο φόβο ότι όλα μπορεί να πάνε στραβά και τη διαχεόμενη πεποίθηση ότι καλύτερα κάποιος να χρωστάει σε ένα φαλιρισμένο κράτος, παρά να μην έχει χρήματα ο ίδιος. Από τις εκλογές όμως και μετά έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και η ίδια η κυβέρνηση, που με την καθόλου «δημιουργική» φορολογική ασάφειά της μάλλον επεξέτεινε το φαινόμενο αυτό.

Η πικρή αλήθεια από την άλλη είναι ότι παρά τις παλινωδίες και την απειρία της η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει μια δίκαιη φορολογική πολιτική. Η ρύθμιση των 100 δόσεων πραγματικά συνιστά ανάσα για τους πολίτες. Πολίτες, οι οποίοι πρέπει και αυτοί με τη σειρά τους να συνειδητοποιήσουν πως το κράτος έχει ανάγκη τη δική τους συνδρομή για τη λειτουργία του. Μια συνδρομή, που έχει πια ξεφύγει από την έννοια της φορολόγησης και εντάσσεται πλέον στην έννοια της ηθικής υποχρέωσης, αν όχι του πατριωτισμού.