17 Ιουνίου η τελική απόφαση του ελληνικού λαού

Τον Οκτώβριο του 2011 ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου πρότεινε δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή σύμβαση με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή;». Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων, αλλά και των εγχώριων κομμάτων ήταν

τέτοιες, που τον οδήγησαν σε παραίτηση και στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Οκτώ μήνες αργότερα η Ελλάδα ταλαιπωρείται με αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, προκειμένου να αποκτήσει βιώσιμη κυβέρνηση, το εκλογικό σώμα δείχνει διχασμένο και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, ο κ Σόιμπλε, μας διαμηνύει εν είδει τελεσιγράφου ότι οι εκλογές του Ιουνίου θα είναι δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Χάθηκε τόσος χρόνος, περίσσεψε τόση ανοησία, και εντός Ελλάδος και εκτός, μειώθηκαν και άλλο οι συντάξεις και οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και είμαστε πάλι μπροστά στο διλημματικό ερώτημα «ευρώ η δραχμή;», που βεβαίως δεν έχει να κάνει μόνο με το νόμισμα που θα έχουμε, αλλά κυρίως και πρωτίστως με τη θέση που θα πρέπει να έχει η Ελλάδα στον κόσμο. Στον πρώτο κόσμο μέσα στην Ευρώπη ή στον δεύτερο κόσμο κοντά στη Ρωσία και το Ισραήλ; Και δεν είναι σχήμα λόγου. Ήδη ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης μας καταγράφουν ως χώρα που πρέπει να ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, μας αναφέρουν περισσότερο ως μεσανατολική παρά ως ευρωπαϊκή. Και αυτά τα μέσα ενημέρωσης μπορεί να γράφουν αφελείς αναλύσεις, αλλά διαβάζονται από εκατοντάδες χιλιάδες και επηρεάζουν εκατομμύρια πολιτών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Είμαστε, λοιπόν, ξανά μπροστά στο ίδιο δίλημμα και στην Ελλάδα έχουν καταγράφει δύο σαφείς τάσεις. Η πρώτη, που αναδείχτηκε στις εκλογές του Μαΐου, επιθυμεί την ακύρωση του μνημονίου και δεν καλοβλέπει αναγκαστικά μια Ελλάδα στο ευρώ. Η δεύτερη παρουσιάζεται ως υπέρμαχος και εγγυητής της χώρας στη ζώνη του ευρώ και προσβλέπει σε διαπραγμάτευση για αλλαγή των όρων του μνημονίου. Και οι δύο τάσεις, άσχετα από τις δηλώσεις των εκπροσώπων τους, φορούν ευρωπαϊκή φανέλα, που σημαίνει ότι η Ευρώπη «πουλά» ακόμα στην Ελλάδα.

Αυτή η εικόνα είναι όμως ψεύτικη, ειδυλλιακή και οι πολίτες πρέπει να δουν κάτω από τη φανέλα, τις πραγματικές προθέσεις, αλλά και τις πραγματικές συνέπειες των όσων υπόσχονται οι δύο πλευρές. Τί σημαίνει ακυρώνω το μνημόνιο, τί σημαίνει διαπραγματεύομαι το μνημόνιο; Τί σημαίνει, έστω με τις δυσκολίες που γνωρίζουμε, μέσα στο ευρώ, τί σημαίνει να επιστρέψουμε στη δραχμή και σε μια τρομακτική υποτίμηση των περιουσιών, του νέου νομίσματος και αναγκαστικών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις. Τί σημαίνει το να υπόσχεσαι αναπλήρωση των συντάξεων και των μισθών, όταν δεν μπορείς να το κάνεις, και τί μπορεί να σημαίνει συνέχιση των σκληρών μέτρων για να βγούμε κάποια στιγμή έξω στο φως;

Πολλοί λένε πως αυτό είναι ένα ψευτοδίλημμα. Και πιστεύω πως εν μέρει έχουν δίκιο. Γιατί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα... Είτε μέσα, είτε έξω. Πρέπει να γνωρίζουμε, επίσης, ότι δεν είναι εύκολο να μας διώξουν από το ευρώ, ούτε να φύγουμε ακόμα και μόνοι μας. Είναι όμως πολύ εύκολο να μας κόψουν τη χρημ